FOTOGRAFIE : DE KASK MASTERS 2009 / 3 : ELKE LANNOO

 Webpagina KASKWEEK 2009 :  ELKE LANNOO


1. Het project:

De versbakken KASK meesteres ELKE LANNOO beschrijft haar afstudeer project als volgt:
Losjes en blosjes

‘Deze beeldenreeks gaat over mijn omgeving. De dingen die ik zie en hoe ze me opvallen, met familie en vrienden als uitvalsbasis. Hoe ik de dingen beleef en hoe belangrijk de beelden zijn als herinnering voor later. Want de tijd keert niet terug, maar beelden blijven.’


Dit project draagt en verdraagt de vrij lichtvoetig klinkende titel "losjes en blosjes". Men mag zich dus ook aan iets "losjes" verwachten. De uitdrukking "losjes en blosjes" komt mijns inziens niet voor in het lexicon van het standaard Nederlands en is bijgevolg als een creatieve persoonlijke taal uiting te beschouwen. Het woord "blosjes" bestaat in het standaard Nederlands enkel als meervouds verkleinvormpje van "blos" wat in het algemeen duidt op een (kleurige) opheldering van het gelaat (wangen), als een teken van gezondheid maar soms ook als een teken van emotie en dan meestal als een opvallende veruitwendiging van innerlijke verlegenheid of schaamte. "Een fel rode blos van diepe schaamte kleurde haar bleke wangetjes", bijvoorbeeld...

Ik vermoed dat deze master fotografe hiermee iets wilde uitdrukken dat, in zijn geheel, kan worden gegrepen en begrepen onder de noemer "vrijmoedige, onbevangen, ongecomplexeerde fotografie, poepsimpele beelden van poepsimpele dingen die op gelijk welk willekeurig moment in het fotografenoog kunnen springen of vallen". Een hoogst toevallig treffen van een hoogst toevallig toeval dus, zonder enige beperking, selectiviteit, rang- of tijdsorde of prioriteit, waarbij de fotograaf herleid wordt tot een bezitter van een toestel met een drukknop waarop de fotograaf toevalsgewijs losjes kan drukken en het toestel de rest voor zijn rekening neemt. Men zou het "snapshot fotografie" kunnen noemen, maar dan zonder dat er ook maar iets gesnapt wordt of te snappen valt, een soort "joy stick" fotografie, puur voor de fun en de leute, "plaisir du souvenir", digitale koekjesdozen van het merk "losjes en blosjes", inderdaad...

Een 'project' zonder doel of richting, een 'project' dat geen 'project' is, het 'projectloze project'...het meesterlijk ei van Columbus.

2. De fotografische resultaten:

We kunnen kort zijn:

- vormgeving: zéro, absent, inexistant 

- inhoud: van nul tot onbenullig, hoogstens een losse greep uit een toevallig assortiment koekjes van alle deeg, uit de blinkend blikken koekjesdoos van het merk "losjes en blosjes".


Intussen heeft collega-kaskmeesteres BIEKE DE POORTER op basis van haar afstudeer project en selecties uit haar kask eindwerk een nominatie weten te bemachtigen in    "photo academy award"   en werd zij gepromoveerd tot winnares van "the magnum expression award"

Elke Lannoo werd eveneens gelauwerd met een "photo academy award" nominatie. 

Inge Henneman nomineerde het werk van Elke Lannoo voor het FotoMuseum in Antwerpen, wat garant staat voor een platgetreden conceptueel-artistieke kijk op fotografie, gekenmerkt door een ongelimiteerde banaliteit en vrijblijvendheid én blijk gevend van een grote amusementswaarde gespekt met ultieme kick effecten.

Hierna het ludiek oordeel van jurylid Inge Henneman over 'het werk' van Elke Lannoo:

"Elke Lannoo, KASK, Gent - boek.
Prikkelende rauwe serie over de meest banale en basale familiale realiteit. Het alledaagse leven nauwelijks gestileerd noch opgesmukt. Over vergankelijkheid, kwetsbaarheid en hoe het leven ons ontglipt, maar deze interpretatie kan ook totaal naast de kwestie zijn. Een serie waar je geen hoogte van krijgt, ogenschijnlijk direct maar hermetisch, zonder verhaal maar wat me bijblijft is de zieke hond, tongzoenen, bloot vlees en een kerkhof."

Ons onthou van hierdie snaaks rapport:

"...maar deze interpretatie kan ook totaal naast de kwestie zijn // Een serie waar je geen hoogte van krijgt... // zonder verhaal maar wat me bijblijft is de zieke hond, tongzoenen, bloot vlees en een kerkhof "

Dat is baie straf, en 'n bietjie dik vir 'n daalder, nie? 


Zonder meer, een referentie van FoMu niveau en een gratis ticket voor een gratuite ophanging in het Antwerps fotomuseum-pretpark.


Hoewel ik zo mijn eigen relativerende en kritische bedenkingen en reserves heb bij al die 'photo award' toestanden én onder meer ook bij de opvallende trend dat opvallend veel fotoreportages over stukken van de ter ziele gegane Sovjet Unie (Rusland, Wit Rusland-Belarus, Siberië, Ukraïne, Kazakh- en andere -'stans') de lauwerkransen krijgen toebedeeld (Carl De Keyzer, Nick Hannes en - deze lichtende voorbeelden voorbeeldig achterna hinkend - straks waarschijnlijk ook ene Michiel Hendricks. ene Madame Blanckaert, ene Jimmy Kets en in hun meezuigend kielzog nog eens een sliert ondernemende dan wel trendbewuste academie studenten) moet het verschil toch ergens zitten en aan iets liggen.
Voorafgaand aan voormelde lauweren voor het werk van Bieke De Poorter meende ik reeds in grote trekken en meen ik thans nog méér te kunnen weten waar dit verschil zit en waaraan het ligt (zie mijn blog bericht van 25 augustus 2009 mbt het kask eindwerk van Bieke De Poorter).

Terloops wou ik nog even opmerken dat - naast de trend om de brokstukken van de vroegere Sovjet Unie digitaal in retro stijl te reproduceren - ook het 'plat fotograferen' van het "moderne China" evenals de overblijfselen van het "oude China" en zijn minutieus gerestaureerde 'Bokrijk plekjes', hoog op de agenda van de trendbewuste en ambitieuze fotograaf staan.

Daarnaast valt ook bijzonder op hoe het 'Vlaams Huis' in Osaka-Japan ingepalmd en belegerd wordt door het zogezegde kruim van de zogenaamde Vlaamse fotografie dat zich, de ene kruimel  na de andere, vooral via 'De Standaard connectie' op de Japans-Chinese voorgrond wriemelt en piemelt, in de waan verkerende dat zij hierdoor automatisch tot de 'internationale top' van het fotografendom worden opgetild. 
Niets weegt echter lichter dan het lichtgewicht dat zich een zwaargewicht waant. Dit is de tragiek van 'de bokser' en -naar analogie- de tragiek van de 'bokser-fotografen'. Het kleine Vlaanderen heeft een grote traditie ter zake, te verdedigen....