FOTOGRAFIE : DE CANVAS SELECTIE : GREAT MINDS THINK MINT ! ( FOTO REEKS )

Deze foto reeks kan U als een geheel van drie naast elkaar geplaatste beelden bekijken via onderstaande link waar U ze desgewenst ook nog beeld per beeld kan bekijken door op één van de beelden te klikken.
(de taal waarin de functies voor het bedienen van de webpagina worden aangegeven kan U - naargelang uw taalmuts staat - zelf wijzigen en kiezen in de rechter bovenhoek van de webpagina: Nederlands, Engels, Frans, Portugees, Italiaans. Evenwel géén Duits: wie schade! Es ist eine Schande!)


klik hier in het groene balkje

CANVAS SELECTIE - GREAT MINDS THINK MINT! ( foto reeks )
	FOTO REEKS GREAT MINDS THINK MINT !
Powered by Pixagogo

FOTOGRAFIE : DE CANVAS SELECTIE : GREAT MINDS THINK MINT ! (3)

DE FOTO KAN U IN EEN GROTER FORMAAT HIER ZIEN

Hoewel ik al veel kritische noten heb laten weerklinken over het door de kunst scene en het kunst publicum op de handen gedragen en ten hemel geprezen 'kunst' evenement   "DE CANVAS COLLECTIE"  heb ik , na lang en rijp beraad, besloten om er - met fotografie en foto's als inzet - zelf eens aan 'mee te doen', niet met de gedachte of de droom om in 'BOZAR' te worden opgehangen (wat toch geen plezant vooruitzicht kan zijn, nietwaar?) maar om mij sociaal 'bezig' te houden en om te 'testen'.

Ik wil twee dingen 'testen':

1. mezelf, met een reeks van foto's waarin ik geprobeerd heb om de uitgangspunten en stellingen die ik inzake het medium fotografie op deze blog inneem en verdedig, zelf eens in de praktijk te brengen onder de vorm van een soort van persoonlijke voorlopige 'conclusie' uit het geheel van al deze diverse en soms ook wel  botsende of zelfs tegenstrijdige stellingen.

2. de inzichten en de houding van het hedendaags 'kunst circuit' mbt het medium fotografie en dan in het bijzonder mbt die fotografie die in de eerste plaats de accenten legt op wat er in een foto te zien is, gekoppeld aan een betekenisvolle communicatieve 'beeldtaal' die in de tweede plaats desgevallend ook inhoudelijk versterkend 'esthetisch' expressief kan zijn.

Het is een reeks van drie foto's geworden die samen als één 'verhaal' moeten worden 'gelezen'. Ze beogen samen een persoonlijke visie uit te beelden op welbepaalde aspecten van het mega evenement 'Gentse Feesten'. Ze zijn niet expliciet documentair en zeker niet promotioneel bedoeld, hoewel er ook geen twijfel over kan zijn dat ik welbepaalde (andere) aspecten van de 'Gentse Feesten' zelf zeer kan smaken en waarderen. Maar die laatstgenoemde aspecten fotografeer ik niet, ik beleef ze zelf (zonder foto apparaat) en geniet ervan. Maar in zekere zin geniet ik - in een rol als fotograaf-voyeur - natuurlijk ook wel van het louter zien en observeren van die dingen en activiteiten waar niet ik zelf maar anderen allicht van genieten of niet van genieten. Meestal heb ik daarbij ook een soort 'natuurlijke' neiging om juist die situaties te selecteren die ik zelf van op afstand met een (zacht) 'spottend' oog,  met een meelevende glimlach bijna, bekijk, zeker ten opzichte van de individuele actoren zelf die in mijn ogen meestal alleen maar een (onbewuste) 'rol' in het maatschappelijk 'theater' spelen. Bovendien merk ik - als ik zo zelf  mijn foto's eens bekijk  - dikwijls een voorkeur voor enigszins 'absurde' situaties waarmee en waardoor ik natuurlijk ook de maatschappelijke context van het gebeuren of evenement op één of meerdere welbepaalde punten kritisch onder de loep en soms ook onder vuur kan nemen. Het fotografisch resultaat zou dan 'beeldtaal' moeten zijn en het is precies dat wat ik nu eens wil 'testen'.
Deze foto reeks heb ik onder de gemeenschappelijke noemer "GREAT MINDS, THINK MINT!" gezet die, zoals U in de eerste foto (zie voorgaand blog item) kan zien, niet zomaar toevallig uit de Gentse feesten lucht gevallen is. Ook op deze derde foto uit deze foto reeks zijn er geschreven taal boodschappen te zien en te lezen  die relevant zijn mbt het geheel van het foto beeld en zijn 'beeldtaal' elementen. Op die manier.worden 'gewone'  taal ('taalbeelden')  en 'beeldtaal'  in één document gecombineerd, waarbij het ene het andere kan aanvullen of versterken. Maar mijns inziens moet het ultieme doel uiteindelijk wel zijn dat een foto beeld op zich voldoende 'beeldtaal' bevat om autonoom - los van geschreven taal boodschappen - zijn 'verhaal' communicatief duidelijk en  helder over te brengen.

Hoewel de drie foto's eigenlijk niet los van elkaar kunnen gezien en beoordeeld worden en ze dus visueel materieel  naast elkaar moeten worden geplaatst, toon ik ze toch één per één in drie afzonderlijke blog berichten. De drie foto's zal ik nadien samen proberen te plaatsen op één pagina van mijn album site die U dan vanaf deze blog via een web link als één geheel kan bekijken.
Uiteraard belet ook U niets om U desgevallend zelf eens in de rol van 'jury' te verplaatsen en uw indrukken hier vrij en ongedwongen te uiten. U zijt welkom, maar intussen zal U allicht ook wel al gemerkt hebben dat ik zo niet direct zit te wachten op 'hedendaags artistieke invalshoeken' die ten gronde geen invalshoeken  zijn.

FOTOGRAFIE : DE CANVAS SELECTIE : GREAT MINDS THINK MINT ! (2)

DE FOTO KAN U IN EEN GROTER FORMAAT HIER ZIEN

Hoewel ik al veel kritische noten heb laten weerklinken over het door de kunst scene en het kunst publicum op de handen gedragen en ten hemel geprezen 'kunst' evenement   "DE CANVAS COLLECTIE"  heb ik , na lang en rijp beraad, besloten om er - met fotografie en foto's als inzet - zelf eens aan 'mee te doen', niet met de gedachte of de droom om in 'BOZAR' te worden opgehangen (wat toch geen plezant vooruitzicht kan zijn, nietwaar?) maar om mij sociaal 'bezig' te houden en om te 'testen'.

Ik wil twee dingen 'testen':

1. mezelf, met een reeks van foto's waarin ik geprobeerd heb om de uitgangspunten en stellingen die ik inzake het medium fotografie op deze blog inneem en verdedig, zelf eens in de praktijk te brengen onder de vorm van een soort van persoonlijke voorlopige 'conclusie' uit het geheel van al deze diverse en soms ook wel  botsende of zelfs tegenstrijdige stellingen.

2. de inzichten en de houding van het hedendaags 'kunst circuit' mbt het medium fotografie en dan in het bijzonder mbt die fotografie die in de eerste plaats de accenten legt op wat er in een foto te zien is, gekoppeld aan een betekenisvolle communicatieve 'beeldtaal' die in de tweede plaats desgevallend ook inhoudelijk versterkend 'esthetisch' expressief kan zijn.

Het is een reeks van drie foto's geworden die samen als één 'verhaal' moeten worden 'gelezen'. Ze beogen samen een persoonlijke visie uit te beelden op welbepaalde aspecten van het mega evenement 'Gentse Feesten'. Ze zijn niet expliciet documentair en zeker niet promotioneel bedoeld, hoewel er ook geen twijfel over kan zijn dat ik welbepaalde (andere) aspecten van de 'Gentse Feesten' zelf zeer kan smaken en waarderen. Maar die laatstgenoemde aspecten fotografeer ik niet, ik beleef ze zelf (zonder foto apparaat) en geniet ervan. Maar in zekere zin geniet ik - in een rol als fotograaf-voyeur - natuurlijk ook wel van het louter zien en observeren van die dingen en activiteiten waar niet ik zelf maar anderen allicht van genieten of niet van genieten. Meestal heb ik daarbij ook een soort 'natuurlijke' neiging om juist die situaties te selecteren die ik zelf van op afstand met een (zacht) 'spottend' oog,  met een glimlach bijna, bekijk, zeker ten opzichte van de individuele actoren zelf die in mijn ogen meestal alleen maar een (onbewuste) 'rol' in het maatschappelijk 'theater' spelen. Bovendien merk ik - als ik zo zelf  mijn foto's eens bekijk  - dikwijls een voorkeur voor enigszins 'absurde' situaties waarmee en waardoor ik natuurlijk ook de maatschappelijke context van het gebeuren of evenement op één of meerdere welbepaalde punten kritisch onder de loep en soms ook onder vuur kan nemen. Het fotografisch resultaat zou dan 'beeldtaal' moeten zijn en het is precies dat wat ik nu eens wil 'testen'.
Deze foto reeks heb ik onder de gemeenschappelijke noemer "GREAT MINDS, THINK MINT!" gezet die, zoals U in de eerste foto (zie voorgaand blog item) kan zien, niet zomaar toevallig uit de Gentse feesten lucht gevallen is. Ook op deze tweede foto uit deze foto reeks zijn er geschreven taal boodschappen te zien en te lezen  die relevant zijn mbt het geheel van het foto beeld en zijn 'beeldtaal' elementen. Op die manier.worden 'gewone'  taal ('taalbeelden')  en 'beeldtaal'  in één document gecombineerd, waarbij het ene het andere kan aanvullen of versterken. Maar mijns inziens moet het ultieme doel uiteindelijk wel zijn dat een foto beeld op zich voldoende 'beeldtaal' bevat om autonoom - los van geschreven taal boodschappen - zijn 'verhaal' communicatief duidelijk en  helder over te brengen.

Hoewel de drie foto's eigenlijk niet los van elkaar kunnen gezien en beoordeeld worden en ze dus visueel materieel  naast elkaar moeten worden geplaatst, toon ik ze toch één per één in drie afzonderlijke blog berichten. De drie foto's zal ik nadien samen proberen te plaatsen op één pagina van mijn album site die U dan vanaf deze blog via een web link als één geheel kan bekijken.
Uiteraard belet ook U niets om U desgevallend zelf eens in de rol van 'jury' te verplaatsen en uw indrukken hier vrij en ongedwongen te uiten. U zijt welkom, maar intussen zal U allicht ook wel al gemerkt hebben dat ik zo niet direct zit te wachten op 'hedendaags artistieke invalshoeken' die ten gronde geen invalshoeken  zijn.

FOTOGRAFIE : DE CANVAS SELECTIE : GREAT MINDS THINK MINT ! (1)

DE FOTO KAN U IN EEN GROTER FORMAAT HIER ZIEN

Hoewel ik al veel kritische noten heb laten weerklinken over het door de kunst scene en het kunst publicum op de handen gedragen en ten hemel geprezen 'kunst' evenement  "DE CANVAS COLLECTIE" heb ik , na lang en rijp beraad, besloten om er - met fotografie en foto's als inzet - zelf eens aan 'mee te doen', niet met de gedachte of de droom om in 'BOZAR' te worden opgehangen (wat toch geen plezant vooruitzicht kan zijn, nietwaar?) maar om mij sociaal 'bezig' te houden en om te 'testen'.

Ik wil twee dingen 'testen':

1. mezelf, met een reeks van foto's waarin ik geprobeerd heb om de uitgangspunten en stellingen die ik inzake het medium fotografie op deze blog inneem en verdedig, zelf eens in de praktijk te brengen onder de vorm van een soort van persoonlijke voorlopige 'conclusie' uit het geheel van al deze diverse en soms ook wel  botsende of zelfs tegenstrijdige stellingen.

2. de inzichten en de houding van het hedendaags 'kunst circuit' mbt het medium fotografie en dan in het bijzonder mbt die fotografie die in de eerste plaats de accenten legt op wat er in een foto te zien is, gekoppeld aan een betekenisvolle communicatieve 'beeldtaal' die in de tweede plaats desgevallend ook inhoudelijk versterkend 'esthetisch' expressief kan zijn.

Het is een reeks van drie foto's geworden die samen als één 'verhaal' moeten worden 'gelezen'. Ze beogen samen een persoonlijke visie uit te beelden op welbepaalde aspecten van het mega evenement 'Gentse Feesten'. Ze zijn niet expliciet documentair en zeker niet promotioneel bedoeld, hoewel er ook geen twijfel over kan zijn dat ik welbepaalde (andere) aspecten van de 'Gentse Feesten' zelf zeer kan smaken en waarderen. Maar die laatstgenoemde aspecten fotografeer ik niet, ik beleef ze zelf (zonder foto apparaat) en geniet ervan. Maar in zekere zin geniet ik - in een rol als fotograaf-voyeur - natuurlijk ook wel van het louter zien en observeren van die dingen en activiteiten waar niet ik zelf maar anderen allicht van genieten of niet van genieten. Meestal heb ik daarbij ook een soort 'natuurlijke' neiging om juist die situaties te selecteren die ik zelf van op afstand met een (zacht) 'spottend' oog,  met een glimlach bijna, bekijk, zeker ten opzichte van de individuele actoren zelf die in mijn ogen meestal alleen maar een (onbewuste) 'rol' in het maatschappelijk 'theater' spelen. Bovendien merk ik - als ik zo zelf  mijn foto's eens bekijk  - dikwijls een voorkeur voor enigszins 'absurde' situaties waarmee en waardoor ik natuurlijk ook de maatschappelijke context van het gebeuren of evenement op één of meerdere welbepaalde punten kritisch onder de loep en soms ook onder vuur kan nemen. Het fotografisch resultaat zou dan 'beeldtaal' moeten zijn en het is precies dat wat ik nu eens wil 'testen'.
Deze foto reeks heb ik onder de gemeenschappelijke noemer "GREAT MINDS, THINK MINT!" gezet die, zoals U in deze foto kan zien, niet zomaar toevallig uit de Gentse feesten lucht gevallen is. Ook op de andere twee foto uit deze foto reeks zijn er geschreven taal boodschappen te zien en te lezen  die relevant zijn mbt het geheel van het foto beeld en zijn 'beeldtaal' elementen. Op die manier.worden 'gewone'  taal ('taalbeelden')  en 'beeldtaal'  in één document gecombineerd, waarbij het ene het andere kan aanvullen of versterken. Maar mijns inziens moet het ultieme doel uiteindelijk wel zijn dat een foto beeld op zich voldoende 'beeldtaal' bevat om autonoom - los van geschreven taal boodschappen - zijn 'verhaal' communicatief duidelijk en  helder over te brengen.

Hoewel de drie foto's eigenlijk niet los van elkaar kunnen gezien en beoordeeld worden en ze dus visueel materieel  naast elkaar moeten worden geplaatst, toon ik ze toch één per één in drie afzonderlijke blog berichten. De drie foto's zal ik nadien samen proberen te plaatsen op één pagina van mijn album site die U dan vanaf deze blog via een web link als één geheel kan bekijken.
Uiteraard belet ook U niets om U desgevallend zelf eens in de rol van 'jury' te verplaatsen en uw indrukken hier vrij en ongedwongen te uiten. U zijt welkom, maar intussen zal U allicht ook wel al gemerkt hebben dat ik zo niet direct zit te wachten op 'hedendaags artistieke invalshoeken' die ten gronde geen invalshoeken  zijn.

VARIA : HACERSE UNA ESPAÑOLA : SPAANS VOOR GEVORDERDEN/SENIOREN EN LATIJN VOOR BEGINNERS/JUNIOREN

Spaans is een mooie, rijke, expressieve, plastische taal met veel variaties, in- en uitgangen.  Deze prachtige romaanse taal heeft haar wortels in de oude Latijnse taal en dat komt - ook in het hedendaags Spaans - duidelijk tot uiting in de fonetische kenmerken van de Spaanse taal, de woordenschat en zeker in de Spaanse grammatica, in het bijzonder dan in de structuur en de functies van het Spaanse werkwoord.
Evenals in het klassiek Latijn worden er in de werkwoordelijke uitdrukking geen (of zelden) voornaamwoorden gebruikt om de persoonsvormen aan te geven. De persoonsvormen worden aangegeven door specifieke werkwoordelijke uitgangen. Ook de meeste of de meest gebruikte werkwoordelijke tijden worden met specifieke uitgangen en niet - zoals in het Nederlands bv. - met hulpwerkwoorden gevormd. Het Spaanse werkwoord kent - evenals het klassiek Latijn - ook subtiele nuances in  het aangeven van de tijden. Zo zijn er voor het aangeven van respectievelijk de onvoltooid verleden tijd en de voltooid verleden tijd - naast een aparte vorm voor de voltooid 'tegenwoordige' tijd - voor beide voormelde aspecten van verleden tijd telkens 2 mogelijkheden, elk met hun eigen vormen en uitgangen. Bovendien is het aangeven van elke tijd ook mogelijk in twee verschillende wijzen (modos) : de indicativo en de subjuntivo. Het Spaans maakt ook een actief en levendig gebruik van het onvoltooid  deelwoord (gerundio) en van de imperatief (imperativo) in vijf verschillende persoonsvormen  en twee verschillende 'wijzen' (afirmativo y negativo), elk met hun eigen specifieke vormen. Daarnaast is er - evenals in het Latijn - ook de overeenkomst in geslacht en getal tussen het zelfstandig naamwoord (sustantivo) en zijn diverse determinanten, zoals onder meer het bijvoeglijk naamwoord (adjetivo)  Deze fantastische rijkdom van vormgeving en uitdrukking kennen we in ons hedendaags Nederlands - spijtig genoeg - niet (meer). De Spaanse taal is voor (eentalig) Nederlandstaligen dan ook geen gemakkelijke taal om te leren en te beheersen en zeker niet het formele en literair Spaans, maar in feite is dat niet echt helemaal zo, op voorwaarde dat men over voldoende 'taalgevoel' beschikt of dat tenminste wil aanscherpen en zich geestelijk niet al te gemakzuchtig opstelt. Een basiskennis van de klassieke Latijnse grammatica - die nog veel meer gevarieerder is in vormen, nuances en uitdrukkingen en dus nog ingewikkelder lijkt -  kan daar natuurlijk veel bij helpen. De Latijnse grammatica is dan ook een universele basis voor de meeste, zo niet alle talen. Ik heb het hier al eens gezegd : de Latijnse grammatica zou een verplicht 'taalvak' moeten zijn in en doorheen  alle onderwijsniveaus. Helaas, driewerf helaas...

Het Spaans is niet alleen gevarieerd en rijk in zijn grammatica maar ook en nog veel meer in zijn woordenschat en zelfs in zijn klankstructuren en klankvormen (fonética) die ook in de grammatica een zeer belangrijke rol spelen, in grote tegenstelling tot het Nederlands die fonetisch een 'vlakke' taal is, een beetje zoals haar geografische habitat zelf. Zo zijn er in de Spaanse taal op beide voornoemde vlakken markante verschillen tussen bepaalde regio's in Spanje zelf (Castilla en Andalucía bv.) maar ook en nog meer tussen het Spaans van Spanje en het Spaans van Zuid-Amerika dat op zich eveneens, volgens het land of streek, een verscheidenheid vertoont. Maar er is ook aandacht voor onderlinge verbondenheid en verstaanbaarheid die wordt gesymboliseerd maar ook gerealiseerd in wat men in het Spaans 'la hispanidad' noemt. Dit maakt het allemaal alleen maar leuker en boeiender, vind ik.

Daarnaast zijn er ook nog 'verschillen' tussen het formele (literair) Spaans en het familiaire, 'volkse' Spaans, veel méér en grotere 'verschillen' nog dan dit in het Nederlands taalgebied het geval is.
Spaanssprekenden ('hispanohablantes') gaan bijzonder soepel, creatief en fantasierijk met hun taal om, zowel in het spreken als in het schrijven, in schrille tegenstelling tot de meeste Nederlandssprekenden die hun taal en de Nederlandse taalschat die op zich ook wel redelijk rijk is, onvoldoende kennen of gebrekkig toepassen, als het ware hun taal 'tussen hun billen nijpen' of - erger nog - ze gemakshalve gaan vervangen door een soort 'standaardtaaltje of - nog méér erger - door een modieus 'gemakkelijk' klinkende vreemde taal (het Engels, met name) waardoor er dikwijls niets anders overblijft dan een 'hutsepot taaltje' (een fenomeen dat in de taalkunde ook wel als creolisering wordt aangeduid).

Maar nu: op, naar de kern van de zaak : De vez en cuando quieres hacerte una española?

Mag ik eerst opmerken dat de Spaansche tale zelfs in het gebruik van leestekens bijzonder creatief en inventief is. In het Spaans worden vragende zinnen altijd - ook als ze met een vragend voornaamwoord beginnen - niet alleen beëindigd met een 'gewoon' (rechtopstaand) vraagteken maar ook voorafgegaan door een 'omgekeerd' (op z'n kop) vraagteken. Hetzelfde geldt voor het uitroepteken. Ik kan dat evenwel hier niet zichtbaar maken omdat dit - denk ik toch - met mijn klavier niet mogelijk is. Dit is niet zomaar 'una locura' (een 'folietje' of zottigheidje) maar wel een ingenieus en creatief bedachte oplossing voor een semantisch probleem, eigen aan de structuur van de Spaanse taal en grammatica, waarover ik in dit blog bestek niet dieper kan ingaan.

Op bovenstaande Spaansche vraag kan U droogweg met 'si' dan wel 'no' antwoorden maar er zijn vele sappige Spaansche varianten mogelijk zoals, onder andere, 'claro!' dan wel 'no me gusta nada!'
Deze Spaansche vraag is een volkse maar beeldend prachtig plastisch uitgedrukte variant op wat in zeer formeel en uiterst gemanierd Spaans (bv tijdens het spreekuur van de psychiater) zou luiden: de vez en cuando quiere usted  masturbarse? 
Vrij vertaald wordt dat in (taalkundig) even stijf  Nederlands : hebt U af en toe zin (de neiging) om U te masturberen?
Maar de creatieve Spaansche volksziel tovert dat om in : heb je af en toe goesting om je zelf (tot?) een (vurige) Spaansche (madam) te MAKEN?

Schitterende beeldspraak, toch?

Maar ze is ook wat dubbelzinnig en dat is op zich eveneens een eigenheid van de Spaanse taal : ze is soepel te gebruiken maar men kan er ook (bewust) zeer dubbelzinnig mee opspringen. Dit is charmant maar soms ook gênant. Heel wat  Spaanse woorden en vooral werkwoorden hebben op zichzelf al verschillende en dikwijls zeer uiteenlopende betekenissen die bovendien nog kunnen variëren, afhankelijk van de grammaticale of semantische context waarin ze worden gebruikt. En ook dat is een duidelijke erfenis uit het klassiek Latijn.
Maar ook de vorm en de bouw van de woorden sluiten dikwijls vrij nauw aan bij hun Latijnse stam of wortel, zoals men dat in taalkundige termen pleegt te heten.

Neem nu het Spaanse werkwoord MASTURBAR (of masturbarse).
De (taalkundige) stam of wortel ervan ligt rechtstreeks in het Latijnse werkwoord MASTURBARI dat blijkbaar niet alleen voor het Spaans maar ook voor het Frans, het Italiaans, het Duits, het Engels, het Nederlands en wellicht nog voor veel andere (Indo Europese) talen model heeft gestaan. Dit bewijst niet alleen dat het Latijn 'lingua materna' was voor heel veel 'moderne' talen  maar ook 'lingua universalis' is. Maar het zegt waarschijnlijk ook wel iets over de betekenis inhoud van het woord  'masturbari' zelf, niet enkel omdat het op een alom verspreide menselijke hebbelijkheid wijst maar waarschijnlijk ook wel omdat men een taaleigen woord voor de ermee bedoelde menselijke daad niet graag in de (preutse) mond nam en neemt, omdat men de 'dingen' en dus ook de mooie vogel of zijn natuurlijke tegenstander, de schattige poes, liever niet bij naam noemt. In de wetenschap die men ornithologie (vogelkunde) noemt is dat nog altijd zo, vogels en vogelsoorten dragen daar nog altijd officieel een Latijnse naam. Lange tijd is het Latijn ook de officiële en universele taal der wetenschappen geweest en tot op zekere hoogte geldt dat mbt de wetenschappelijke terminologie nog altijd. Alleen in dat kleine, fijne Roomsche (ei)landje Vaticanum is het Latijn nog officieel  Heer en Meester, samen met het Celibaat als zelf opgelegde vorm van opperste kuisheid en waar bijgevolg het Latijnse woord 'masturbari' misschien wel al eens in de mond wordt genomen maar zeker nooit (eigenhandig) toegepast. Bovendien wordt de praktijk van het 'masturbari' - zowel de eigenhandige als de mutuele en zowel de gelijkgeslachtelijke als de ongelijkgeslachtelijke - bij Pauselijke Ordonnantie nog altijd aan de Roomsche gelovigen 'ontraden', aan  Roomsche gelijkslachtige mutuele  minnaars zelfs ontzegd. Zijne Heiligheid heeft dat Roomsche verbod op het gelijkgeslachtelijke mutuele klassiek Latijnse 'masturbari' onlangs nog in hedendaags Engels vertaald en volmondig beklemtoond.
MASTURBARI is dus een Latijns werkwoord dat stamt uit de post klassieke Latijns literaire periode met schrijvers en vooral dichters die niet vervaard waren voor en niet verlegen zaten om een potje pikante sex en zeker niet voor gelijkgeslachtelijke sex in al zijn vormen en variaties. MASTURBARI is - grammaticaal bezien - een afgeleide passieve werkwoordsvorm van het Latijnse werkwoord TURBARE wat  kan worden vertaald als "roeren; woelen; heftig, onstuimig zijn; opschudding, opwinding verwekken; beroering...". Het zal U dus ook niet (meer) verbazen van waar we onze Nederlandse woorden TURBO en TURBULENT ontleend hebben, zonder dat deze direct iets met 'masturbari' te maken zouden hebben, natuurlijk. MASTURBARI is immers, taalkundig historisch ontleed, een samengesteld woord ontstaan uit een samenvoeging van het werkwoord 'turbare' en het Latijns zelfstandig naamwoord 'MAS' wat zoveel als 'het mannelijke, het mannelijk geslacht' en bij uitbreiding ook 'man' betekent. Vandaar ook het verkleinwoord 'masculus' (mannetje) en het adjectief 'masculinus' (mannelijk), dit laatste bijna onvervormd terug te vinden in het Spaanse 'masculino', het Franse 'masculin', het Engelse 'masculine', het Duitse 'maskulin' en zelfs in het Nederlandse 'masculien'.
Gelet op de grammaticaal passieve vorm MASTURBARI, zou dit in een vrije Nederlandse vertaling ongeveer neerkomen op ' het opgeschud worden van het mannelijk geslacht ', waarbij het mannelijk geslacht het lijdend voorwerp is van de actieve daad van het onderwerp: de man aan wie het lijdend voorwerp toebehoort. In het Latijn was en is zowat alles mogelijk, maar het zou mij toch verwonderen indien deze grammaticaal passieve constructie zou betekenen dat het mannelijk lijdend voorwerp van een in daden passieve bezitter zou worden opgeschud door een andere maar actieve steller van daden. Als variant van het stellen van de daad zelf  ' het masturberen', is het natuurlijk niet uit te sluiten.


Veel meer dan U wellicht zou kunnen denken, krioelen veel 'moderne'  talen - en zeker niet enkel de Romaanse talen - van 'oude' Latijnse (grammaticale) stammen en wortels, ook en misschien vooral het zo 'modern' geachte Engels. Voor een echt goed inzicht daarin zouden we het nu ook moeten hebben over geschiedenis, in het bijzonder dan de geschiedenis van de groei, de bloei en het verval van het Romeinse Rijk en zijn cultuur, het Grote Romeinse Rijk (voor dezen met een dieper historisch inzicht, zet ik dat even om in het zo puur Germaansch geachte Duits: Das grosse Römische 'tausendjärige'  Reich ) waartoe ook lange tijd  'Britannia' als veroverde en onderworpen Romeinse 'provincia' behoorde, tot de invallen van de Angelen en de Saksen met hun 'barbaren taaltjes' er een einde aan maakten, ttz aan de Romeinse overheersing maar niet direct aan de invloeden van de Romeinse cultuur, met inbegrip van de Romeinse (cultuur)taal : het Latijn.


Ziezo, Seniores et Juniores dilectos, ik hoop U hiermee (in woorden) van dienst te zijn geweest, geheel onbaatzuchtig.... uiteraard.

Uw dienstwillige dienaar, que besa sus pies (qbsp) [' die uwe voeten kust '].

Over deze bijzonder charmant romantische kant van nog altijd in zwang zijnde Spaanse manieren en  schriftelijke vormen van groeten en afscheid nemen, misschien een volgende keer ...





 


 

VARIA : KUNST ALS PARALLELLEPIPEDUM : ESPEREMOS !

Eindelijk!
Een parallellepipedum is slechts en slechts dan een parallellepipedum als het een veelvlak is met zes parallellogrammen als zijvlak, 8 hoekpunten en 12 ribben, waarvan alle overstaande vlakken evenwijdig zijn en twee-aan-twee, gezien van de buitenkant, elkaars spiegelbeeld zijn.

In alle hiervan afwijkende gevallen is het géén parallellepipedum. Wetenschap kan simpel zijn maar is wel altijd juist. 'Kunst' kan ook simpel zijn maar men is nooit zeker dat het kunst is.
Esto es la diferencia.

Waar hedendaagse kunstenaars (en vooral fotografen) hopeloze en zielige pogingen ondernemen om zelfs de wetenschap te 'verkunsten', gaat het met het project en het evenement "PARALLELLEPIPEDA" nu  eens in de omgekeerde richting : wetenschappers die met wetenschappelijke methodes en instrumenten op een objectieve manier de 'kunstenaar' en zijn 'kunst' gaan onderzoeken en analyseren, op zoek naar objectief wezenlijke bestanddelen en kenmerken van 'kunst', op zoek naar het gezicht achter het masker door objectief na te gaan en vast te stellen of er in de kunstzak  wel (echte) 'kunst' zit en geen (valse) kat . Naast het wetenschappelijk  onderzoek van objectieve kenmerken van artistieke vormgeving en schoonheidsbeleving, kunnen onder meer ook de objectieve eigenschappen van 'beeldtaal wetenschappelijk worden onderzocht en in kaart gebracht.
Misschien en hopelijk kan dit wetenschappelijk onderzoek uiteindelijk ook leiden tot een soort objectieve beschrijving ('definitie') van 'kunst', zodat het schandalig lucratief gefoefel, gesjoemel en gesjacher van de maffiose tak van de  'kunstbende' eindelijk kan worden ontmaskerd en gestopt.
Intussen springen  kunst wolven behorend tot diverse kunst roedels op het wetenschappelijk project alsof  het project op zich al 'kunst' of een 'kunstwerk' zou zijn. Dit is een gekend trucje : benoem je vijand tot vriend en het lijkt alsof je geen vijand meer hebt
Laat ons hopen dat deze kunstige truc niet lukt. Esperemos, queridos amigos de  las artes simples pero verdaderas!

STANDPUNT : TAAL - BEELD - BEELDTAAL

Aangezien hedendaagse fotografie (en 'kunst') mij meer en meer doet denken aan lege luchtbellen, zure regen en boze of loze winden allerhande, ga ik mij (nog) meer met interessantere en plezantere dingen bezig houden, met taal en talen bv. om misschien van daaruit ook een ander zicht te kunnen krijgen op 'beeldtaal'.
Eén ding is alvast onbetwistbaar : TAAL = BEELD dwz dat gesproken en geschreven taal die door de 'ontvanger' (respectievelijk via de oren en via de ogen) ontvangen en begrepen wordt, altijd en automatisch welbepaalde beelden (in de hersenen) genereert, altijd beelden zijn. Die beelden zijn complex en volkomen abstract maar ook altijd betekenis dragend. Ze kunnen dus niet 'gezien of bekeken', niet 'gefotografeerd', ook niet 'geprint of gekopieerd' en zeker niet 'geëxposeerd' worden maar ze hebben wel altijd een (zinvolle) betekenis, het zijn betekenende beelden, taal-beelden.
De visuele beelden die we met onze ogen waarnemen en die op zich geen (begrijpbare) taaltekens zijn, genereren in onze hersenen (weliswaar op andere locaties) ook beelden maar van een andere soort dan taal-beelden: het zijn enigszins vervormde projecties, 'kopieën' van de visueel waargenomen 'buitenwereld', hoewel ze zelf ook niet 'gekopieerd' of 'geprint' maar wel 'gearchiveerd' kunnen worden, zij het dan 'gecomprimeerd' en in een ander 'digitaal formaat'. Ze zijn niet abstract maar hebben op zich ook geen enkele betekenis.
Die visuele beelden kunnen we (als we dat willen) evenwel ook 'lezen' dwz dat we ze via en met onze 'taal-beelden bank' opgeslagen in onze hersenen, kunnen omzetten en interpreteren in 'taal-vorm' waardoor ze een of andere betekenis kunnen krijgen, zonder dat ze daarom automatisch de betekenis of de groep van betekenissen krijgen die aan taal-beelden  wel (grotendeels) eenduidig vast hangen. Ze kunnen als het ware vrij worden 'vertaald'. Edoch - zoals het met vrije vertalingen meestal gaat - ze kunnen goed of slecht vertaald worden, in zinvolle gedachten dan wel in onzinnige praat en zelfs in war-taal worden omgezet. afhankelijk van het taalvermogen, de visie én het gemoed van de 'vertaler'.
Maar dit vertaal resultaat is in de eerste plaats ook afhankelijk van de vertaal mogelijkheden die het visueel beeld zelf biedt, inhoudt, van de mate waarin het 'leesbaar' is.
Kijk, laten we onze vergelijkingen eerst doortrekken naar het meest eenvoudige: als we een maagdelijk, onbeschreven wit blad papier voor onze ogen hebben, dan kunnen we daarop niets lezen en dus ook niets begrijpen. Hetzelfde geldt voor een gelijkaardig visueel beeld, waarvan er trouwens in de hedendaagse artistieke 'fotografie' veel op de markt zijn. Die beelden zijn van nature onleesbaar en onbegrijpelijk. Als er iemand zou durven beweren dat hij/zij dat soort van beelden wél kan 'lezen', dan zegt dat alles over die 'lezer' maar niets over het beeld. Het levert de samenleving ook niets op, behoudens een potentiële klant voor " 't Guislain ". Sommigen durven dat juist de 'essentie' van hedendaagse 'kunst' noemen, wel ja, dan is mijn conclusie dat hedendaagse 'kunst' niet alleen zottigheid en onzin is maar bovendien als 'kunst' zelfs niet bestaat maar zich reduceert tot persoonlijke hersenspinsels en waan ideeën van individuen die zichzelf als de maatstaf der dingen beschouwen. In de psychiatrie, waar dit soort 'kunst' goed gedijt en welig tiert, noemt men dit het 'Napoleon' syndroom of - in een ergere versie - ook wel het 'Hitler/Stalin' syndroom. Het is allicht wat ver gezocht, maar de vaststelling dat zowel Hitler als Stalin uitgesproken vijanden waren van 'hedendaagse kunst', zou er kunnen op wijzen dat ze in dat soort 'kunst' een bedreigend evenbeeld van een tegenspeler en tegenstrever zagen weerspiegeld en het daarom ook materieel wilden vernietigen, wat uiteraard op een verregaande vorm van zottigheid wijst.
Iets ingewikkelder maar toch even duidelijk is deze vergelijking: als we een geschreven tekst voor ogen krijgen van iemand die zopas een eigen persoonlijke taal (bv een geheim taal) heeft uitgevonden of een tekst opgesteld door een Chinees in het Chinees of in nep-Chinees door iemand die geen bami bal Chinees kent, dan kunnen we wel visueel iets zien maar we kunnen het niet 'lezen', niet 'vertalen' en dus ook niet begrijpen. Hetzelfde geldt voor 'geheimtaal beelden' of  'Chinese beelden', dit zijn beelden die wel iets laten zien maar - in een gegeven maatschappelijke en culturele context - niets zeggen, niets vertellen, niet 'spreken', niet communiceren. Men kan dit ook als 'hedendaagse kunst' bezien, maar ik noem dit dan - naargelang mijn gemoed - 'eenmanskunst', 'brabbel baby kunst', ' sjineuzenkunst', sectaire, contraire, elitaire of contraproductieve 'kunst', 'gewijde kunst' of  'masturbatie kunst'.

Beelden en beelden zijn dus minstens twee: er zijn visuele 'beelden' die beeldloos zijn en dus eigenlijk niets zijn, er zijn visuele beelden die alleen maar beeld zijn maar niet 'vertaalbaar' zijn en dus geen (communiceerbare) betekenis dragen, er zijn visuele beelden die alleen door de maker ervan kunnen worden 'gelezen' en er zijn visuele beelden die communicatief  helder, begrijpelijk en voor een breed publiek met ongeveer dezelfde betekenis 'leesbaar' zijn. Alleen deze laatste soort visuele beelden hebben in een zekere mate ook de kracht van taal. Laten we het 'beeldtaal' noemen.
Als de ervaren analist van fotografische beelden, JOHAN DE VOS, zegt dat 'goede' foto's voor hem ook 'complexe' foto's zijn, dan bedoelt hij daar mijns inziens niet mee dat foto's niet, slecht of moeilijk 'leesbaar' zijn maar dat ze integendeel minstens één of meer herkenbare visueel leidende of 'verleidende' elementen bevatten die de 'lezer' kan zien en aangrijpen als één of meer  'ingangen', ' waarlangs het geheel van de inhoud van de 'beeldtaal' kan worden 'gelezen', 'vertaald', begrepen en dus ook kan worden gecommuniceerd .
Deze 'beeldtaal' moet er niet alleen objectief zijn, ze moet ook objectief zichtbaar zijn.
Foto's die deze eigenschappen niet vertonen, zijn géén 'complexe' beelden, ze zijn juist doodsimpel omdat ze alleen maar 'beeld' zijn of zelfs helemaal 'niets' voorstellen. Ze zijn desgevallend wel nuttig voor zelf gebruik of voor psychotherapeutische doelen van diverse aard en graad.
Veel erotische en porno fotografie behoort daartoe, maar ik wil er onmiddellijk aan toevoegen dat er onder de grote massa van erotische en porno fotografie ook erotische of porno beelden zijn die wél en zelfs in hoge mate 'beeldtaal' bevatten, zoals sommige foto's van onder meer ANDRES SERRANO, JAN SAUDEK, WOLFGANG TILLMANS en de meeste foto's van ROBERT MAPPLETHORPE

Of visuele beelden die 'beeldtaal' bevatten ook tot de 'kunst' kunnen behoren, is afhankelijk van een invulling van het begrip 'kunst' maar - zoveel is zeker - als bepaalde vormen van 'kunst' enige communicatieve eigenschappen willen toebedeeld krijgen en dus willen kunnen getuigen van het uitdragen, uitstralen of  uitwisselen van 'visies', dan zullen die visies ook minstens zichtbaar, 'leesbaar' en begrijpbaar moeten zijn. Het volstaat dan uiteraard niet dat de 'kunstenaar' of de 'kunstkenner' zomaar loos beweert of decreteert dat die 'visies' er zijn terwijl men objectief kan vaststellen dat het gros van de 'kunstkijkers' ze niet kan zien of 'lezen' of dat elke individuele 'kunstkijker' die 'visies' op een totaal andere manier gaat 'lezen' en interpreteren waardoor er niet enkel een soort wonderbaarlijke vermenigvuldiging van 'visies' ontstaat maar tevens een nog wonderbaarlijker verandering van 'water in wijn', van 'brood in vlees', van 'vis in groenten' enz. Dit kan dan niets anders worden dan een Bijbelse Bouillabaisse, een bovenaards maar duidelijk teken dat er iets grondig mis was met de  'visie' van de 'kunstenaar', ja zelfs dat er nooit een 'visie' was geweest...
Hiermee heb ik  niet beweerd dat kunst per definitie visies moet inhouden en tonen maar wel dat fotografische beelden die zich als kunst willen laten gelden in elk geval elementen van 'beeldtaal' moeten bevatten. Dit geldt niet voor niet - fotografische beelden om de eenvoudige reden dat het geen foto's zijn.
Er zijn kunstkenners, academisch geschoolde en ongeschoolde fotografen en foto-fantasten die beweren dat foto's op zich geen waarde parameters behoeven  maar dat de 'waarde' ervan door de kijker, de beschouwer van de foto wordt bepaald. Als dat zo is, dan kan elke kijker uiteraard beter zelf  foto's nemen en zijn eigen foto's bewonderen die per definitie altijd  'waardevol'  zullen worden bevonden. Dit is dan de genoegdoening en de opwindende maar volkomen steriele zelfbevrediging die - evenals de 'masturbatie kunst - ook de 'masturbatie fotografie' elkeen kan schenken. Het collectieve resultaat ervan is onder meer over grote delen van het internet uitgesmeerd.
Het medium fotografie verdient echter veel méér en daarom moeten er ook (méér) fotografen zijn die proberen 'goede' foto's te maken en te tonen, in de zin zoals ik hierboven heb geprobeerd aan te geven.

FOTOGRAFÍA : ADÓNDE VA ? "SUGARY PHOTOGRAPHS WITH TRICKS, POSES AND EFFECTS" ?

FOTOGRAFÍA, ADÓNDE VA ? dorst ik in de mooie Spaansche tale (die ik probeer tot de mijne te maken) te opperen bij wijze van afsluitende bedenking onder een vorig blog item, en zie...

Eindelijk eens een 'foto festival' dat lijkt VRAGEN te durven stellen (en beantwoorden?) over en bij het medium fotografie zelf, zijn wezen en zijn (maatschappelijke) functies én over zijn verhouding met en tot de (hedendaagse) "kunst".
Hoewel er op deze eigenste blog al lang en permanent een mega 'festival' aan de gang is over en rond deze prangende 'aangelegenheid', ben ik toch zeer verheugd dat daarover nu in een breder en georganiseerd kader - in Vlaanderen dan nog wel - zal worden gepraat, nagedacht (hopelijk) en ook - blijkbaar toch onvermijdelijk in een hedendaags 'foto festival' -  'geëxposeerd'. Anderzijds blijkt het duidelijk niet de bedoeling dat dit evenement zou worden versleten als het zoveelste  'photo art festival' op de 'kunsten rij' maar wel dat het zou uitblinken onder de anders en meer betekenende vlag  'Festival On  Photography'. Het valt nog te bezien of er onder dit Engels gras (letterwoord: F.O.P.) geen Nederlands addertje schuilt.

Een aangename verrassing vind ik ook de actieve medewerking aan dit evenement van het ANTWERPS FOTOMUSEUM dat ik op deze blog al meermaals heb omschreven als een hedendaags multifunctioneel gemetamorfoseerd "Foto Fantasia" pretpark voor zéér jong, jong en minder jong.
Ik krijg thans de wel doende indruk dat hier enige verandering ten goede - voor jong én oud - is te bespeuren en dat er méér accenten komen te liggen op de wezenlijke kernfuncties en de inhoudelijk maatschappelijke doelen van het medium fotografie, zoals dat thans onder meer blijkt uit de beeld-inhoudelijke benadering van het thema  (Belgisch) CONGO, aan de hand van een actueel beeld documentair concept van Magnum fotograaf Carl De Keyzer aangevuld met een documentair historische invalshoek op basis van het 'koloniaal archief' van het Afrika Museum in Tervuren. Doe zo verder en voorts, zou ik blijmoedig en hoopvol gestemd durven te zeggen.

Een nog groter aangename verrassing is evenwel dat de richtinggevende gedachte van en onder dit 'Festival on Photography' gevonden en geplukt werd bij de in de19de eeuw geboren Duits sociaal-documentair humanistisch geïnspireerde fotograaf AUGUST SANDER :

Nichts ist mir verhaßter als überzuckerte Photographie mit Mätzchen, Posen und Effekten. Darum lassen Sie mich in ehrlicher Weise die Wahrheit sagen über unser Zeitalter und seine Menschen.
(August Sander, 1876–1964)

Niets haat ik meer dan zeemzoete fotografie met trucjes, poses en effecten.
Dus sta me toe eerlijk te zijn over onze tijd en zijn volk.
(August Sander, 1876–1964)

 

"In bovenstaand citaat ventileerde Sander zijn ergernis over de heersende fotografie aan het begin van de 20ste eeuw. Immers, in plaats van zich te bezinnen over wat het moderne medium van de fotografie zijn eigenheid verleent, probeerden de fotografen volgens Sander de schilderkunst te imiteren. Modellen poseerden voor geschilderde landschappen met een rembrandteske belichting en de negatieven werden in de donkere kamer geretoucheerd. Zo zag de geportretteerde er beter uit dan in de realiteit: de jonge boerenzoon werd prins, het dienstmeisje een hofdame. Volgens Sander ging de essentie van fotografie hierdoor verloren, namelijk haar vermogen om de werkelijkheid weer te geven via documentatie. Als tegenreactie trachtte Sander te werken met de zakelijkheid van fotografie en zonder het gebruik van speciale effecten zoals filters of retouches.

Sindsdien breidde fotografie haar onderzoeksveld nog uit en haar verschijningsvormen verveelvoudigden. Maar de relevantie van Sanders standpunt blijft en vormt een geschikt vertrekpunt voor een hedendaags fotografiefestival.

Technologische evolutie dwingt fotografie tot een herdefinitie. De haast onbegrensde manipulatiemogelijkheden van digitale beeldvorming plaatsen de maker continu voor keuzes en meer dan ooit zijn zelfkritiek en zelfreflectie bepalend. Waaruit bestaat het mediumspecifieke karakter van fotografie? Hoe verhouden de productiewijze en verschijningsvorm zich tot de betekenis van een beeld? Waarom kiezen kunstenaars voor dit medium? En wat kan fotografie toevoegen aan de hedendaagse kunstcontext?

'Sugary Photographs with Tricks, Poses and Effects' probeert dieper in te gaan op een aantal van de bovengestelde vragen door meer dan 50 kunstenaars en kunstwerken samen te brengen op 8 verschillende locaties en zo een debat te stimuleren over hedendaagse fotografie. "

Een zeer interessant uitgangspunt, hoewel ik nu al wil stellen dat het grote zeer van de hedendaagse 'fotografie' mijns inziens niet zozeer ligt in het proberen 'fotografisch schilderen' van op zich mogelijks interessante onderwerpen maar des te meer in het grenzeloos en bodemloos digitaal fotografisch kopiëren van miljarden, triljarden op zich totaal onbeduidende en onbetekenende 'onderwerpen' ( non-onderwerpen of  "nonderwerpen" ) waaraan dan een nep filosofisch ingekleed virtueel 'verhaal' wordt opgehangen (of  'achter' gefantaseerd) dat kant noch wal raakt, waaraan zelfs geen kanten zijn. Dit is vele malen erger dan ' fotografisch schilderen' of het schilderachtig fotograferen van een op zich betekenisvol onderwerp.

Even afwachten dus wat 'Festival On Photography' daadwerkelijk te zeggen heeft: we will see, zei de (helderziende) fotograaf...

Sin embargo, continuará...(desalniettemin, te volgen...).

Hier vindt U alvast de webwerf van 'FESTIVAL ON PHOTOGRAPHY'

én van het deelnemende Gents artistiek collectief  " RE: " waarvan evenwel de contouren  voorlopig nog een beetje in de mist hangen, pero ciertamente LA LUZ vendrá  pronto.

FOTO THEMA : VARIA (MIDNIGHT COWBOY 2)

HET FOTO ALBUM "VARIA" KAN U IN ZIJN GEHEEL HIER ZIEN.

 

 

 

FOTO THEMA : VARIA (MIDNIGHT COWBOY)

HET FOTO ALBUM "VARIA" KAN U IN ZIJN GEHEEL HIER ZIEN.

VARIA UIT DE KOSMOS : HET (ZWARTE) GAT IN DE FOTOGRAFIE

Naast anti materie en kosmische motten zijn er uiteraard (vanwege het destructief werk van die kosmische motten, natuurlijk...) ook zwarte gaten in het heelal. Sommige hedendaagse 'fotografen' springen daar graag in en worden aldus automatisch getransformeerd tot  'kunstenaar'.
De kosmische ruimte kent geen grenzen, evenmin als deze klinkklare 'fotografische' ONZIN, heden ten dage ook wel 'kunst' genoemd.
De betrokken 'fotografen' hadden voor de realisatie van hun 'fotografisch werk' vooraf sterrenkundigen, biologen en psychiaters onder de arm genomen en geraadpleegd en ook de wetenschappelijke corpora van een paar universiteitsbibliotheken nageplozen. Ja, zonder dat soort professionele ondersteuning door een plejade wetenschappers uit diverse wetenschappelijke disciplines gaat het blijkbaar niet meer....in de hedendaagse 'fotografie' (zie ook voorgaand item over de filosofische dissectie van de opgezette MOT en de fantastische ontdekking van een parallel verband tussen dode motten en fotografie gekoppeld aan wetenschappelijk onderzoek  naar anti materie en experimenten in het bellenvat, luisterend naar de koosnaam "Gargamelle" ).

Lees alles over het mysterie van HET (ZWARTE) GAT IN DE 'FOTOGRAFIE' en wordt daarmee op slag ONEINDIG veel wijzer : HIER.

U kan ook alles wat U - als gecultiveerd mens - dient te weten over de diepzinnige betekenissen van (echte) GATEN IN FOTO'S vernemen door aandachtig te luisteren naar wat een specialist in gaten-fotografie hierover weet te verzinnen. De hedendaagse 'fotograaf' Anne de Vries maakt foto's van gaten of maakt gewoon echte gaten in (geprinte) foto's en zet ze (zijn foto's) dan op een rijtje: eerst de foto's met veel gaten (zoals de Emmenthal kazen), vervolgens de foto's met iets minder gaten erin (zoals de Gruyère kazen) en als laatste de gatloze foto's (zoals de Hollandse volle kazen). Als alle foto's in volgorde van hun gatenkarakteristiek geplaatst zijn, mag het geïnteresseerd gaten-gapend publiek hierbij zelf een verhaal verzinnen, een verhaal met gaten uiteraard.

Deze hedendaagse 'fotograaf' streeft naar eigen (ernstig klinkend) zeggen, op langere termijn naar het bereiken van het ultieme "GAT" in zijn foto's  om aldus een "TIJDSLOZE TIJDSLIJN" (sic!) te creëren.

Er zijn er die voor minder "in 't Guislain" belanden.

In vroeger tijden, toentertijd, in den ouden tijd (antiquis temporibus) fotografeerde men doorheen gaten, gebezigd als dieptescheppend element en omkadering, een verder in de ruimte gelegen concreet iets dat de moeite waard was om te fotograferen of als dusdanig aanzien werd. Nu, heden ten dage ( in hoc tempore) fotografeert men die gaten zelf als waren het uit de Ruimte Gevallen Keutels Van E.T. die op zichzelve desgevallend zouden kunnen worden aanzien als iets dat mogelijkerwijze zou kunnen worden geacht misschien de moeite waard te kunnen zijn. Maar ja, andere tijden zijn ook andere mensen en andere mensen genereren andere geesten en soms andere - maar daarom geen betere - gedachten Alleen de gaten zijn doorheen alle tijden dezelfde en zichzelve gebleven. Dit kan ook niet anders, een gat is niet tijdsgebonden of trendgevoelig : een gat is en blijft altijd een gat. Even waar is dat in de ogen van mensen het ene gat het andere niet is en dat hetzelfde gat door de ene anders kan worden bekeken dan door een andere. Edoch dient een gat ten gronde niet om naar te kijken maar om te GEBRUIKEN, zoals men dat in vroeger tijden - onder meer en onder andere - in de fotografie consequent toepaste.

Zet U nu eerst even  neer (op uw gat) en luister dan naar deze adembenemend waanzinnige gaten foto historie : HIER

Deze en andere buitenissige buitenaardse zottigheden (ultimae stultitiae extraterrestres) worden thans door het Amsterdams ruimtestation FOAM met de tele tijd machine 'in reverse' uit het heelal op aarde teruggeflitst onder de welsprekende naam "photography - in reverse".

FOTOGRAFÍA, ADÓNDE VA ???

TEMA DE FOTOGRAFÍA : LA CALLE ( COLORES CALLEJEROS)

Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.

 

 

 

VARIA : HET '24 UUR PROJECT' VAN HET FOTO COLLECTIEF 'FIXATIEF' VAN 'BIJ DE VIEZE GASTEN'

LIVING PATTERNS : A CONVERSATION WITH THE ANIMATE
( EEN PROJECT DAT NIET GAAT OVER KOSMISCHE ANTI - MATERIE EN DODE MOTTEN MAAR OVER AARDSE MATERIE EN LEVENDE MENSEN )

 EEN BASIS VOOR ZINVOLLE, BELEEFDE, DOORLEEFDE (EN GOEDE) FOTOGRAFIE.


BEKIJK EN BELEEF HET BEELDEND EN INHOUDELIJK BIJZONDER INTERESSANT EN AANGRIJPEND  '24U PROJECT'  VAN HET GENTS ARTISTIEK-MAATSCHAPPELIJK FOTOCOLLECTIEF  "FIXATIEF"

 HIER.

FOTOGRAFÍA POSTMODERNA : COMUNICACIÓN MODERNA : DOS HOMBRES Y UN ÁRBOL (MONÓLOGO A TRES)