WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


20 oktober 2010

FOTOGRAFIE : BIO DIVERSITEIT : BEDREIGDE SOORTEN : DE HOMO LUDENS




17 oktober 2010

EL DÍA DE LA HISPANIDAD : een complex maar interessant mundiaal fenomeen

12 oktober is niet alleen de nationale feestdag van Spanje en de herdenkingsdag van de 'ontdekking van het Amerikaanse continent door Columbus' maar ook de dag waarop in alle Spaanstalige landen, regio's en gemeenschappen ter wereld (feestelijk) uiting wordt gegeven aan een complexe gemeenschappelijke verbondenheid die zijn wortels heeft in de geschiedenis van Spanje als koloniaal imperium, met inbegrip van de slavenhandel. De Spaanse taal is daarvan het uiterlijk zichtbaar bindmiddel maar daar onder schuilt een bijzonder complexe mix van culturen, volkeren, politiek, religie, ideologie, economie, ecologie... waarvan de diverse aspecten vanuit zeer diverse hoeken kunnen worden belicht en benaderd. De 'DÍA DE LA HISPANIDAD' wordt niet voor niets ook wel de 'DÍA DE LA RAZA' (de dag der volkeren) of 'DÍA DE LAS CULTURAS' genoemd, juist vanwege deze bijzondere mix van rassen en culturen waardoor er zich ook een zeer bijzondere vorm van multicultureel samenleven heeft ontwikkeld . Hoe dan ook gaat de 'DÍA DE LA HISPANIDAD' over een gemeenschappelijke verbondenheid die zich historisch vanuit een koloniaal verleden heeft ontwikkeld en die vandaag nog altijd springlevend is. Dat is op zich al een zeer merkwaardig iets. De Spaanse taal speelt daar natuurlijk een eigen rol in die tegelijk aangeeft dat door de vroegere koloniale macht Spanje een bijzondere vorm van 'taal-en-cultuur politiek' werd gevoerd die fundamenteel verschillend was van bv de 'taal-en-cultuur politiek' die door het Koninkrijk der Nederlanden als koloniale mogendheid werd gevoerd of - juister gezegd - nauwelijks of niet werd gevoerd. De Spaanse taal is natuurlijk de Nederlandse taal niet en de Spaanse 'inborst' is zeker niet dezelfde als de Nederlandse 'inborst', om maar te zwijgen over de Vlaamse 'inborst' . Het Spaans is - in al zijn verscheidenheid van klanken en vormen volgens land, regio of gemeenschap- een zeer rijke taal, un idioma muy rico y plástico, een romaanse taal die nog altijd zeer nauw aanleunt bij de inhoudelijke en expressieve rijdom van het Latijn maar ook vrij sterk invloeden heeft opgezogen van het Arabisch, de taal van de Moren die eeuwen lang zuidelijk Spanje hebben 'gekoloniseerd'. In Latijns Amerika is de Spaanse taal bovendien ook door diverse Indianen talen beïnvloed . Momenteel gebruiken wereldwijd zo'n goede 500 miljoen mensen het Spaans (in zijn diverse uitingsvormen) als communicatie taal, voor het grootste deel in Centraal- Amerika en de Caraïben (América Central y el Caribe) en Zuid-Amerika (América del Sur) - samen ook wel América Latina genoemd - maar ook in het zuiden van de USA (los Estados Unidos) in de staten California, Texas, New Mexico, Arizona, Florida zijn er belangrijke Spaanstalige gemeenschappen. Dat vindt in de eerste plaats zijn oorsprong in de politieke en militaire geschiedenis van de staten federatie USA waarvan de zuidelijk flank werd gevormd door politiek-miltair gerealiseerde 'annexaties' van gebieden die oospronkelijk tot het oude koninkrijk Mexico behoorden. Dit verklaart ook waarom de grootste en de belangrijkste hedendaagse Amerikaanse Indianen gemeenschappen en culturen zich juist in die zuidelijke staten bevinden. De Spaanstalige gemeenschappen in de zuid-oostelijke staat Florida zijn vooral een uitvloeisel van het historische conflict met het overzees nabijgelegen Spaanstalige Cuba van Fidel Castro. Door toenemende immigratiestromen (vanuit centraal Amerika via de grenslijn met Mexico) groeien die Spaanstalige gemeenschappen in de USA trouwens nog altijd sterk aan zodat het Spaans zeker de 'tweede taal' van de USA mag worden genoemd. Naast verspreide regio's en gemeenschappen in Noord West Afrika (het gebied van de Westelijke Sahara en de 2 Spaanse stads enclaves Ceuta en Melilla in Marokko, ) is het Spaans ook de officiële taal in het in centraal west Afrika gelegen landje Guinea Ecuatorial. Het Spaans leeft ook nog op de Filippijnse eilanden, in Azië, waarnaast het als oud koloniale taal ook een belangrijke functie heeft gehad als 'leentaal' voor het vocabularium van de Polynesische taal Filippino/Pilippino dat naast het Engels de officiële taal is op de Filippijnse archipel (las Filipinas).
Reden genoeg dus om interesse te hebben voor de 'Spaanse' taal en de 'Hispanidad' cultuur en uiteraard ook om de Spaanse taal zelf te bestuderen en zich als communicatie taal eigen te maken. Het Spaans is een mooie, interessante wereldtaal die een vooraanstaande rol vervult in het economisch, politiek, sociaal en cultureel mundiaal verkeer, niet in het minst op het plan van de wereldliteratuur.

3 oktober 2010

FOTOGRAFIE : GENTSE FEESTEN (fiestas de Gante) [35]


CUARTETO / QUARTET


Imágines propias de las fiestas de Gante. Selección de fotos que reflejan mis sentimientos profundos y también ambivalentes con relación a este acontecimiento muy popular y fuertamente celebrado.

Beelden over de eigenheid van de Gentse feesten. Selectie van foto's die een uiting zijn van mijn warme sympathie maar ook van ambivalente gevoelens voor dit zeer populair evenement dat uitbundig gevierd en intens beleefd en geleefd wordt.




1 oktober 2010

FOTOGRAFÍA : EL ÁLBUM DE BODA DE PABLO Y JON (het album van het huwelijk van Pablo en Jonas)

Ik had me wel al eens afgevraagd hoe hedendaagse (commerciële) fotografen een huwelijksceremonie tussen gelijkslachtige geliefden op een treffende manier in beeld brengen. We kennen allemaal wel het tot op den draad versleten beeld 'scenario' van het klassieke bruid-bruidegom koppel, maar twee bruidegommen of twee bruiden die zich ceremonieel in den echt verbinden dat moet toch enigszins een andere fotografische aanpak vergen, dacht ik zo. Hier te lande, in 'le Pays Patate' had ik zo'n reportage nog niet gezien maar op de sitios de internet van mijn geliefde España - el país de los gitanos, de los toreros y de las guitarras flamencas- heb ik een (vurige?) Spaanse fotógrafa (de San Sebastián en el país Vasco) gevonden die zo'n huwelijksalbum bijna integraal op haar site heeft gezet. Men kan er duimsgewijs (met de muis) in bladeren en er zijn heel wat foto's van het huwelijk tussen el señor Pablo con el señor Jon te zien. Ik moet zeer eerlijk zeggen dat ze me fotografisch geen fluit bevallen, de nada. Het is wel goed gedaan maar het is in feite niets meer dan een getrouwe (hoe verrassend toch de klank der tale uit den hoek kan komen!) kopie van het tot op den draad versleten bruid-bruidegom scenario. Naar mijn aanvoelen moet dat anders benaderd kunnen worden, het zou een bruid-bruid sfeer moeten uitademen en weergeven en hierin is onze weliswaar dappere Spaanse fotógrafa niet geslaagd. Spijtig, maar hoe dan ook is het haar verdienste om dit bruidegom-bruidegom huwelijksalbum gelijkwaardig aan het klassieke bruid-bruidegom album voluit op haar site te tonen, iets waar onze 'god-en-zichzelf-vrezende' Vlaamse huwelijksfotografen blijkbaar nog niet aan toe zijn. Het kan hen in elk geval tot voorbeeld strekken, hoewel ik het fotografisch gezien geen beeldig sprekend voorbeeld vind. Aan hun stokkerige houdingen en aan hun harnasachtige bruidegomspakken te zien, zijn Pablo en Jon ook wel twee erg (burgerlijk) stijve pieten en daar kan natuurlijk geen enkele fotograaf - zelfs geen vurige Spaanse -  nog een zwierige boog of elegante plooi in krijgen. Misschien zijn het wel twee katholieke kerk kosters, wie weet verdomme, quién sabe, hombre quién sabe ?
Hier kan U rustig eens (met de muis) bladeren in EL ÁLBUM DE BODA DE PABLO Y JON (eerst in de themabalk rechts boven 'ALBUMS' selecteren, dan 'WEDDINGS' en vervolgens het album 'PABLO Y JON')