WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


15 december 2011

EL MUNDO HISPANOPARLANTE

Ik heb een apart blogje gecreëerd waarop ik mijn persoonlijk wedervaren bij de verkenning, het doorgronden en het leren beheersen van de Spaanse taal ('grammatica') zal schetsen en bundelen. Wie interesse heeft of krijgt is altijd welkom op : EL MUNDO HISPANOPARLANTE (zie ook webschakel onder de rubriek 'links en rechts' op de startpagina van deze blog).
Ik heb het hier al ergens gezegd en ik blijf erbij dat 'taal' wezenlijk en integraal berust op door de mens waarneembare 'beelden' en op menselijke 'beeldvorming'. Aangezien alle door de mens waarneembare beelden door alle mensen (gemiddeld) op dezelfde wijze worden waargenomen en verwerkt, 'spreken' we in wezen allen dezelfde mensen-taal, alleen verklanken we die - van taal soort tot taal soort - verschillend maar we blijven hetzelfde 'zien' en bedoelen (betekenen). Daarom zijn verschillen tussen talen in wezen hoofdzakelijk een kwestie van verschillen in fonetiek en slechts een beetje van verschillen in 'grammaticale' vorm. De geschreven taal - het schrift - is enkel een visuele (leesbare, in tekens gecodeerde) weergave / afleiding van de 'beeld-fonetiek' van elke taal die - als 'spelling' - ook specifiek is voor elke taal. De kennis en de beheersing van verschillende talen berust bijna integraal op het vermogen om de beeld-fonetiek - het vocabularium - van elk van die talen paraat 'in het hoofd' te hebben en daarnaast ook één inzicht te hebben in de grammaticale mechaniek (zinsbouw) van elk van die talen. Dit laatste is meestal niet moeilijk en bovendien beperkt tot een klein aantal grondpatronen die bovendien in alle talen fundamenteel  parallel lopen. Het eerste is veel gemakkelijker maar wel véél en in alle talen verschillend en bijgevolg ook zeer belastend en lastig (voor het geheugen).

Geen opmerkingen: