[31.05.2009 : intussen heeft foto recensent Johan De Vos zijn blog zonder enige toelichting, zonder boe of ba, opgedoekt en van het net verwijderd. Het lijkt erop dat zijn blog enkel een soort 'test instrumentje' was voor zijn-naar eigen zeggen en schrijven- 'laatste boek over fotografie en foto's'. Blijkbaar was foto recensent Johan De Vos vooral geïnteresseerd in het (af)maken van zijn boekje, niet zozeer in zijn blog en nog minder in de bezoekers, lezers van zijn blog en al helemaal niet in de mensen die reageerden op de standpunten op zijn blog Dit intussen verschenen boekje draagt de titel 'nerveuze pixels'. Deze titel zegt niets, misschien wel de inhoud van het boekje? Ik zal het met alle aandacht, grondig en kritisch lezen en op dezelfde wijze mijn standpunten en visies ter zake volgens de ingeschatte lengte, breedte, dikte, diepte en gewicht van het boekje, uitgebreid weergeven op deze blog ]
De 'artistieke' foto krant van De Standaard werd dus in hoofdzaak 'geredigeerd' door Jan Fabre, een kunstenaar die zich op vele terreinen en in zeer diverse kunstdisciplines beweegt, behalve dan in de fotografie, te omschrijven als de 'kunst' om goede, betekenisvolle of minstens interessante optische (stilstaande) beelden van de fotografeerbare buitenwereld te nemen en in één of andere materiële vorm sprekend te presenteren, desgevallend in samenhang met teksten.
Als de gepubliceerde foto's in de bedoelde 'artistieke krant' op zich te simpel of te kaal waren, dan ligt dit uiteraard niet aan Fabre die 1) geen 'fotograaf-kunstenaar' is en 2) uitsluitend de beschikbare foto's van de fotoredactie van de Standaard heeft gebezigd.
Blijft de keuze en de presentatie van de foto's waarvoor Fabre blijkbaar wel in stond. Dat hij vanuit zijn achtergrond als -in hoofdzaak- visueel-esthetisch geïnspireerd kunstenaar hiertoe een 'esthetiserende truc' heeft gebruikt, is dan ook niet verwonderlijk te noemen en men kan het FABRE die geen fotojournalist of foto redacteur is ook niet euvel duiden, meen ik.
Over de fotografie van Robert Mapplethorpe bestaan er uiteraard verschillende meningen maar zeker is wel dat hij geen 'fotojournalist' was en dat zijn fotografisch werk in hoofdzaak zuiver 'esthetisch' is geconcipieerd, zonder hier te willen beweren dat al zijn foto's van enige (complexe) 'inhoud' zouden zijn verstoken. In ieder geval zijn veel van zijn foto's -in hun tijdskader toch- maatschappelijk provocerend, minstens confronterend te noemen wat misschien op zich niet als een verdienste kan worden bestempeld maar persoonlijk vind ik het wel een grote verdienste dat hij het (mannelijk) menselijk lichaam en zijn diverse functionaliteiten onbevangen en op een fotografisch-esthetisch mooie wijze in diverse facetten heeft verbeeld en publiek getoond, zonder te vervallen in de platte platitudes van de 'porno business' die ongetwijfeld wel enkel op snelle en vooral winstgevende consumptie is gericht.
Als men de fotografie van Mapplethorpe dan toch wil zien als simpel en op snelle consumptie gericht, dan moet ik daar toch naast stellen dat er in de wereld, onder de hedendaagse fotografen en in het bijzonder onder de hedendaagse fotojournalisten veel "mapplethorpen" rondlopen waarop trouwens alle hedendaagse kranten maar al te graag een beroep doen, precies omdat deze kranten meer en meer op simpele, spectaculaire, snel consumeerbare beelden zijn afgestemd.
Indien de Amerikaan Mapplethorpe nog leefde en in de gewaagde veronderstelling dat hij even vlotjes als de Vlaming Fabre zou hebben ingestemd om zijn artistieke medewerking te verlenen aan het fabriceren (fabreceren?) van een 'artistieke' krant maar dan wel mét de confronterende foto's die Mapplethorpe over het menselijk (mannelijk) lichaam heeft gemaakt en in de nog gewaagder veronderstelling dat de 'waakhonden' over 'de ethische lijn' van De Standaard daar hun Vlaams-katholiek geïnspireerd 'imprimatur' zouden hebben aan gegeven, dan pas zou men de oplage van De Standaard (tijdelijk) eens hebben zien stijgen, vergezeld van uitgebreide commentaren en commentaartjes in alle media, bergen lezersbrieven, reacties van het middenveld...kortom een spectaculaire stunt die de krant De Standaard hoe dan ook in de spots zou hebben gebracht.
En dat was het ook waar het met de 'Fabre krant' van De Standaard uiteindelijk om te doen was: in de spots komen, opvallen, een media stunt opzetten ten bate van een te verwachten grotere bekendheid en snelle consumptie van de krant, precies dat wat reclame in het algemeen beoogt.
Kranten (de geschreven pers) verkeren ook in grote crisis en zowat alles is goed om 'in the picture' te komen, om te overleven finaal.
Het is evenwel -naar mijn oordeel- geen goede strategie om daarbij uitgerekend 'het beeld' te gebruiken en in de strijd te gooien om de eenvoudige reden dat de 'bewegend beeld media' zoals TV en internet zich al lang de (mediatieke) functies van 'het beeld' hebben toegeëigend, invullen en in hun macht hebben. De 'digitalisering' van het beeld en dus ook het internet spelen daarbij een grote rol.
Daarom denk ik dat de toekomst van de geschreven pers juist in 'het geschrevene' ligt, in degelijke, goed geschreven en doordachte informatieve teksten met achtergronden en analyses, los van 'het beeld', hoogstens aangevuld met een beperkt aantal écht ter zake doende foto's die zich opmerkelijk onderscheiden van de 'mainstream beelden' door inhoudelijk en supplementair ook esthetisch op een hoger niveau te staan en die met kennis van zaken worden aangeleverd door bekwame, gedreven fotojournalisten met een maatschappelijke visie en een brede culturele bagage.
De vraag is evenwel of onze foto academies daar nog zijn op in- en afgesteld, verblind als ze zijn door de schijn van en de schijnwerpers op de totaal inhoudsloze, onkritische, afvlakkende en -zogezegd- op persoonlijke emoties toegespitste 'artistiek-conceptuele' tendensen en modetrends die de hedendaagse digitale fotografie zo manifest kenmerken, ook aan onze top academies. Het volstaat om de eindexamen werken 2008 van de masters fotografie KASK Gent op de weegschaal te leggen en ze eens te testen op hun gehalte en gewicht aan breed communiceerbare maatschappelijke inhoud en betekenis. Het is bedroevend laag! Die moderne masters zijn in elk geval niet voorbereid om goede fotojournalisten te worden.
Mijns inziens zouden de hedendaagse kranten er goed aan doen om terug te grijpen naar het concept van de kranten van 'vroeger', met een overwegend accent op teksten, de mainstream beeldfunctie overlatend aan de 'bewegend beeld media', zoals die functie vroeger -via stilstaand beeld, met foto's- ingevuld werd door de los van de kranten opererende weekbladen en magazines, waarvan er thans al vele verdwenen zijn of in een nog grotere crisis verkeren.
De reden hiervan is duidelijk zoals het ook duidelijk is welke toekomst en lot hen op vrij korte termijn beschoren is.
Het is niet voor niets dat men een soort 'pax media' in het leven geroepen heeft, hoewel ik niet geloof dat dit een faire kans maakt in een mondiaal concurrentiële vrije markt economie waarin het wereldwijde open internet met zijn steeds maar uitgebreider en gesofisticeerder wordende multimediale functies en toepassingen in feite alles bepaalt.
Veel kranten en in het bijzonder ook De Standaard zijn zich daarom al aan het voorbereiden om zelf een internet bedrijf te worden waardoor de geschreven, gedrukte krant op termijn zal verdwijnen.
Het is mijns inziens een te betreuren evolutie, de wereld zal er niet beter en zeker niet verstandiger van worden, integendeel de kans op afvlakking, desinformatie, afhankelijkheid en manipulatie zal zienderogen toenemen, niet in het minst wat betreft de kwaliteit, de maatschappelijke functie en de documentaire waarde van 'het beeld' dat in zijn flitsende virtuele internet context vooral zal uitblinken in simpelheid, van het kaliber 'niets complex', voer dat alleen geschikt is voor snelle consumptie.
Het is daartegenover niet ondenkbaar dat de analoog genomen en gemaakte foto's van Mapplethorpe dan van een onaardse schoonheid en deugdelijkheid zullen blijken te getuigen, foto's die zorgvuldig bewaard en gekoesterd zullen worden in een nieuwsoortig "Museum voor Vroegere Kunst" maar op dit punt gekomen, word ik waarschijnlijk iets te 'visionair' en dus sluit ik maar af.
foto: Robert Mapplethorpe
Bovenstaande foto is géén beeldporno, zelfs geen erotiek maar het zegt mijns aanvoelen des te meer iets over de functionele naaktheid van de mens in relatie tot het beeld van de 'geklede, bedekte' mens zoals die zich in de zogenoemde ontwikkelde contreien van de wereld dagdagelijks manifesteert.
Hiermee sluit dit intermezzo ook aan bij Folge sechs van 'DIE GENTER FESTE' [laat HEM zitten] waarin ik later ook opnieuw zal aanknopen met de fotografie van Mapplethorpe en vooral de achtergronden daarvan waarvan sommige aspecten mijns inziens ook iets te maken hebben met het sado-masochistisch karakter van het 'Rooms Celibatair Concept', wetende dat Mapplethorpe als kind en jongeling in een Amerikaans Rooms-katholieke 'geest' tot rijping kwam.
Hiermee sluit dit intermezzo ook aan bij Folge sechs van 'DIE GENTER FESTE' [laat HEM zitten] waarin ik later ook opnieuw zal aanknopen met de fotografie van Mapplethorpe en vooral de achtergronden daarvan waarvan sommige aspecten mijns inziens ook iets te maken hebben met het sado-masochistisch karakter van het 'Rooms Celibatair Concept', wetende dat Mapplethorpe als kind en jongeling in een Amerikaans Rooms-katholieke 'geest' tot rijping kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten