Leest U hieronder even mee hoe deze 'fotografe' de interstellaire sub-atomische achtergronden van de 'nieuwe fotografie' in de 'gedaante' van een elementair deeltje dat geen deeltje is maar wel parallelle krakteristieken vertoont met een opgezette mot, in een subliem buitenaards glashelder exposé ontrafelt en voor iedereen zo klaar als een aards elementair klontje maakt.
[ (door mij vormelijk aangepast) excerpt getrokken van de website Hogeschool Sint Lucas Brussel ]
______________________________________________________________________________________
Het projectvoorstel ’echoing patterns’ van Melanie Matthieu won het 'Kunst am Bau'-project van het Paul Scherrer Institut. Melanie, een studente Fotografie, onderzoekt met ‘Echoing patterns’ het zeer abstracte gegeven van de anti-materie in het heelal. ‘Echoing patterns’ omvat een boek, een portret van een deeltje en een opgezette mot. Haar projectvoorstel zal in maart gerealiseerd worden en te zien zijn in het Paul Scherrer Institut.
Het Paul Scherrer Instituut is een hoogtechnologische wetenschappelijk ‘dorp’ in Zürich. Het instituut, dat onder andere onderzoek doet naar het materie-antimaterie, schreef een wedstrijd uit voor een artistieke toevoeging aan haar experimenteerruimte. Een 15-tal studenten van de Zürich University of the Arts en de Hogeschool Sint-Lukas Brussel namen deel. Melanie was een van de twee winnaars. De studenten werden begeleid door docente Aglaia Konrad.
Melanie Matthieu over
‘echoing patterns, a conversation with the inanimate’
Mijn eigen onderzoek legde de focus op enigmatische karakter van de
Het boek gedraagt zich als een hybride omgeving die een nervatuurachtige structuur vertoont.
Peri Hypsous- sublimation of an artifact, as particle- het portret van een deeltje, is de afbeelding van een zeer persoonlijk artefact dat gesublimeerd wordt, een geforceerde identiteit krijgt toegewezen en ongesitueerd is in tijd en ruimte.
De opgezette mot, Gargamelle Gloveria, vertoont een naamsgelijkenis met het bellenvat (d.i. een constructie waarin bewegingen van elementaire deeltjes zichtbaar kunnen gemaakt worden) ‘Gargamelle’ die een eerste visueel bewijs leverde voor het bestaan van antimaterie. Dit entymologisch object vormt een fragiel tegengewicht en verwijst naar de parallelle karakteristieken tussen fotografie en de daad van het opzetten: immobilisatie, verstilling, macht en vereeuwiging.
_____________________________________________________________________________
Santé, zeg, dat is kunnen fotograferen zie!
Dát, dat soort waanzinnige intergalactische ONZIN die de onmeetbare limieten van het universum dreigt te overschrijden, krijgt men dan als fotografie zich in de mallemolen van een virtuele deeltjesversneller tot "Kunst" transformeert en aldus irreversibel sublimeert in een artistieke vorm van gedegenereerde 'anti materie'.
Onder de Kask masters 2009 was er al iemand die dacht bij Einstein en zijn relativiteitstheorie te rade te moeten gaan om een complex ogend en dus artistiek overkomend 'oeuvre' te kunnen voorleggen, maar dit hier is andere complex gebakken koek van een nog hogere orde in de hiërarchie der complexe lege verzamelingen van elementaire deeltjes.
Fotografie (de 'nieuwe') moet complex zijn, beweren sommige kenners van het medium. Ja, zoals je ziet, zo complex zelfs dat het gewoon NIETS meer voorstelt of verworden is tot een onzichtbare vorm van 'anti materie' wat niets méér voorstelt dan 'ietsje minder dan NIETS'.
En, tot passend slot, als U het nog niet wist dan weet U het nu:
het is wetenschappelijk bewezen en kunstig 'fotografisch' aangetoond dat er een parallelle karakteristiek is tussen fotografie en een OPGEZETTE MOT.
Inderdaad, ik moet het beamen en bevestigen: ze zijn namelijk alle twee even zo DOOD, zo parallel dood als een parallel opgezette parallelle PIER. Zo simpel kan het (leven) zijn, zonder hippe Peri Hypsous- sublimation of an artifact, as particle !!
Dan vond ik "EDDY WALLY IN SPACE" véél interessanter en......wat de motten-materie betreft, aan de "TWEE (levende) MOTTEN" van de goeie ouwe DORUS kan niets tippen, zelfs geen onzichtbare hip hedendaagse "Peri Hypsous".
Beluister en bekijk hierna - om af te kicken van de verblindend schone schijn van de mottige 'nieuwe fotografie' - de gewone maar spring-levende "2 motte" van DORUS die hij liefdevol als "Sjarlotte" en "Bas" bezingt:
8 opmerkingen:
De vergelijking met de mot kan ik het niet vinden. Gr Marcel.
Wel, Marcel, dank voor uw reactie en - als ik U goed begrijp - mag ik mij verder ook verheugen dat U - net als ik - fotografie van een andere orde en bovendien interessanter vindt dan een opgezette mot, want dat was het wat ik (onder meer) wou zeggen. Maar dan moeten fotografen wel bezig zijn en uitpakken met fotografie en concrete foto's, niet met opgezette motten en nep filosofisch gezwam over het onzichtbaar zichtbaar maken van 'anti materie'
Terloops nog dit: ik vind uw foto's voor 'startconnection' wel geslaagd, waarbij ik de indruk heb dat de modellen hier spontaan hebben meegewerkt waardoor ook verrassend veel betere en expressievere foto's ontstaan dan wanneer de modellen al te veel en al te strak worden 'geregisseerd'.
Bueno trabajo, maestro, zou ik zeggen...
Groeten uit Belgenland. Jos.
Interessant, bijna ironisch, inspirerend. Maar toch een beetje mager.
"over fotografie en andere manieren van (be)kijken".
Is dat niet wat hier gebeurd?
Interpreteer ik verkeerd, of is uw reactie op ‘echoing patterns, a conversation with the inanimate’ nogal normerend negatief? Iets dat ik al eerder van u tegenkwam. Vooral als reactie op 'jong geweld' dat zich waagt aan fotografie en andere mogelijke artistieke vormen. Leerrijk, want de jeugd en wezelf worden er allen meer matuur en ervaren door.
Anderzijds heb ik wel het gevoel dat u zelf iets te enthousiast gebruik maakt van de "natte vinger". En u gaat dus heel beperkt om met objectiviteit, die u ook wel eens als belangrijk in uw communicatie durft aan te halen.
U lijkt wel een frustratie te ventileren. Emoties, ze zijn mooi om artistiek te delen. MAar zijn ze in het argumenteren niet minder wenselijk?
Misschien moet u de tekst die we een beetje lachwekkend gekleurd terugvinden op uw blog nog eens aandachtig herlezen. Dan lijkt dit misschien geen "onzin" meer.
PS: Het bellenvat is wonderbaarlijk inspirerend. Ga er zeker eens naar kijken. Of misschien eerder een nevelvat: gelijkaardige visuele resultaten en toegangkelijker!
Aan Sep
(deel 1)
Vriendelijk dank voor uw reactie en interessante bedenkingen.
Laat me eerst zeggen dat ik helemaal niets tegen 'jong, jong zijn en de jeugd in het algemeen' heb, integendeel, maar ik heb het wel iets moeilijker met 'geweld, ook met jong geweld en zeker met bepaalde negatieve vormen van hedendaags 'jong geweld'. Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat heel wat jongeren of bepaalde groepen daarvan het echt moeilijk hebben met zingeving, met 'levenskunst', met het uitzetten en volgen van een leefbaar 'levenspad'...hoe zou ik het zeggen?
Dat probleem rust zeker niet (alleen) op de schouders van de jeugd, het is slechts een uiting van een meer algemeen zingevingsprobleem, dat -lijkt me- vooral acuut is in onze 'eerste wereld' die een paradijs van materieel welbevinden, 'rijkdom' en 'luxe' schijnt te zijn.
In hoeverre hedendaagse artistieke uitingen en kunstvormen daarvan een reflectie zijn dan wel juist als een soort (therapeutische) anti-reactie kunnen worden gezien, moet ik hier -in dit bestek- in het midden laten.
Aan Sep
(deel 2)
Ik ben zeker ook geen 'negatief' ingesteld mens maar er is een groot verschil tussen 'negatief zijn' en zich af en toe kritisch uitlaten of opstellen, een mening ventileren, durven afwijken van het 'gangbare', zichzelf en anderen in vraag stellen, testen en uittesten, uitdagen soms en zelfs wat cynisch zijn, vragen om reactie en dialoog...het lijken me net die kenmerken te zijn die men juist van jonge mensen of mensen met een 'jonge geest' kan of zou mogen verwachten.
Zo'n ingesteldheid - als het over 'ouderen' gaat - mag toch ook geen exclusiviteit zijn die enkel aan ' TV-komieken ' is voorbehouden?
Ik pleit er in elk geval voor dat iedereen tot op zekere hoogte zelf de rol van komiek speelt, 'live' dan wel en met 'de straat' als wisselend decor en publiek.
Kijk, als ik - bij wijze van voorbeeld - zo eens rond blader in sommige hedendaagse 'sociale netwerken' op het internet of virtueel rondneus op mega foto 'webhosts' zoals o.m. 'flickr' , dan zie en lees ik toch veel nietszeggende, brave oppervlakkigheden, onbenulligheden, slappe zottigheid, makke en makkelijke praat die eigenlijk geen praat is, dit alles badend en zwevend in een ééntonig sfeertje van opperste gelukzaligheid, 'mooi, tof, nice en cool', alsof de hele wereld een sprookje, een makkelijk te bespelen fluitje van één (euro)cent zou zijn?
Deze - in mijn ogen- grove misvatting en misleiding kan ik de jongeren ( van de 'eerste wereld' )echt niet toewensen en daarom verzet ik er mij in zekere zin ook tegen, niet uit zurigheid of frustratie of om 'negatief te doen' maar omdat ik oprecht meen dat zoveel op en in zichzelf gekeerde lichtheid en lichtzinnigheid van een bepaald deel van deze wereld, een tegenreactie waard is, al was het maar een poging om het hemelsbreed en soms schrijnend verschil met andere, materieel minderbedeelde delen van deze wereld een beetje meer voelbaar, concreter te maken, dichter bij de grond, de naakte, eenvoudige maar soms harde realiteit te brengen.
Aan Sep
(deel 3)
Emoties, ach zwijg er me over, ik ben een vat vol emoties, allicht zelfs iets te veel emoties en misschien compenseer ik dat wel door een nogal sterke nadruk (op mijn blog) op 'rationaliseren/objectiveren/ koel of cynisch-ironisch benaderen'...maar met het ventileren van een frustratie heeft het niets te maken, zo voel het althans toch niet aan, ik voel me niet gefrustreerd door mijn of andermans emoties maar ik betracht wel een zekere harmonie, een zeker evenwicht...om zo te zeggen een soort (dynamisch) evenwicht tussen 'yin' en 'yang', of... jawel...daar zijn we zie - bij het bellenvat - tussen 'materie' en 'anti-materie'. Ik ben en blijf een 'zoekend mens', een vat vol emoties, vol tegenstrijdigheden soms... en daarom roer ik af en toe met mijn 'ratio stokje' in deze borrelende soep, om ze op smaak te brengen, drinkbaar te maken en eventueel ook smakelijk te kunnen delen met anderen.
Het bellenvat, ja, dat is wetenschap en wetenschappelijk onderzoek en daar heb ik het grootste respect en ook bewondering voor en zelf ben ik ook niet gespeend van enige kennis van de zgn. 'exacte wetenschappen' en bovendien ben ik in het bijzonder geïnteresseerd in de raakvlakken tussen filosofie, menselijke zingeving en 'wetenschap' of meer algemeen: de 'ANALYSE van het ZIJN/NIET ZIJN' die in de eerste plaats een zekere onafhankelijkheid van menselijke emoties en gekleurde emotionaliteit veronderstelt.Dit impliceert mijns inziens ook dat 'kunst' geen geschikt middel kan zijn om dergelijke analyse te doen. 'Kunst' - vooral in zijn beeldende vorm - kan geen analytische reflectie zijn, hoogstens een subjectieve zelfreflectie, meestal ook in een ongeordende, chaotische en bewust dan wel onbewust 'gecodeerde' vorm. Dit is geen analyse maar 'verdichting', mystificatie...dat compleet haaks staat op 'wetenschap en wetenschappelijk onderzoek'. 'Kunst' zou je een vorm van 'individuele religie' kunnen noemen maar zeker geen 'wetenschap', al was het maar omdat 'wetenschap' per definitie niet individueel is, noch kan zijn.
Daarom vind ik het proberen leggen van een zgz. verband tussen 'kunst en 'wetenschap' een tegenspraak op zich en daarom ook weinig of niet zinvol, wat niet wil zeggen dat het niet 'leuk' kan zijn, maar 'leuk' dat is 'leuk' en veel meer valt daar verder ook niet over te zeggen...behalve dan op het vlak van de 'psychologie van de menselijke conditionering en de menselijke hang naar genoegdoening', meestal ten dienste van de reclame (misleiding) en de commercie, maar dat is dan weer een ander verhaal.
Aan Sep
(deel 4)
Fotografie is één van de specifieke (en geliefkoosde) onderwerpen die ik op mijn blog onder de loep neem, onder meer naar de mogelijke rol van dit medium in de 'kunst'. Ik ben er nog niet helemaal uit maar aangezien fotografie als medium op zich in feite niets meer of minder is dan een soort (optisch) 'wetenschappelijk' instrument om dingen te registreren binnen het (golf) spectrum van het (menselijk) zichtbaar licht (en dus zeker niet dienstig kan zijn om elementaire deeltjes of 'anti materie' opspoorbaar en zgn. 'zichtbaar' te maken), vond en vind ik het onlogisch, onzinnig en zelfs wat onnozel om uitgerekend dit medium te gaan vergelijken met eigenschappen en onderzoektechnieken op bovengenoemd specifiek terrein der wetenschap.
Dit is tenslotte wat de betrokken fotografe (vermeld in het blog item "meisjes en wetenschap") beweert te doen: "een 'onderzoek' - middels het medium fotografie - naar de zeer abstracte materie van de anti materie en de visualisering van het onzichtbare"
Er zijn dan maar 2 mogelijkheden: ofwel neemt deze fotografie haar 'onderzoek' serieus ofwel is het gewoon als 'leuk' bedoeld.
In het eerste geval schort er duidelijk iets met de wetenschappelijke kennis en inzichten van deze fotografe wat - als ze niet wetenschappelijk opgeleid is - ook 'normaal' te noemen is, in het tweede geval is het misschien wel 'leuk' maar dat ervaar ik althans niet als bijzonder 'leuk'.
Allez nu, soyons un peu sérieux, deze fotografe beweert blijkbaar doodernstig dat ze "met haar onderzoek de focus legt op het enigmatisch (= mysterieus) karakter van de 'onzichtbare' anti materie in ons heelal".
Hoe je zo'n 'onderzoek' via het medium fotografie kan doen, is op zich een groot raadsel maar zo klaar als een klontje is dat het een vanzelfsprekende vanzelfsprekendheid is dat dergelijke fenomenen voor de meeste mensen altijd wel enigszins 'enigmatisch' zullen overkomen, daarvoor is een 'onderzoek' door een fotografe toch niet echt nodig, laat staan nuttig?
Daarenboven is het nogal wiedes, lijkt me, dat wetenschappelijk onderzoek op dit terrein niet tot doel heeft de zaken 'enigmatisch' voor te stellen maar juist om ze duidelijk te proberen maken, te analyseren. Dit is de taak van wetenschappers en wetenschap-uitleggers, niet van fotografen of 'kunstenaars' die deze zaken alleen maar enigmatischer kunnen maken dan ze al waren. Wat is daar dan de zin, de meerwaarde nog van?
Verder: of men nu per se een opgezette mot nodig heeft om duidelijk te maken dat "fotografie verwijst naar parallelle karakteristieken met de daad van het 'opzetten' (= immobilisatie) is zeer betwistbaar, aangezien het kleinste kind dit al kan zien en vaststellen, gewoon door naar een foto te kijken. Wat is daar dan de zin van, behalve dat het misschien een 'leuke' manier van voorstellen is (toegepaste pedagogie op het niveau van de eerste kleuterklas, zou ik dat durven noemen). Dat de voor het 'kunstwerk' gebezigde mot dezelfde naam als het bellenvat 'Gargamelle' draagt, wijst er trouwens op dat het hier over niets meer gaat dan een 'leuk' bedoelde maar kinderachtige poppenkast voorstelling voor 'volwassenen'.Creatief en begeesterend (in de 'kunst') klinkt in mijn oren enigszins anders.
Aan Sep
(deel 5)
In mijn 'kleurige' commentaar op mijn blog had ik het dus zeker niet over het bellenvat zelf - wat ik op zich een interessant, zinvol en waardevol onderzoeksinstrument vind - maar over de 'artistieke' voorstelling van de zaken middels het medium fotografie, gesausd met een toetje geleerd klinkende wartaal, door de betrokken fotografe. Ik blijf erbij dat dit zgn.'onderzoek' niet alleen onmogelijk is, maar ook onzinnig, onnuttig en lichtjes onnozel. Het medium fotografie verdient mijns inziens beter en het is ook niet gemaakt om er dergelijke zotte toeren mee uit te halen. Het is gemaakt om dingen te registreren die (gewone) mensen kunnen ZIEN, niet om ons te doen geloven dat er dingen zijn die we niet kunnen zien maar waarvan we ons zouden moeten verbeelden dat we ze wel zien. Dat is misschien wel een leuke job voor 'magiciens' en andere charlatans-tovenaars die ons ontspannend (westers) vermaak en plezier kunnen bezorgen maar niet voor 'kunstenaars' en zeker niet voor fotografen. Het is dat wat ik wou duidelijk maken en dus blijf ik erbij dat zowel het 'kunstwerk' en zijn 'presentatievorm' als de 'toelichtingen' van de fotografe 'onzin' of dan toch 'kinderachtige onnozelheid' zijn, gewoon omdat het alles bijeen geen zin heeft,omdat het onnozel is, zoals hierboven uitvoerig uiteengezet en geargumenteerd.
Is dit daarom 'negatief' te noemen?
Ik denk het niet, ik hoop alleen maar dat de betrokken fotografe het eens moge lezen en dat ze het moge beschouwen en verwerken als een welgekomen relativerende, positief werkende 'feedback' die haar misschien op andere of aangepaste gedachten en sporen kan brengen dan wel juist helemaal niet. Dit is wat ik bedoel, betracht en hoop, niets anders. Dit is in elk geval potentieel productiever en constructiever dan nietszeggende loftuitingen rond te kwispelen of te zwijgen als een graf, als een opgezette mot, als U wil...maar IK wil geen opgezette mot zijn, ik wil desnoods wel een mot zijn maar dan wel een levende, ene die vliegt, het licht en de warmte opzoekt, desgevallend ook in de kleren kruipt en daar wat 'gaatjes' in- of doorprikt...zoals mijns inziens ook de fotografie een levende mot moet zijn maar geen dode, opgezette mot.
ik heb intussen ook uw reisblog eens overlopen en hier en daar bespeurde ik al enkele wetenswaardige dingen of belevenissen, interessante observaties en ook foto's die iets laten ZIEN, die iets zinnigs vertellen. Maar het feit alleen dat U als jong mens dergelijk avontuur organiseert, maakt en afmaakt, het op een blog communiceert, dat vind ik iets fantastisch, zegt me hoe dan ook méér dan tienduizend opgezette 'Gargamelle motten' bij elkaar mij ooit zouden kunnen zeggen.
Ik had - toen ik jonger was - ook zoiets moeten doen, maar helaas... ik heb het niet gedaan en nu ontbreekt mij de kracht en de goesting. U had dus overschot van gelijk om uw plannen nu door te voeren en ze niet 'uit te stellen' tot.....
Voilà zie, mijn gedacht(en) gezegd en hopelijk ook nog zinnig gecommuniceerd.
Nog eens hartelijk dank voor uw reactie en mening en verder steeds welkom, "geef maar buzze" zouden ze in mijn geliefd Gent en Gents zeggen!
Vriendelijke groet,
Jos
Een reactie posten