DE HOLLANDSE 'NIEUWE' KOMT ER AAN !

Neen, het is niet waaraan U waarschijnlijk denkt maar het heeft toch wel iets met 'maatjes' te maken.

Nu, door de multifunctionele geaardheid van de digitale fotografie, het onderscheid in de ouderwetse (film)categorieën 'monochroom' en 'kleur' stilaan aan het vervagen is, is men in Amsterdam op het lumineuze idee gekomen om nieuwe categorieën in te voeren, verbonden met de seksuele voorkeur van de fotograaf. In veelkleurig Amsterdam, de bakermat van de al even veelkleurige tulpen, kan U zich weldra ook vergapen aan foto's met de respectieve labels "HOMOCHROOM - HETEROCHROOM - BICHROOM- MULTICHROOM", naar ieders keuze, voorkeur of potenties.

De opgang van de digitale techniek en de ermee verbonden hang naar hogere artistieke en mystieke ervaringen stuwt blijkbaar de mensheid en de fotografie met volle stoomkracht vooruit ....

Vergewis u, met één muisklik, van de nakende komst van de Hollandse 'nieuwe' WORLD PRIDE PHOTO

THE LURE OF THE STREET

Voor de fotografen die, behalve het visueel bewonderen van de artistieke 'pracht platen' van henzelf of anderen, nog wat tijd en interesse kunnen opbrengen om te LEZEN hoe de meningen en analyses van ernstige journalisten, schrijvers, filosofen, kunstcritici over hun doodgekoesterd medium evolueren, raad ik het in 'The Gardian' onder de titel 'the lure of the street' verschenen standpunt (point of view, voor anglofiele fotografen) van Geoff Dyer aan, zoals vermeld in het hieronder overgenomen stukje uit de blog van Jan-Edward.

Het wordt stilaan duidelijk en meer en meer bevestigd door ernstige waarnemers en critici dat de echte doodgravers van het medium fotografie vooral te vinden zijn bij die artiest-kunstenaar-celebrity-fotografen die vooral hoge toppen scheren in de prijs catalogi opgesteld door de bevriende club van de 'art money makers' waarbij de waarde van hun 'kunstwerken' schommelt met de wisselende arbitraire appreciaties en trends in 'conceptual art' maar vooral met de evoluties van de veiling indexen voor Rendabel Belegbare Hedendaagse Kunst, de RBHK indexen.

Wie de moeite doet om dit fundamenteel beschouwend artikel van Geoff Deyer volledig en grondig te lezen, zal in één ruk ook geconfronteerd worden met een internationale plejade van fotografen en fotografie promotoren die mee de hoekstenen vormen van de geschiedenis van de (documentaire) fotografie als maatschappelijk relevant medium, naast enkele namen van artistiek georiënteerde celebrities die het medium herleiden tot één van de instrumenten in een picturale of conceptuele benadering van kunst zonder grenzen of gewoon misbruiken als geld genererend middel in de beste traditie van de meester-oplichters. De kennis van het leven, de visies en drijfveren van deze fotografen is belangrijker dan hun werk zelf, het enige ook wat 'achter' de foto te vinden is én mee bepalend om te begrijpen wat er in de foto te 'zien' is of om vast te stellen dat er eigenlijk niets interessants in te 'zien' is.

In de conclusie van dit artikel vind ik ook steun voor mijn eigen, eerder op deze blog geformuleerd standpunt, nl. dat het medium fotografie het best gebaat is met zich ver van de wereld van de 'kunst' verwijderd te houden en zich een eigen specifieke, maatschappelijke rol en functie toe te bedelen, voor zover dit door de almaar toenemende kracht en invloed van de zintuiglijk multifunctioneel gerichte beeld media zoals TV/film/video nog succesvol haalbaar zal zijn, een vraag die zich onder meer opwerpt in een nog op mijn blog te plaatsen item over fotojournalistiek en world press photo (prijzen).

Van de studio naar de straat, en weer terug...

In de jaren dertig van de vorige eeuw adviseerde, Robert Capa Henri Cartier-Bresson zichzelf niet langer kunstenaar maar fotojournalist te noemen. Vandaag de dag wordt de fotografie gedomineerd door zelfverklaarde 'kunstenaars'. Geoff Dyer onderzoekt of artistieke sensatiezucht en banaliteit de documentaire stijl in de fotografie hebben overvleugeld.

Lees het artikel The lure of the street in The Guardian.

(overgenomen uit de blog van Jan-Edward, met een eigen kleurzetting van een bepaald tekstgedeelte)