WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


26 mei 2008

TEKST EN UITLEG

Het begint te dagen: het inzicht in de relatieve waarde van een foto en zijn zeggingskracht, laat staan zijn informatie en kennis overdragend vermogen.

Komt daar nog bij dat digitale fotografie beeldmanipulatie vergemakkelijkt en dat dit als "creatief" voorgesteld en gepromoot wordt door de ontwikkelaars en verkopers van software.



Ook in de actuele persfotografie worden, volgens de modieuze, naar het "artistieke" zwevende trend, meer en meer metaforische beelden gemaakt die vooral gefocust zijn op het inlevingsvermogen en de fantasie van de kijker maar die op zich, als beeld en visie van de fotograaf, weinig zeggen of vertellen.



In de hedendaagse kunstfotografie is alles louter fantasie geworden en mag de kijker naar believen zelf invullen wat hij "achter" de foto wel of niet meent of wenst te ontwaren, zoals in fantasia land en dat van Harry Potter. Daarom speelt, wat er op en in de foto te zien is, in de hedendaagse kunstfotografie geen enkele rol meer, als de fantasie van de kijker maar geprikkeld wordt. Het is prikkelfotografie, fotografie van meester prikkelbeen, bij voorkeur opgehangen aan blote madammen of adonissen in de meest absurde contexten, bv. onder een blauwe hemel in een gouden regenton of neergezet in een op de smaak van de geflipte Romeinse keizer Caligula geïnspireerde setting in een toepasselijk onpasselijke associatie met Vlaamse lookworsten. Ja ja,"worstjes op de borstjes". Als U me niet zou geloven, kijk dan even hier:

http://www.filipnaudts.be/flashsite/intro.html

en meer specifiek, dààr: portfolio - assignments - pregnancy in color (het negende tafereel over de prenatale fase in de moederschoot)

Reeds bij de intro op deze van artistieke zweverigheid overlopende site ( een mix van flou artistique, romantisch picturalisme en mystiek symbolisme met - niet toevallig - hier en daar een heel dun laagje erotische vernis van de uit Praag afkomstige Tsjechische fotograaf Jan Saudek ) zal U zich in een Harry Potter universum wanen (vergeet niet uw pc boxen aan te zetten), badend in een etherisch zwalkende zee van zachte zeilen, sluiers en andere doeken - als mystiek symbool en als onmisbaar attribuut van de goochelaar-illusionist - uiteraard alles exclusief in de Engelse taal toegelicht om de exotische én de financiële slagkracht van deze fotokunstwerken wat te ondersteunen. Ook de taal der Espagnolen kan helpen om exotische en artistieke associaties op te roepen en dus noemt the art studio van deze van sex en vlees lichtjes bezeten overkomende en, naar eigen zeggen, zelftherapeutisch fotograferende fotograaf: GUARDA LA FOTOGRAFIA. Deze in erotisch-mystieke sferen zwevende en/of met een gender knoop (vrouwelijk alter ego) worstelende artiest-fotograaf, met verdrongen Vlaamse wortels, zou beter zichzelf bewaken en wat meer controle houden op zijn artistieke hormonenspiegel en oefeningen doen, jawel, vooral in nederigheid.


Oefeningen in nederigheid

Nikon bekroont beste Belgische persfoto's van 2007

De Nikon Press Photo Awards waren gisteren aan hun tweede editie toe. Ze bekronen foto's van Belgische of in België verblijvende fotografen. Cédric Gerbehaye won de hoofdprijs, Dirk Waem is de grootste belofte. Eén grote trend: de persfotografie wordt steeds nederiger.



Foto's die alles zeggen, die een hele geschiedenis of persoon perfect samenvatten: ze lijken steeds zeldzamer te worden. Zijn er dan geen Che Guevara's of vallende soldaten meer? Worden nergens nog overwinningsvlaggen geplant? Natuurlijk wel, en er bestaan ook goeie beelden van. Alleen vallen ze tegenwoordig minder op. Dat kan ook moeilijk anders, in tijden waarin we onophoudelijk overspoeld worden met foto's van zowel professionals als amateurs.

De persfotografie is door de jaren ook een stuk nederiger geworden. Veel iconische beelden dateren uit een periode waarin een foto gold als een staalhard bewijs van een stuk realiteit, als een stukje absolute waarheid. Die ideeën zijn nu achterhaald. Er zijn grenzen aan wat een beeld kan tonen; fotografen hebben allang de waarheid niet meer in pacht. Ze kunnen hoogstens een werkelijkheid suggereren. Ze zijn, net als schrijvende journalisten, voor een stuk outsiders, indringers met beperkte middelen. En ze beseffen dat.

Denken we aan de laatste World Press Photo Awards. Het winnende beeld, van de Britse fotograaf Tim Hetherington, toont een ontredderde Amerikaanse soldaat in Afghanistan. Alsof Hetherington wil zeggen: die militair weet het niet meer, hoe zou ik het dan kunnen snappen?

Of kijken we naar de winnaar van de Nikon Press Photo Award 2007. Het is een beeld vol stille dreiging: de arrogante, uitdagende blik van de zwarte cowboy, de gewapende lijfwachten achter hem, de op de muur gekraste slogan. Je voelt nattigheid, maar om de volle draagwijdte ervan te kennen, heb je tekst en uitleg nodig.

Bij andere Nikon-genomineerden voel je nog meer onmacht en onwetendheid. Eén ervan toont een slak voor de poorten van Hertoginnedal. Voor wie de Belgische politiek vorig jaar links liet liggen, is dit een nietszeggend beeld. Voor wie de komedie wel volgde, is de foto een luchtige samenvatting van het enige waarover iedereen het op den duur eens was: het ging tergend traag vooruit. Een leuke vondst, meer niet.

De regeringsformatie heeft nog een paar genomineerden opgeleverd. Dirk Waem kreeg de belofteprijs voor zijn foto bij de beëdiging van Guy Verhofstadt tot interim-premier. Yves Leterme vlucht in een kop koffie, zijn CD&V-collega Inge Vervotte krijgt er nog een groen lachje uit.

Yves Herman kreeg een vermelding voor een portret van Joëlle Milquet. Het toont alleen de bovenste helft van haar gezicht. Een verwijzing naar haar reputatie als 'Madame Non'?

Op de foto van Gerbehaye na zullen weinig winnaars van deze editie de tand des tijds doorstaan. Niet alleen omdat het geen echt straffe beelden zijn, maar ook omdat wát ze tonen, nu al banaal lijkt.

www.standaard.be/video



Jan Desloover

24 mei 2008

THEORIE EN PRAKTIJK

Deze blog is eigenlijk een evoluerende weergave van mijn persoonlijke zoektocht naar een min of meer bevredigend antwoord op de volgende VRAGEN (het lijstje is voorlopig en wordt nog verder aangevuld) :

1. WAAROM EN WAARTOE NEEM IK FOTO'S ?

2. WAT MAAKT EEN ONDERWERP (SUBJECT EN/OF OBJECT) NU ZO INTERESSANT OM ER EEN FOTO VAN TE NEMEN ?

3. WAT MAAKT EEN FOTO, ZOWEL VORMELIJK ALS INHOUDELIJK, DE MOEITE WAARD OM TE BEKIJKEN EN WELKE BETEKENIS OF FUNCTIE KAN EEN FOTO HEBBEN VOOR MEZELF EN/OF VOOR ANDEREN ?

4. WAT KUNNEN DE MAATSCHAPPELIJKE FUNCTIES EN DE WAARDE
VAN HET MEDIUM FOTOGRAFIE ZIJN EN OP WELKE VLAKKEN EN IN WELKE MATE VERSCHILT DIT VAN DE FUNCTIES EN DE WAARDE VAN ANDERE BEELDMEDIA ?

5. HOE VERHOUDEN DE BEELDMEDIA EN DE BEELDTAAL EN IN HET BIJZONDER DE FOTOGRAFIE ZICH TOT ANDERE "TALEN" ZOALS DE GESPROKEN EN GESCHREVEN TAAL ?

6. WELKE ROL (HOOFD- OF BIJROL) KUNNEN DE TECHNISCHE BEELDMEDIA EN IN HET BIJZONDER DE FOTOGRAFIE VERVULLEN OF SPELEN IN DE CREATIE VAN "KUNST" ?

7.
WAT IS EIGENLIJK "KUNST" EN WELKE ROL KAN "KUNST" VERVULLEN OF SPELEN VOOR HET INDIVIDU EN/OF VOOR DE MAATSCHAPPIJ EN HOE VULT ZIJ DIE ROL IN ?

8. ........................

Een spoor van de reeds gevonden antwoorden op sommige van die vragen en mijn persoonlijke verwerking ervan is te vinden IN ( in géén geval "achter") sommige door mij genomen foto's die U desgewenst eens rustig kan bekijken via de volgende web link:

http://www.pixagogo.com/josfoto


Deze host foto site is ingedeeld in "albums" (een restant van het analoge tijdperk). De benamingen van de albums "OBJECT" , "SUBJECT" zijn niet zomaar gekozen maar hebben een welbepaalde functie in het geheel van de reeds gevonden antwoorden op sommige van de hierboven vermelde vragen, waarover ik later, woordelijk meer uitleg zal geven.

Als U over een foto, een album, het geheel van de foto's of over het concept zelf, een vraag wil stellen, een bemerking wil maken of een mening of visie wil uiten, doe dit dan a.u.b. niet via de host foto site en ook niet via deze blog - eventuele reacties op dit blog item uiteraard wel - maar via mijn e-mail adres:
jos.van.hecke@pandora.be











15 mei 2008

PURPLE RHAPSODY : COOL STUFF EN STOF TOT NADENKEN.....

De "foto" (getiteld "PURPLE RHAPSODY") , de fotograaf en de website doen er niet toe maar ergens op een, overigens professioneel opgezette en in doorsnede kwalitatief goed ogende, "fotografie site", las ik de volgende commentaren bij deze "foto":

1. hoe maak jij toch die foto's ze zijn echt mooi.

2. Wat een prachtig schilderstuk.

3. Tja, hoe ik dat doe? Om te beginnen alles vergeten wat een fotograaf doet. Dit was eigenlijk een totaal mislukte foto, maar ik zag dat er een 'beweging' in zat en ben daarmee aan het werk gegaan.

Ik had er graag de volgende commentaar willen aan toevoegen:

Tja, wat is dat dan, een "mislukte foto", wat is een "foto" dan eigenlijk nog en wat te denken van een "fotograaf die, om te beginnen, alles vergeet wat een fotograaf doet" ?

Als het op zich al voldoende is dat er in een (mislukt) fotografisch beeld "een beweging" zit om er, onder toevoeging van bijkomende digitaal gegenereerde pixels én een "cool" ronkende Engelstalige titel, als fotografisch werkstuk ( "a Piece of Art") mee uit te pakken, waarheen beweegt zich dan het medium fotografie?

Zou het iets met de digitale natuur van de digitale foto ("the digital pixel nature of the digital picture", voor de fanatieke anglofielen) te maken kunnen hebben of (ook) met de aan blinde verafgoding grenzende adoratie voor "photography as a Fine Art?

Een "purple rhapsody, een purperen rapsodie", dit kan vanuit de betekenis der woorden niets anders zijn dan een geheel van een niet samenhangende mengelmoes ("a pixilated mix") van aan elkaar gelaste brokstukken ("pieces") , in dit geval van (purperen/purple) pixels.

Een foto als een poëtische, willekeurige assemblage van kleurige pixels? De als "conceptual art" gerecycleerde brokstukken van de dodelijke "clash" van een medium met de techniek, de tijd en de tijdsgeest ("Zeitgeist", voor de nog fanatiekere germanomanen)? De "big bang of photography"?

GOD, SAVE OUR QUEEN, GOD BLESS PHOTOGRAPHY!!!!