....PHOTOGRAPHY DESERVES TO BE CONSIDERED AS THOUGH IT WERE NOT A FINE ART

Deze dubbelzinnig te interpreteren quote ( dit behoort tot de charmes en het arsenaal wolfijzers en schietgeweren van de gesproken en geschreven taal ) van kunstcriticus JOHN BERGER in zijn essay " the look of things" uit 1972 bevat heel wat stof tot nadenken, vooral voor kunstfotografen die zouden kunnen denken dat na-denken niet (meer) tot de essentie van het Leven en dus van de Kunst behoort.

Persoonlijk denk ik dat (goede) fotografie in essentie niets anders is dan het (doel- en/of gevoelsmatig) waarnemen en (kundig) fotografisch-technisch opnemen van bestaande beelden uit de buitenwereld die in relatie (kunnen) staan tot een gedachte of een innerlijk proces van de fotograaf. Beeldende kunst daarentegen, is het artistiek kundig, uniek en doel- en/of gevoelsmatig veruitwendigen van een gedachte of een innerlijk proces van de beeldend kunstenaar onder de vorm van nieuw gecreëerde beelden in de buitenwereld.

Het zal dus geen toeval zijn dat sommige fotografen , kunstcritici, galeriehouders en andere belanghebbenden uit de kunst- en zakenwereld die fotografie met alle mogelijke en onmogelijke, geoorloofde en ongeoorloofde middelen tot Kunst willen opheffen, het steeds maar blijven hebben over de exclusief aan kunstkenners voorbehouden zeer bijzondere gave van het zien van "het verhaal achter de foto", terwijl ze door hun obsessieve hang en drang naar snel en vlot verkoopbare "kunst" geen moer geïnteresseerd zijn in het verhaal dat voor elke normaal ziende zichtbaar kan zijn in de foto. Er zijn natuurlijk grote en kleine verhalen, boeiende en stomvervelende verhalen en - in de slechtste foto's - ook nog onbeduidende en non-verhalen en misschien verklaart juist deze laatste categorie wel de Harry Potter achtige zoektocht naar een mysterieus verhaal achter de foto. In mijn visie is er dus in ieder geval geen verhaal achter de foto te zien, omdat dit soort "verhaal", totaal onzichtbaar voor de buitenwereld, zich enkel en uitsluitend in de gedachte en het innerlijke van de fotograaf kan situeren of afspelen. Van een (goed) kunstwerk kan men daarentegen terecht zeggen dat "de ziel van de kunstenaar" concreet zichtbaar en voelbaar is in het kunstwerk zelf, niet en bijaldien onmogelijk als "foto" maar wel als nieuw gecreëerd, voorheen niet bestaand, beeld als artistieke veruitwendiging van de gedachte of het innerlijke van de kunstenaar. Er is dus een wezenlijk verschil tussen een foto "nemen of maken" en een kunstwerk creëren, tussen ( middels een lens, een sluiter en een beelddrager opgevangen en reproduceerbaar geregistreerde) waarneming en (artistiek-uniek gecomponeerde) schepping. Over de technisch-experimentele "spielereien" (fotogram, rayograph, chemigram, enz....) van Man Ray, Moholy-Nagy, Pierre Cordier en Co en over de nog wonderbaarlijker "spielereien" van de digitale beeldmanipulatietechniek als alternatief middel voor het scheppen van kunst als veruitwendiging van de gedachte of het innerlijke, zal ik het nu niet hebben, maar één ding is zeker: hoe veelzijdig en geraffineerd ze ook lijken, deze automatisch gestuurde en dus (voor) geprogrammeerde technische instrumenten en technieken blinken vooral uit in hun artistieke grenzen en beperkingen en vooral: de producten ervan zijn noch fotografische mossel noch artistieke vis, maar eerder iets tussen mosselbroed en viskuit, een toevallig product van de rusteloze knutselaar, een "fiksogram", laat ons zeggen... om iets te zeggen.

In bovenvermelde zin kan fotografie dus nooit kunst zijn en, omgekeerd, kunst nooit fotografie, waarmee niet gezegd is dat ze niet evenwaardig - elk met hun eigen "tools", mogelijkheden en dus ook beperktheden - naast elkaar kunnen bestaan. Méér zelfs, ze kunnen elkaar aanvullen en versterken, echter zonder dat het ene wezenlijk ooit het andere kan worden.

Deze visie sluit mijns inziens goed aan met wat Henri Cartier-Bresson, hét grote voorbeeld van menig, zo niet van alle goede fotografen, daarover dacht en kernachtig als volgt formuleerde : "La photo est une action immédiate, le dessin une méditation".

H. Cartier-Bresson stortte zich op de fotografie na een mislukte start als beeldend kunstenaar (een fenomeen dat merkwaardigerwijze bij heel wat beroemde, beruchte of volslagen onbekende of onbeminde fotografen kan worden vastgesteld) en stopte met professionele fotografie op rijpe leeftijd om opnieuw - als liefhebberij - te tekenen en te schilderen. Hij bleef, zijn gehele leven lang, contact houden en voeling hebben met de beeldende kunsten, beeldend kunstenaars, tegendraadse artiesten en filosofen. Als lichtend voorbeeld, opsteker of hart-onder-de-riem voor de goede, hardnekkig tegendraadse student-kandidaat bachelor of master in de fotokunst aan de Kunstacademies en voor die amateur fotografen die denken dat "pro's" het sowieso beter kunnen: Henri had géén academisch diploma, hij had tout court géén diploma's, pas de diplômes, aucun, maar hij had wel een (levens) visie, een menig en een doel én hij was een uitstekend, gedreven, raak en snel waarnemer (van het "moment décisif" - une histoire signifiante ou remarquable, au moins charmante - van een sprekend verhaal in de foto), een "gevoelig" mens, een humanist en een groot liefhebber van de Schone Kunsten, niet van het vulgaire conceptuele prutswerk en zijn verafgoding van het Afval en de Lucratieve Alternatieve Recyclage.

Aansluitend hierbij nog enkele sites met interessante vaststellingen en standpunten over de actuele toestand van De Kunst en/of zijn relatie met Geld Zaken en/of met en tot Fotografie:

- MESSAGE FOR THE ART MAFIA

- PHOTOGAPHY INTO ART INTO MONEY

- PHOTOGRAPHY AS AN ART FORM IS ON THE WANE ( IMAGE FATIGUE )

- THE NEW KITSCH (TWO - MINUTE ART)

Een wat verdere en diepere speurtocht op het internet doet mij meer dan ooit beseffen dat het eerste en zeker het laatste woord over het wezen, de betekenissen en de doelen van "kunst" allerminst is gezegd of geschreven en dat geldt ook voor de verhoudingen tussen "kunst" en "fotografie".

Het sterkt mij in elk geval in mijn overtuiging dat "fotografie" - in de eigenlijke betekenis van door een lens waargenomen en als dusdanig afzonderlijk vastgelegde beelden - het best gediend en gebaat zal zijn indien het medium zich zo ver als mogelijk van de wereld van de "kunst" verwijdert en zijn bestaansrecht als specifiek medium met een maatschappelijk doel en nut op de eerste plaats gaat stellen. Dat zal ook nodig zijn, wil het medium op zich overleven in het digitale tijdperk van de multifunctionele multimedia. Hoe paradoxaal het in de kunstgevoelige oren van sommigen ook moge klinken, de opvallende verschuiving van de fotografie in de richting van de "kunst" duidt mijns inziens eerder op een medium in crisis dan op een medium in bloei, eerder op een doodlopende vluchtweg dan op een bevrijdende uitweg, meer op een degradatie dan op een opwaardering van het medium, de intieme en steeds perverser wordende relaties tussen "kunst" en "geld & status" uiteraard mee in beschouwing nemende.

Hierbij nog enkele links naar sites die betrekking hebben op het wezen en/of het (on) nut van "kunst" in het algemeen en op de verhoudingen tot "fotografie" in het bijzonder:

- http://www.aristos.org/index.htm
( een site over kunst filosofie en kunst pedagogiek in het algemeen maar die in het bijzonder ook de desbetreffende theorieën (OBJECTIVISM) van de Amerikaanse (kunst)filosofe Ayn Rand ondersteunt )

http://books.google.be/books?id=hIg80jT5aOIC&pg=RA2-PA180&lpg=RA2-PA180&dq=%22Photography:+An+Invented+'Art,'%22+What+Art+Is&source=web&ots=0KWYM8orV9&sig=I5Tvy6OPET7jQExVBYDb_B1L4nQ&hl=nl#PPP1,M1
( bijna volledige versie van het boek " What art is - the esthetic theorie of Ayn Rand " , een analyse van en beschouwingen over de kunstfilosofische opvattingen van Ayn Rand; zie in het bijzonder ook hoofdstuk 9 - photography, an invented 'art' )

- http://www.aristos.org/aris-04/rescuing.htm
( zie in dit beschouwend artikel over "fine art" vooral het punt "what characteristics distinguish works of visual art ?" en verder voetnoot 3 onderaan het artikel )

- http://www.noblesoul.com/orc/index.html
( een site ter verkondiging en promotie van de filosofie (OBJECTIVISM) van Ayn Rand maar ook met een uitgebreide reeks kritieken en tegenwerpingen op die filosofie. Via deze site vindt U onder het trefwoord (tab) "other books" ook een reeks besprekingen, analyses en kritieken op het boek "what art is" over de kunstfilosofie van Ayn Rand )

Interessant leesvoer, lijkt me, al is en blijft het natuurlijk allemaal een beetje "op z'n Amerikaans", dus met een nogal hoog "preek gehalte" maar ook met al even overtuigde "tegenpreken". Alles wel beschouwd, toch wel een groot verschil met ons "Vlaanderen" waar het (uitgebreid) uiten en verdedigen van meningen en opvattingen véél minder aan de orde is, zelfs als een soort tijdverlies of "zonde" aanzien wordt. Ik vermoed dat dit ook te maken heeft met ons sociaal-cultureel erfgoed én met de eeuwenlange dominantie en grove betutteling door de "Catholieke Kerk" die er geen doekjes rond wond dat zij het uiten van "ongewenste" meningen aan banden wou leggen, dat "preken" een goddelijk voorrecht van de Gewijde Clerus was, dat spreken misschien zilver maar zwijgen zeker goud waard was en dat (stille) arbeid altijd adelt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de recent verworven maar alweer verwaterde "open debat cultuur" vooral door de "katholiek gezinden" in het zogezegd progressieve Vlaanderen zo niet als goddeloze dan toch als nutteloze "blabla" werd afgeschilderd. Gemeenschappen met Protestantse "roots" (zoals Amerika, Holland enz.) hebben daar duidelijk veel minder last van, maar hebben dan wellicht wel andere kwaaltjes.

McCARTHY'S PARTY

McCARTHY'S PARTY
	Over Kunst varkens en Varkens kunst
Powered by Pixagogo

VOOR EEN TOEPASSELIJKE LINK NAAR MIJN FOTO SITE: KLIK OP "HET VARKEN"

Installatiekunstprutser Paul McCarthy is niet de enige kunstcharlatan die mensen en dieren en in het bijzonder het varken, "artistiek" misbruikt om er klinkende munt uit te slaan.

Een specialist en fenomenaal kunstbeest ter zake is de internationale kunstboer met Vlaamse wortels WIM DELVOYE die in China, dat niet wakker ligt van een mensen- of dierenrecht meer of minder, een "art farm" uitbuit waar hij bedrijfsmatig Vlaamse stamvarkens vetmest en in de tijd dat ze nodig hebben om aan te dikken hun huiden tatoeëert met "artistieke" tekeningen, die na voltooiing, slachting en "villen" van het getatoeëerde varken, als varkensleren kunstobjecten worden geconserveerd, verpakt en op de kunstmarkt verpatst voor grof geld.

Wim Delvoye is ook de man die de KUNST KAK MACHINE uitvond, in bedrijf stelde en nu nog altijd "kunstkak" - letterlijk stront in pakjes - produceert die hij beursgenoteerd verhandelt op de kunstmarkt.
Het is mij nog altijd niet duidelijk of deze visionaire kunstboer hiermee de gevestigde kunstkringen van conceptuele denkers en uitvinders en hun lucratieve markten van conceptuele kunst te kakken wil zetten dan wel de goed gevulde beurs op het oog heeft van de "speculant - kunstliefhebber" die geslepen als een vos maar dom als een ezel financieel investeert in "kunst met een klein prijskaartje", in de verwachting dat hij dit later meervoudig Te Gelde zal kunnen maken als "Kunst met een Grote K".



Verdere informatie en wetenswaardigheden over Wim Delvoye, zijn kunstbroeder Paul McCarthy en over de conceptuele kunstcommercie in het algemeen, vindt U o.m. hier:


- http://dierenrechten.blogspot.com/2005/10/varkens-tatoeeren-in-een-artfarm-door.html

- http://www.animalfreedom.org/paginas/column/kunst.html-

- http://www.hanstheys.be/artists/wim_delvoye/

- http://speronewestwater.com/cgi-bin/iowa/artists/related.html?record=95&info=essays&view=title

READ, LOOK AND MAKE UP YOUR MIND ABOUT THE STATE OF CIVILISATION IN CONCEPTUAL "MODERN ART"