VARIA : LOS GITANOS, MI QUERIDOS AMIGOS CARIÑOSOS.... (FILM: GADJO DILO)

Los Gitanos: prachtige mensen, een prachtig volk met een prachtige cultuur en een waarachtige levensvisie....

De film 'GADJO DILO' laat dit zien en horen op een bijzonder menselijke, warme en indringende manier.
Ik heb deze film al tientallen keren bekeken en beluisterd en doe dit geregeld nog eens en nog eens...en telkens smelt ik, word ik een soort ander mens of misschien juist wel 'mens', droom ik...wens ik dat ik 'gitano' was, ben.... ??
Woorden schieten hier echt tekort en daarom moet je zelf de film zien, horen, voelen...en laat me misschien dan eens weten wat je voelt en hoe je je voelt...??

Hieronder alvast een korte film bespreking en enkele mooie fragmenten uit deze ongelooflijk maar echt mooie film...over en met 'Gitanos', over en met waarachtige mensen, over menselijkheid, over 'de mens'....over het mysterie 'NORA LUCA'.....

'Gadjo dillo': De reis die wij nooit maken

Volgens de Amerikaanse scenario-goeroe Christopher Vogler is elke film het verhaal van een reis die een held maakt door een wereld die hij niet kent. Daarin volgt de schrijver dan steeds hetzelfde procédé. De hoofdpersoon bevindt zich in een alledaagse omgeving, hoort een lokroep van het avontuur, gaat daar eerst niet op in, maar pakt vervolgens zijn koffers en vertrekt. De theorie hoeft overigens niet altijd zo letterlijk te worden gevolgd als regisseur Tony Gatlif dat doet in 'Gadjo Dillo'.
De jonge Parijzenaar Stephane is op zoek naar de liefde van zijn leven in 'Gadjo Dillo'.
Daarin hoort de jonge Parijzenaar, Stephane, de prachtige zang van een zekere Nora Luca en besluit hij die stem op te zoeken. Hij moet daarvoor helemaal naar Roemenië. Aldaar ontmoet hij de oude Isidor, die een soort van clan leidt van zigeuners. Hoewel die de jongen alleen maar gebruikt, om zichzelf belangrijker voor te doen dan hij werkelijk is, raken de twee toch allengs gesteld op elkaar. En zo gaat Stephane langzaam maar zeker deel uit maken van een cultuur waar hij niet behoort, maar zich wel thuisvoelt.
Letterlijk betekent 'Gadjo dillo': 'de gekke vreemdeling'. Voor regisseur Tony Gatlif een mooie omkering, want hijzelf is een Algerijn van zigeunerafkomst. In zijn film draait het perspectief dan ook een paar keer. Soms bezie je de wereld door de ogen van de Parijzenaar, soms bekijk je de Parijzenaar door de ogen van de zigeuner. Dan weer is de wereld die wij zelf kennen vreemd en gek, dan weer is dat andere ons onbekend en aantrekkelijk, doch wel raar en mysterieus. Op die manier maakt de film een reis die wij nooit zullen maken. Heerlijk toch, die bioscoop.
DvdH

Cast:	Romain Duris, Rona Hartnet
Regie:	Tony Gatlif

Publicatie 17 september 1998

HIERNA OOK NOG DE FILM TRAILER:

EN VERDER OOK NOG DE VOLLEDIGE EERSTE 10 MIN. VAN DEZE SCHITTERENDE FILM:


Tony Gatlif: Gadjo Dilo Part 1 (English Subtitles) - A funny movie is a click away

Als je HIER klikt, kom je op een website waar je deze film blijkbaar (volledig?) in 12 'delen' kan bekijken (alle 12 delen zijn samen vermeld op deze webpagina) , maar ik raad je toch van harte aan om de volledige (ondertitelde) dvd versie in je videotheek op te nemen, je zal er zeker geen spijt van hebben....als je tenminste een beetje kunstenaarsziel in je lijf hebt , een beetje 'kunstenaar' (= 'mens') bent...allicht...?

Ook degenen die de ambitie zouden koesteren om een echt, waarachtig en geloofwaardig 'fotograaf' te worden, kunnen zowel uit de inhoudelijke als uit de vormelijke beeldtaal van deze film ongelooflijk veel kennis, inzicht en 'wijsheid' puren, zij het dat dan meteen ook de beperkingen van het stilstaand foto beeld zullen worden aangevoeld en blootgelegd maar waarin tegelijk ook de kracht kan worden gevonden om het uiterste uit die beperkingen te proberen halen, m.a.w. enkel die foto's te maken die de naam 'foto' echt waard zijn, foto's die de grens met het film beeld en de film taal benaderen maar zich hier toch wezenlijk van onderscheiden. Zo'n resultaat noem ik dan ware 'foto kunst', in tegenstelling tot de pitloze, onbeduidende en onbetekenende 'artistieke' foto pulp die ik veel 'fotografen' - en zeker ook KASK fotografen -  'en masse' zie produceren en schaamteloos vertonen en verspreiden. Laat ons hopen dat zij blind en onwetend dolen, het zou erger zijn als ze het ook zouden beseffen en desalniettemin 'pulp' voor 'kunst' blijven beschouwen en verkopen.

En om in complete en complexe schoonheid en dus ook met enige geile gedachten en gevoelens af te sluiten, hierna nog een link naar een wondermooie muzikale evocatie (met gemonteerde filmbeelden) "EL EXTRANJERO LOCO" (= gadjo dilo) van deze film , gezongen in de wondermooie Spaansche tale door een (naar ik me voorstel) wondermooie Spaanse CHICO met een wondergeile Spaanse stem. Ik word er wat "españoles" van, een beetje loco-loco......gitanesco, agitanado...buscando la voz, la canción....
Escuchala y mira:


El Extranjero Loco - More bloopers are a click away