DEUTSCH & NEDERLANDS: EIN SCHÖNES KOMPLEMENT/KOMPLIMENT : BIDDEN & BEIßEN, BITTEN, BETEN & BIJTEN

 

 

SIE HAT MICH TÜCHTIG GEBISSEN ABER ICH HABE SIE MEINERSEITS SCHNEIDIG GEBETEN DASS SIE MICH NIE WIEDER BEIßEN SOLLTE!!


 

OBRA DEL ARTISTA : BIER / CERVEZA

 

 

 

 



POESÍA SONORA EN LA LENGUA ESPAÑOLA : JORGE DREXLER, CANTAUTOR (ZINGENDE DICHTER-WETENSCHAPPER) : QUE EL SONETO NOS TOME POR SORPRESA (MOGE HET KLANKDICHT ONS ONVERHOOPT BEROEREN) // DE NEDERLANDSE TAALUNIE & DE VRT

 

 

http://ww3.rae.es/video/Cancion_RAE_Drexler.wmv

(JORGE DEXLER)
Hierna  ook een versie van "QUE EL SONETO NOS TOME POR SORPRESA" als centraal muzikaal thema in de film "LOPE" over de 17de eeuwse Spaanse dichter-dramaturg LOPE DE VEGA.
 

Letra de "Que El Soneto Nos Tome Por Sorpresa"

 

Entrar en este verso como el viento,
que mueve sin propósito la arena,
como quien baila que se mueve apenas,
por el mero placer del movimiento.

Sin pretensiones, sin predicamento,
como un eco que sin querer resuena,
dejar que cada sílaba en la oncena
encuentre su lugar y su momento.

Que el soneto nos tome por sorpresa,
como si fuera un hecho consumado,
como nos toman los rompecabezas,

que sin saberlo, nacen ensamblados.
Así el amor, igual que un verso empieza,
sin entender desde donde ha llegado.

Que el soneto nos tome por sorpresa,
como si fuera un hecho consumado,
como nos toman los rompecabezas,

que sin saberlo, nacen ensamblados.
Así el amor, igual que un verso empieza,
sin entender desde donde ha llegado.
--------
 

CON OCASIÓN DE LA PRESENTACIÓN OFICIAL DE

 

'LA NUEVA GRAMÁTICA DE LA LENGUA ESPAÑOLA' - PARTE 'FONÉTICA Y FONOLOGÍA'

DE

LA  REAL ACADEMIA ESPAÑOLA 

 

Daar kan de NEDERLANDSE TAALUNIE die - onzichtbaar en onhoorbaar verborgen achter de politieke (internet)muren van haar elitair linguistische toren -  met haar 'alles kan en alles mag' mentaliteit geen enkel nuttig effect en resultaat voor de Nederlandse taal en haar brede cultuurgemeenschap vermag op te leveren, nog een dikke punt aan zuigen! Onder meer de complete verloedering, de creolisering onder invloed van het Engels en de publieke verkrachting van de Nederlandse taal op de openbare Vlaamse Radio en Televisie (VRT) en in andere media is een onrechtstreeks gevolg van dit lakse en onvruchtbare, contra productieve 'niet-beleid' van de Nederlandse taalunie.

Het zogezegde 'parade paardje' van de Nederlandse taalunie - de Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS) - waarvan de meest recente herziene editie uit de vorige eeuw stamt (1997) is ten gronde alleen maar een oud en vanzelf versleten ongebruikt paard en tevens een schoolvoorbeeld van een totaal mislukte poging om een deftige, in de breedte en de diepte uitgewerkte, geactualiseerde, betrouwbare, bruikbare en maatschappelijk nuttige grammatica van de Nederlandse taal (en van het Afrikaans) naar verschillende niveaus voor verschillende gebruikers in verschillende edities tot stand te brengen en ZELF uit te geven. De huidige oude ANS telt welgeteld 4 bladzijdetjes over (Nederlandse) fonetiek en fonologie terwijl juist deze tak van de taalwetenschap de wezenlijke grondslag vormt van elke taal, niet enkel van de  gesproken woordenschat en uiteraard van de geschreven woordenschat (spelling -orthografie) maar ook van belangrijke delen van zowel de gesproken als de geschreven  taalstructuur (prosodie/grammatica) en van de semantiek. Een uiterst wenselijk te maken nieuwe 'Grammatica van het Nederlands (en van het Afrikaans)' zou hieraan minstens 50 x (4) méér bladzijden moeten wijden. Het huidige potsierlijk overbodige adjectief 'Algemene' bij 'Nederlandse Spraakkunst' dat bovendien de huidige inhoud van zijn lading ternauwernood dekt - en al helemaal niet de wezenlijke (Nederlandse) betekenis inhoud van het huidige gebezigde woord 'SPRAAK-kunst' dat daarenboven een kunstig omzwachteld germanisme is, zo oud en zo hoog als de Dom van Keulen, een pompeuze én onjuiste leenvertaling zijnde van het verouderde Duitse woord "Sprachlehre" wat "taal-leer/taal-kunde" ('Grammatik') betekent en bijgevolg een andere en hoe dan ook een veel ruimere betekenisinhoud heeft dan "spraak-kunst/leer" wat eigenlijk overeenstemt met het Duitse woord "Lautlehre") - kan dan zonder enig verlies aan betekenis geschrapt worden.

Tot slot nog dit: het is ondenkbaar dat de Spaanstalige tegenhanger van de 'Nederlandse taalunie' - de REAL ACADEMIA ESPAÑOLA - het in haar wijze hoofd zou halen om op haar webstek een webknop te voorzien waarmee men alle informatie over de Spaanse taal ook in een andere taal - meer bepaald in het Engels - kan lezen. De minder wijze Nederlandse taalunie voorziet op haar webstek wél een webknop om alle informatie over en promotie (??) voor de Nederlandse taal ook in het Engels te kunnen lezen, alsof de Nederlandse taal een internationaal verhandelbaar en consumeerbaar produkt, een aan te prijzen handelswaar zoals - laat het ons wat marktkramerig chauvinistisch zeggen - Hollandse mosselen of Vlaamse friet zou zijn. Dit is niet alleen onwijs, ik vind dit ronduit dom, zielig, onnuttig, contra productief, belachelijk, vernederend en schandelijk!

MÁS POESÍA SONORA DE JORGE DEXLER : 'AL OTRO LADO DEL RIO' ( AAN DE ANDERE KANT VAN DE RIVIER)

 



 

En hierna nog wat hoogst interessante POESÍA-FILOSOFÍA SONORA van JORGE DEXLER : MI GUITARRA Y VOS  (MIJN GITAAR EN JIJ)

 

 

Que viva la ciencia,
Que viva la poesia!
Que viva siento mi lengua
Cuando tu lengua está sobre la lengua mía!
El agua esta en el barro,
El barro en el ladrillo,
El ladrillo está en la pared
Y en la pared tu fotografia.

Es cierto que no hay arte sin emoción,
Y que no hay precisión sin artesania.
Como tampoco hay guitarras sin tecnología.
Tecnología del nylon para las primas,
Tecnología del metal para el clavijero.
La prensa, la gubia y el barniz:
Las herramientas de un carpintero.

El cantautor y su computadora,
El pastor y su afeitadora,
El despertador que ya está anunciando la aurora,
Y en el telescopio se demora la última estrella.
La maquina la hace el hombre...
Y es lo que el hombre hace con ella.

El arado, la rueda, el molino,
La mesa en que apoyo el vaso de vino,
Las curvas de la montaña rusa,
La semicorchea y hasta la semifusa,
El té, los ordenadores y los espejos,
Los lentes para ver de cerca y de lejos,
La cucha del perro, la mantequilla,
La yerba, el mate y la bombilla.

Estás conmigo,
Estamos cantando a la sombra de nuestra parra.
Una canción que dice que uno sólo conserva lo que no amarra.
Y sin tenerte, te tengo a vos y tengo a mi guitarra.

Hay tantas cosas
Yo sólo preciso dos:
Mi guitarra y vos
Mi guitarra y vos.

Hay cines,
Hay trenes,
Hay cacerolas,
Hay fórmulas hasta para describir la espiral de una caracola,
Hay más: hay tráfico,
Créditos,
Cláusulas,
Salas vip,
Hay cápsulas hipnóticas y tomografias computarizadas,
Hay condiciones para la constitución de una sociedad limitada,
Hay biberones y hay obúses,
Hay tabúes,
Hay besos,
Hay hambre y hay sobrepeso,
Hay curas de sueño y tisanas,
Hay drogas de diseño y perros adictos a las drogas en las aduanas.

Hay manos capaces de fabricar herramientas
Con las que se hacen máquinas para hacer ordenadores
Que a su vez diseñan máquinas que hacen herramientas
Para que las use la mano.

Hay escritas infinitas palabras:
Zen, gol, bang, rap, Dios, fin...

Hay tantas cosas
Yo sólo preciso dos:
Mi guitarra y vos
Mi guitarra y vos.

 

En om hier NIET af te sluiten : DESEO (VERLANGEN)

  

 Yo soy tan solo, uno de los dos polos de esta historia la mitad. Apenas medio elenco estable, una de las dos variables en esta polaridad. Más y menos y, en el otro extremo de esa línea, estás tu. Mi tormento, mi fabuloso complemento, mi fuente de salud. Deseo, mire donde mire, te veo; mire donde mire, te veo; mire donde mire, te veo. Igual que hace millones de siglos en un microscópico mundo distante, se unieron dos células cualquiera. Instinto, dos seres distintos amándose por vez primera. Deseo, mire donde mire, te veo; mire donde mire, te veo; mire donde mire te veo. Dulce magnetismo, dos cargas opuestas buscando lo mismo. Deseo, mire donde mire, te veo; mire donde mire, te veo; mire donde mire, te veo...... 

 

 *****************************************************

EN COLORES BLANCO Y NEGRO
(IN ZWART-WIT KLEUREN)
 

 

 Nuestra primera intención era hacerlo en colores, una acuarela que hablara de nuestros amores. Un colibrí policromo parado en el viento, una canción arcoiris durando en el tiempo. El director de la banda silbando bajito, pensaba azules y rojos para el valsecito. Pero ustedes saben señores muy bien como es esto, no nos falló la intención, pero sí el presupuesto. Y en blanco y negro, esta canción, quedó en blanco y negro, con el corazón. En blanco y negro, nieve y carbón. En blanco y negro, en tecnicolor. Pero en blanco y negro. ESTROFA: Fuimos quitando primero de nuestra paleta, una mirada turquesa de marco violeta. Luego el carmín de las flores encima del piano, una caída de sol cuando empieza el verano. Todos los tipos de verde de una enredadera, ya ni quedaban colores para las banderas. Nuestra intención ya no fue más que un viejo recuerdo, y esta canción al final se quedó en blanco y negro. En blanco y negro, esta canción, quedó en blanco y negro, con el corazón.

 

OBRA DEL ARTISTA : LA VIRGEN CON LA SONRISA CELESTE / DE MAAGD MET DE HEMELSE GLIMLACH

 

 

 

 

 

 

OBRA DEL ARTISTA :LA VIRGEN CON LA SONRISA DOLOROSA / DE MAAGD MET DE PIJNLIJKE GLIMLACH

 

 

 



NORME VIR AFRIKAANS. ENKELE RIGLYNE BY DIE GEBRUIK VAN AFRIKAANS (AFRIKAANS IS NIE VIR SISSIES NIE!)

 

Signalering: professor CARSTENS is een eminente Zuid-Afrikaanse taalkundige en huidig voorzitter van de Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns en tevens lid van DIE AFRIKAANSE TAALRAAD. Via deze WEBSCHAKEL en in onderstaande video kom je alvast iets meer te weten over wat deze man beweegt en drijft.

 

Moge zijn visie over het belang en de impact van moeder/gemeenschapstaal op (sociale) identiteit en communicatie en dus ook op cultuur een spiegeltje zijn voor de vele stilzwijgende en mak toekijkende 'Neerlandici' uit de Lage Landen én voor de voor de waan van de dag, de reclame en de commercie bezwijkende taalredactie van de "Dikke Van Dale", een spiegel ook voor de 'politici' uit de Lage Landen en inzonderheid voor deze uit Vlaanderenland die weliswaar het mondje vol hebben over de belangrijkheid en de waarde van een (Vlaamse) identiteit maar er niet in (willen) slagen om een effectieve taalpolitiek op poten te zetten en uit te voeren die de Vlaamse identiteit vorm, inhoud en uitstraling moet geven. Vlaamse 'politici' die een heel land op se kop zetten voor het bekomen van een splitsing van 'BHV' teneinde zogezegd te kunnen weerstaan aan de 'verfransingsdruk' in de 'Vlaamse rand' maar zelf schaamteloos verzaken aan het voeren, bevorderen en ondersteunen van een positieve en constructieve Nederlandse taal politiek. Maar het gaat nog verder, de schaamte voorbij, waar zowel de Vlaamse als de Nederlandse overheden er integendeel alles aan doen om het hoger onderwijs en de universiteiten in Vlaanderen en Nederland zoveel en zo grondig mogelijk te 'verengelsen' onder de naar commercie wapperende vlag van de zogenaamde 'internationalisering' en 'mondialisering' en hiervoor bereid zijn hun gemeenschapstaal en dus ook hun cultuur en identiteit te verloochenen en zelfs prijs te geven. 'Farizeeër', 'Petrus', 'Judas' en 'tempelier' zijn wel de meest waardige uit het arsenaal van onwaardige bijbelse titels die men op de hoofden van die overheden kan plakken. De Vlaamse identiteit kan zich enkel weerspiegelen in en door de Nederlandse taal, méér zelfs, de Vlaamse identiteit is de Nederlandse taal. Als de gemeenschapstaal niet de essentie van de identiteit van een gemeenschap ware, kan iemand mij dan zeggen wat de essentie van de Vlaamse identiteit dan wél zou kunnen zijn, zonder te vervallen en zich te wentelen in zelfverheerlijkende valse rassen- en superioriteitstheorietjes of zich krampachtig proberen te steunen op een verondersteld specifiek volksgenetisch potentieel of op een veronderstelde eigen 'inborst' of - erger nog - op tijdelijke materiële 'rijkdom', op papieren geld, op het slibberige slijk der Aarde? 
Moge de visie en de aanpak van professor Carstens vooral ook een complete spiegeltent zijn voor de verantwoordelijken, de vele journalisten en presentatoren van de Vlaamse Radio en Televisie die zich heden ten dage vooral laten opmerken door een obsessieve Anglofiele ingesteldheid en een ongebreidelde hang om de dingen te pas maar vooral te onpas in het Engels te benoemen en te 'duiden' (?). Het lijkt erop dat vele VRT journalisten en presentatoren hiermee vooral zichzelf  'groter', gewichtiger, mondialer en dus belangrijker wanen dan ze in werkelijkheid zijn maar in mijn ogen maken ze hiermee niet alleen zichzelf onnoemelijk belachelijk maar ook hun organisatie, het publiek en de gemeenschap waarvan ze verondersteld worden ten dienste te staan en wiens identiteit en dus ook 'cultuur' ze verondersteld worden met verve te vertolken en te promoten. Hoe anders zou dit kunnen dan via een consequent prominent goed én creatief gebruik van de taal van die gemeenschap, het Nederlands?
Het mondiaal verspreiden en vooral verkopen van in mondiaal Engels verpakte 'culturele' eenheidsworst moet wel het laatste en het laagste zijn waarin de mensheid kan vervallen. (Echte) cultuur is immers het enige 'goed' dat niet te koop is en ook niet verhandeld en verkocht kan worden. Cultuur is en blijft een  specifiek en onvervreemdbaar iets met een plaatsgebonden zin en waarde, per definitie niet mondiaal en contra globaal. Een taal is daar de moeder, de motor, de drager en de exponent van. De geschiedenis der mensheid bewijst dit: als een cultuur sterft dan ook haar taal, als een taal sterft dan ook haar cultuur.

Carstens, W.A.M. (2003).

Norme vir Afrikaans. Enkele riglyne by die gebruik van Afrikaans

(vierde, hersiene en opgedateerde uitgawe). Pretoria: Van Schaik.

Carstens, W.A.M. (1997). Afrikaanse tekslinguistiek: 'n Inleiding. Pretoria: Van Schaik.

 

 

Sinds Zuid-Afrika een democratie is geworden en de apartheid is afgeschaft, is de positie van het Afrikaans drastisch veranderd. Met de invoering van de nieuwe grondwet is de taal die tot het begin van de jaren negentig een dominante positie had in politiek, zakenleven, onderwijs en media, niet meer dan een van de elf officiele talen van het land geworden. Binnen die elf talen is de positie van het Engels steeds sterker aan het worden: zeker in de politiek bijvoorbeeld is het Engels in Zuid-Afrika tot de lingua franca uitgegroeid. Maar het zou een vergissing zijn om te menen dat de rol van het Afrikaans daarmee zo ongeveer is uitgespeeld en dat de taal geen toekomstmogelijkheden meer zou hebben.

Volgens de meest recente officiele gegevens komt het Afrikaans wat sprekersaantallen betreft met ongeveer 6 miljoen moedertaalsprekers (blanken en kleurlingen) op een totaal van ongeveer 45 miljoen Zuid-Afrikanen op de derde plaats, na de zogenoemde

zwarte talen isiZulu en isiXhosa, maar ruim voor het Engels, dat het als moedertaal van ongeveer 3.7 miljoen Zuid-Afrikanen (vrijwel allemaal blank) met een gedeelde vijfde plaats moet doen. Het Afrikaans speelt niet alleen een rol in de communicatie van haar moedertaalsprekers. In Zuid-Afrika zijn er ook ongeveer 10 miljoen tweedetaalsprekers van het Afrikaans (cf. K. Groeneboer (1997) in Tydskrif vir Nederlands en Afrikaans).

 

Hoewel er aan het Afrikaans door het apartheidsverleden voor velen, binnen en buiten ZuidAfrika, nog onaangename associaties gekoppeld zijn, kan worden vastgesteld dat het ook de taal is die binnen alle etnische groeperingen door aanzienlijke groepen gesproken of op zijn minst begrepen wordt, die nog steeds in een groot deel van het zakenleven wordt gebruikt, en die in de gedrukte media, in de literatuur en in de podiumkunsten zeer prominent aanwezig is.

 

Ook wordt het Afrikaans, naast het Engels natuurlijk, anno 2004 nog volop gehanteerd in het wetenschappelijk onderwijs en onderzoek, waarin gelukkig op alle universiteiten nu ook niet blanke studenten en docenten participeren. Zoals president Mbeki zei bij de aanvaarding van zijn eredoctoraat aan de Universiteit van Stellenbosch in het begin van dit jaar: "Afrikaans is now a liberated language".

 

Het is zo gezien dan ook niet verwonderlijk dat over taalbeheersing of communicatiekunde, een relatief nieuw vakgebied binnen de Zuid-Afrikaanse context, (ook) in het Afrikaans gepubliceerd wordt.

Dat mag blijken uit de Iiteratuurlijst bij het overzichtsartikel over ontwikkelingen op dit terrein van De Stadler &

Basson in dit tijdschrift (25, 4, 2003), en ook het in 1997 verschenen handboek van Carstens over tekstlinguïstiek is in het Afrikaans geschreven.

 

Carstens wilde blijkens zijn voorwoord een algemene inleiding in de tekstlinguïstiek presenteren gebaseerd op het werk van onder meer Halliday & Hasan (1976) en De Beaugrande & Dressier (1981), en hij wilde tegelijk een tekstgerichte taalkundige benadering van het Afrikaans introduceren - dat alles in de hoop dat hij "ten minste sal reg kry om u te laat begryp dat die tekslinguistiek groot navorsingsopwinding meebring en besondere navorsingspotentiaal inhou." Of hij daarin geslaagd is laat zich eigenlijk alleen goed beoordelen bij gebruik van het boek in de onderwijssituaties waarvoor het bedoeld is. Los daarvan is het vooral een ver vertakte en overvloedig met citaten gelardeerde opsomming van begrippen en noties die in tekstlinguïstisch werk van anderen geïntroduceerd zijn. Dat maakt de nieuwswaarde van Afrikaanse tekslinguistiek:

'n Inleiding voor Nederlandse vakgenoten niet erg groot.

Interessanter wellicht, zij het vanuit een wat ander perspectief, is een normatief handboek van Carstens waarvan in 2003 een herziene herdruk verscheen:

 

Norme vir Afrikaans. Enkele riglyne by die gebruik van Afrikaans.

 

Waar Nederlandstalige taalkundigen en taalbeheersers nogal huiverig zijn als het gaat om normatieve uitspraken over het taalgebruik, ook als daar in het maatschappelijke debat expliciet om wordt gevraagd (zie de recente discussie over de toelaatbaarheid van constructies als 'een mooie huis'), bestaat er bij Carstens en zijn ZuidAfrikaanse collega's binnen de Taalkommissie en het Nasionaal Liggaam vir Afrikaans minder aarzeling om knopen door te hakken en aanwijzingen te geven.

 

Hoewel ook Carstens zich in het eerste hoofdstuk van zijn handboek bewust toont dat descriptie en niet prescriptie de hoofdtaak van de taalkundige is, stelt hij daar toch ook dat de taalkundige "juis die geskikste persoon is (op grond van opleiding en ervaring) om die nodige oordele te vel" (p. 19). Dat

taalkundigen volgens Carstens bij uitstek geschikt zijn om prescriptieve uitspraken te doen, betekent nog niet dat ze het gezag en de invloed hebben die ze volgens hem verdienen: "In Afrikaans het taalkundiges [..] helaas maar min 'magi in hierdie verband." (p. 14).

 

Bijzonder afwijzend laat hij zich met name uit over het frequente gebruik van rechtstreeks uit het Engels overgenomen woorden en uitdrukkingen in het hedendaagse Afrikaans, zoals - bijvoorbeeld - 'Commitment', 'Die proffie ken al die facts', 'Moenie panic nie', en 'Ek kan nie meer cope nie': het is Carstens allemaal een doorn in het oog.

Het volgens Carstens vaak gehoorde tegenargument dat dit soort taalgebruik het gevolg is van het ontbreken van geschikte uitdrukkingen in het Afrikaans, wijst hij van de hand. Die uitdrukkingen komen er niet in het Afrikaans omdat de taalgebruikers ze de kans niet geven zich te ontwikkelen. De oplossing ligt dan ook voor de hand:

 

"Taalbewuste gebruikers sal wel aktief meewerk om geskikte Afrikaanse vorme hiervoor te help ontwikkel en vestig." (p. 319). Met zo'n oproep om de eigen taal te beschermen hoef je als taalkundige in het Nederlandse taalgebied anno 2004 (en zeker anno 2012) niet aan komen.

 

Hoe voelbaar de historische banden tussen het Nederlands en het Afrikaans nog steeds mogen zijn, de maatschappelijke en taalpolitieke context is zo verschillend dat een familiebezoek tot flinke verrassingen kan leiden.

Norme vir Afrikaans geeft Nederlandstalige taalbeheersers daarvan een voorproefje.

FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : LA SONRISA / DE GLIMLACH

 

 

 

 



OBRA DEL ARTISTA : PAJA DOBLE

 



 

 

OBRA DEL ARTISTA : SALSA MORENA

 

 

 

 

 

 



FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : ¡SALSA!

 

 

 

 

 



MARLENE DIETRICH : EL ÁNGEL AZUL : ICH BIN VON KOPF BIS FUß AUF LIEBE EINGESTELLT...

 

Ein rätselhafter Schimmer
ein "je ne sais pas quoi"
liegt in den Augen immer
bei einer schönen Frau
Doch wenn sich meine Augen
bei einem vis-à-vis
ganz tief in seine saugen
was sprechen dann sie:

Ich bin vom Kopf biss Fuß
auf Liebe eingestellt
denn das ist meine welt
uns sonst gar nichts
Das ist - was soll ich machen -
meine Natur
Ich kann halt lieben nur
uns sonst gar nichts
 
Männer umschwirren mich
wie Motten um das Licht
und wenn sie verbrennen
ja dafür kann ich nicht
Ich bin vom Kopf biss Fuß
  auf Liebe eingestellt
Ich kann halt lieben nur
uns sonst gar nichts.
 

A los hispanohablantes les ofrezco aquí un ensayo de transliteración semántica en español de la letra de esta canción, cantada en alemán y interpretada por Marlene Dietrich en la película "Der blaue Engel" (El ángel azul)

 

 

una luz débil misteriosa

un 'je ne sais pas quoi'

siempre llevan los ojos

de una mujer guapa

 

pero cuando mis ojos

manteniendo un vis a vis

van disolviendo en los suyos

qué cuentan ya:

 

de pies a cabeza

llena de amor el alma

así es mi vida

y más allá no que nada

eso es - cómo podría otro -

mi único ser

no puedo nada más

que mucho querer

 

polulan los machos alrededor de mí

como alrededor de una luz revolotean polillas

pero si al revolear se queman

no puede ser culpas mías.

 

 

Vía el hipervínculo abajo puede Usted ver y escuchar la película "Der blaue Engel" (1930). Para subtítulos en "español" (¡artificialmente fabricado!) apriete Usted el botón rojo 'ondertiteling vertalen', luego escoja 'Spaans-español'.

 

Via onderstaande webschakel kan U de film "Der blaue Engel" (1930) zien en horen. Voor ondertiteling in (artificieel gefabriceerd!) "Nederlands" druk op de rode knop 'ondertiteling vertalen' en kies dan 'Nederlands'.



http://www.youtube.com/watch?v=P-OmplFrSPk&feature=share&list=PLE08BC0C02EB6A267

 

 

 

ALKOHOL IS KOSBAAR : JEROENTJIE IN AFRIKA (OSBRAAI OP DIE KROMDRAAI)

 

 

 

 

MODERN 'AFRIKENGELS' : AFRIKAANS ES DOOD / AFRIKAANSCHE KLOOT ???

 

 



 

 

 

DIT IS FOKKEN KOMMIN MAN, MOENIE NA DIE KAK LUISTER NIE / VERSTAAN DIE JOU HOLLANDSE POES! GAAN NAAI JOU MA !!!!

 

Dikken flow, Shiet. Grtz from Flanders. As we elkaar

verstoan ist goed neej?

 



 

 

DE TOEKOMST VAN HET NEDERLANDS IN HET AFRIKAANS / DIE TOEKOMS VAN DIE NEDERLANDS-VLAAMS IN AFRIKAANS

Afrikaanse Taalbeweging

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Spring na: navigasie, soek

Die Afrikaanse Beweging of die Afrikaanse Taalbeweging kan gesien word as die beweging wat hom beywer het vir die Afrikaanse kultuurtaal.

Inhoud [versteek] 1 Eerste Taalbeweging 2 Tweede Taalbeweging 3 Motief 4 Verwysings

Eerste Taalbeweging [wysig]

Die Afrikaanse Taalbeweging kan in twee fases verdeel word. Die eerste fase is die periode tussen 1875 en 1899 en staan bekend as die eerste taalbeweging. Die eerste taalbeweging neem 'n aanvang met die stigting van die Genootskap van Regte Afrikaners of GRA onder leiding van S.J. du Toit. Byna al die stigterslede van die GRA was ook lede van een familie. Die eerste taalbeweging word gekenmerk deur 'n groot versigtigheid. Die stigterslede het in die geheim vergader en hulle het onder skuilname geskryf. Die rede hiervoor was dat hulle idee van 'n Afrikaanse skryftaal as 'absurd' beskou was deur die algemene publiek van destyds. Een van die stigterslede, D.F. du Toit (Oom Lokomotief) sou via sy blad Di Patriot, voorspraak gemaak het vir Afrikaans as skryftaal. Oom Lokomotief het egter herhaaldelik verklaar dat sy beweging nie teen Nederlands gekant was nie. Die uitgewery van die Genootskap van Regte Afrikaners, naamlik D.F. du Toit & Co., het tydens sy bestaan meer Nederlandse boeke gedruk as Afrikaanse boeke, naamlik 93,650 Nederlandse teenoor 81,000 Afrikaanse boeke.^[1]
Die doel van die Eerste Taalbeweging was om die Afrikaners daarvan bewus te maak dat Afrikaans hulle taal is. Dit het al vrae opgeroep. Waarom moes die Afrikaners 'bewus' gemaak word daarvan dat hulle 'n eie taal praat? Het hulle dit dan nie geweet nie? Waarom nie?

Tweede Taalbeweging [wysig]

Die tweede taalbeweging neem 'n aanvang met die artikels van Gustav Preller wat in de Volkstem van 19 April tot 14 Junie 1905 gepubliseer is onder die opskrif "Laat 't ons toch ernst wezen", en ook die stigting van die Afrikaanse Taalgenootskap op 13 Desember 1905 in Pretoria. Die Afrikaanse beweging is verder versterk deur die stigting van die Afrikaanse Taalvereniging op 3 November 1906 onder leiding van D.F. Malan en later J.H.H. de Waal in Kaapstad.
Die Afrikaanse Taalgenootskap van Preller se leuse was: "Afrikaans schrijven en spreken, Hollands leren, albei lezen"^[2] Die leuse van die Afrikaanse Taalvereniging was: leer Nederlands, [spreek en]schrijf Nederlands als ge kunt en wilt, maar als ge niet kunt of wilt, [spreek en]schrijf dan niet Engels, maar Afrikaans".^[3]

Motief [wysig]

Die Afrikaanse Taalbeweging was aanvanklik nie gekant teen Nederlands as kultuurtaal nie. Hierdie beweging was aanvanklik ook nie van plan om Nederlands met Afrikaans te vervang nie. Die bedoeling was om Afrikaans naas Nederlands in Suid-Afrika te handhaaf om op hierdie manier beter in staat te wees om die verengelsing van die Afrikaners teë te hou. Met die erkenning van Afrikaans op 8 Mei 1925 was die bedoeling ook nie dat Afrikaans Nederlands moes vervang nie. Wet 9 van 1925 het bepaal dat Afrikaans aan Nederlands gelykgestel is. Wet 9 van 1925 het juis die sinonimiteit van Afrikaans en Nederlands onderskryf.
In die praktyk het dit anders verloop. Die Afrikaanse Taalbeweging het 'n "taalstryd" geword en die stryd was gevoer teen die Nederlandse Taalbeweging. Nederlands is op alle moontlike terreine beveg en doodgedruk. Die taal moes die land uitgeboender word omdat dit beter sou wees vir die vorming van 'n eie Afrikaner-identiteit.
Die Afrikaanse Taalbeweging het uiteindelik afgestuur op 'n taalskeiding met Nederlands. Talle argumente is na vore gebring om aan te dui dat Nederlands nie ook die kultuurtaal van die Afrikaner kan wees nie. Daar is veral op gewys dat Nederlands te 'moeilik' vir die Afrikaners was. Die Nederlandse Taalbeweging het daarop gedui dat Nederlands vir die Vlaminge (verduideliking hier onder) nie 'moeilik' is nie. Die Afrikaanse Taalbeweging het aangedui dat daar baie 'groot' verskille bestaan tussen Afrikaans en Nederlands en ook 'groot' kultuurverskille tussen die twee groepe. Die Nederlandse Taalbeweging het egter aangedui dat dieselfde taal- en kulturele verskille ook bestaan tussen Engelssprekende lande onderling. Ook in Spaans-, Frans-, en Portugessprekende lande het onderling 'groot' taal- en kulturele verskille bestaan.
Opvallend van die Afrikaanse Taalbeweging was die versmelting tussen Afrikaans en nasionalisme. Die Beweging was van mening dat die 'vuur van nasionalisme' hoër sou brand met Afrikaans as kultuurtaal vir die Afrikaners. Hierdie beweging was van mening dat elke 'selfrespekterende volk' ook 'n eie kultuurtaal moes hê;^[4] of dat 'n 'volk' wat die naam 'volk' waardig is oor 'n eie inheemse kultuurtaal moes beskik, wat die oorsprong van die taal ook is.^[5] Die Nederlandse Taalbeweging het egter daarop gewys dat ook die Oostenrykers, Switsers, Skotte en Amerikaners aparte volkere is, maar kultuurtale met ander volkere deel.
Kenmerkend van die Afrikaanse Taalbeweging is dat die meeste van sy ondersteuners laaggeskoolde plattelanders was. Hierdie groep het hoë waarde geheg aan die "taal as simbool", saam met die vlag en volkslied. Die waarde van die "taal as instrument" of die gebruikswaarde van die taal, (aantal boeke, tydskrifte, koerante, musiek, ens.) was as minder belangrik beskou. Vir die Nederlandse Taalbeweging was die waarde van die "taal as instrument" van besondere waarde.

Verwysings [wysig]

1. ^ J.C. Steyn: Tuiste in eie taal, die behoud en bestaan van Afrikaans, bl 139.
2. ^ A. de Villiers: Die Hollandse Taalbeweging in Suid-Afrika: Nasionale Pers, 1936, bl. 179.
3. ^ J.du P. Scholtz: Wording en ontwikkeling van Afrikaans. Kaapstad. Tafelberguitgewers, 1980, bl. 18.
4. ^ J.J. Smith: "België en Suid-Afrika". Ons Moedertaal, deel 1(2), 25-27. 1914, bl. 27.
5. ^ H.J.J.M. van der Merwe: Afrikaans; sy aard en Ontwikkeling. Pretoria: J.L. van Schaik. 1968. bl. 240

VLAMINGE / DIE VLAAMSE LEEU

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Spring na: navigasie, soek

Vlaminge
Totale bevolking:	9 miljoen (skatting)
Belangrike bevolkings in:	België: 6 100 000Verenigde State: 1 000 000 Frankryk: 780 000 - 1 300 000 Kanada: 116 000 Nederland: 101 000 Suid-Afrika: 55 200 Australië: 15 130
Taal:	Nederlands, Frans (minderheid)
Geloofsoortuiging:	Oorwegend Rooms-Katolieke of ongebonde; ander
Verwante etniese groepe:	Nederlanders, Afrikaners en ander Germaanse volke

Vlaandere

Die term Vlaminge word tans hoofsaaklik gebruik om na die inheemse bevolking van Vlaandere (die noordelike helfte van België, wat in historiese opsig deel uitgemaak het van die Suidelike Nederlande) te verwys. Die ses miljoen Vlaminge verteenwoordig die meerderheid van die Belgiese bevolking (die ander twee belangrike groepe is die Wale met sowat 4 miljoen mense en die Duitse gemeenskap met 73 000 inwoners).
Naas die bewoners van die Belgiese gewes Vlaandere sluit die term ook etniese Vlaminge in Frans-Vlaandere (veral in die huidige Franse département Nord), die suidelike deel van die Nederlandse provinsie Zeeland (Zeeuws-Vlaanderen) en ander Vlaamse gemeenskappe dwarsoor die wêreld in.
Frans-Vlaandere en Zeeuws-Vlaanderen het vroeër deel uitgemaak van die graafskap Vlaandere, wat sy naam aan die hele gewes verleen het, alhoewel 'n groot deel van die Belgiese Vlaandere tot ander gebiede soos die Vorstedom Brabant behoort het.
Die Vlaminge word soms as 'n deel van die Nederlandse volk of nou verwante etniese groep beskou.

Inhoud [versteek] 1 Kultuur en identiteit 1.1 Taalstryd 1.2 Taal 1.3 Godsdiens 2 Simbole 2.1 Oorsprong van die Vlaamse Leeu 3 Die Vlaamse diaspora

Kultuur en identiteit [wysig]

Taalstryd [wysig]

Na gelang van die historiese taalwetenskap word daar aangeneem dat die Vlaminge hoofsaaklik afstammelinge van die Germaanse stamme is, wat die noorde van Gallië met sy oorspronklike gemengde Kelties-Germaanse bevolking binnegeval het. Die Vlaamse kultuur word hoofsaaklik bepaal deur sy Wes-Germaanse taal, Nederlands, wat dit ook duidelik onderskei van die Franstalige bevolking van België.
Nog tot by die sestigerjare van die 20ste eeu is die meeste Belgiese instellings oorheers deur die Franstalige minderheid. Die Wale, België se inheemse Franstalige bevolking, en baie Vlaminge, wat Frans as hulle huistaal aanvaar het, het die gebruik van Frans op baie terreine van die openbare lewe afgedwing.
Alhoewel Vlaandere nou 'n eentalige gewes vorm, is daar nog steeds 'n weersin teen die oorblyfsels van die voormalige ongelykhede: Die Wale maak nog steeds aanspraak op die helfte van die kabinetsposte in die nasionale regering, daar word veral in die oorwegend Franstalige hoofstad Brussel dikwels teen Nederlandstaliges gediskrimineer, en Wallonië word weens sy verswakte ekonomiese posisie in feite deur die welvarende Vlaandere gesubsidieer.

Taal [wysig]

Die amptelike taal van Vlaandere is Nederlands, wat op nasionale vlak dieselfde erkenning geniet as Frans en - in 'n beperkte mate - ook Duits. Daar is 'n groot verskeidenheid plaaslike Nederlandse dialekte, net soos in Nederland, en sommige word oorkant die grens in albei lande gebesig.
Die dialekte het vroeër 'n belangrike rol gespeel, maar danksy die invloed van die radio, televisie en 'n groter mobiliteit het hulle gebruik duidelik afgeneem ten gunste van die Nederlandse standaardtaal. Terwyl die ou plaaslike dialekte geleidelik begin verdwyn, het daar nuwe organgsdialekte ontstaan, wat elemente van die standaardtaal en "gesuiwerde" dialek met mekaar versmelt. Hierdie omgangstaal word dikwels "tussentaal" of "Verkavelingsvlaams" genoem - 'n taal wat in die voorstede begin vorm het, waar mense uit die verskillende dialekgebiede hulle gevestig het.
Die plaaslike Nederlandse dialek van Brussel toon sterk Franse invloede ten opsigte van sy uitspraak en woordeskat. In Frans-Vlaandere kan net 'n minderheid van sowat 150 000 mense Nederlands of die plaaslike Vlaamse dialek praat of verstaan.

Godsdiens [wysig]

Sowat driekwart van die Vlaminge is Rooms-Katolieke, alhoewel die meerderheid hulle geloof nie meer praktiseer nie. Die res is ongebonde, met klein minderhede van Vlaamse Protestante. Die etniese minderhede van buitelandse afkoms is Ortodokse, Jode, Islamiete en ander.

Simbole [wysig]

Die amptelike vlag van Vlaandere wys 'n wit omlynde swart leeu met rooi kloue en tong. Daar is 'n vlag met 'n volledig swart leeu, wat geen amptelike erkenning geniet nie, maar gewild is by Vlaamse nasionaliste.

Oorsprong van die Vlaamse Leeu [wysig]

Die leuse Vlaenderen die Leu ("Vlaandere, die Leeu") is vermoedelik in die Gouesporeslag op 11 Julie 1302 op die wapens van Pieter de Coninck gebruik. Sowat driehonderd adellikes, wat in die Franse rye geveg het, het hierdie slagkreet geskree toe hulle besef het dat die slag verlore was.
Louis van Velthem verwys in die Spiegel Historiael na 'n lied, wat die slag van Blangys-Guinegatte van Augustus 1472 beskryf en ook gebruik maak van die leeu-motief.
Die skrywer Hendrik Conscience het die leuse later in sy Leeu van Vlaandere gebruik.

Die Vlaamse diaspora [wysig]

Die Vlaamse diaspora bestaan uit Vlaamse emigrante en hulle nakomelinge in lande soos Frankryk, die Verenigde State, die Verenigde Koninkryk, Kanada, Indonesië, Australië, Suid-Afrika en Latyns-Amerika.
Tydens die 15de, 16de en 17de eeu het die gebied van die huidige Vlaandere weliswaar 'n ekonomiese en kulturele bloeitydperk beleef. Nogtans was baie kunstenaars en ambagsmanne as gevolg van die politieke situasie gedwing om 'n nuwe heenkome as vlugtelinge in Suid-Europa te vind. Vlaamse setlaars het in hierdie tydperk die eerste drukperse in Spanje in Portugal ingevoer. Vlaminge het ook 'n opvallende bydrae tot die kolonisasie van die Asore-eilande gelewer, wat estyds selfs as die "Vlaamse Eilande" bekend gestaan het.
In die tydperk van die ontdekkingsreise het Vlaamse sendelinge soos Pieter van Gent in Meksiko, Joos de Rijcke in Ecuador, Ferdinand Verbiest in Sjina, Constant Lievens in Indië, Pieter-Jan De Smet in die Verenigde State en Jozef de Veuster in Molokai 'n uitmuntende reputasie in verskillende oorsese lande verwerf, wat tot vandag bewaar is.
As gevolg van die vinnige bevolkingsgroei en die gebrek aan werksgeleenthede het talle Vlaminge tot by die Eerste Wêreldoorlog geëmigreer. Naas die laer klasse moes ook baie welgestelde burgers 'n heenkome in oorsese gebiede vind. Baie van hulle het 'n belangrike bydrae gelewer tot die opleiding van onderwysers, ingenieurs en landboudeskundiges. Louis Cruis was byvoorbeeld 'n Vlaamse ingenieur, wat ekspedisies gelei en die landsgrense van Brasilië en die stadsgrense van die hoofstad Brasilia afgebaken het.
Sowat 400 000 Vlaminge het hulle in Frankryk gevestig, die hoofbestemming van Vlaamse emigrante. Hulle het dikwels 'n nuwe begin gemaak in arm dorpe, waar hulle nuwe asem in die landbou ingeblaas het. Tans is daar na ramings sowat 1 250 000 mense met Vlaamse vanne in Frankryk. Die départements Nord en Pas-de-Calais het egter deel uitgemaak van die historiese Vlaandere, voordat Frankryk die gebied in 1656 geannekseer het.
Sowat een miljoen mense in die huidige Verenigde State en Kanada het Vlaamse wortels. Die koerant Detroit Gazette in Detroit (VSA) word byvoorbeeld nog steeds deur Vlaminge uitgegee.

FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : SUEÑO DE NIÑO / KINDERDROOM

 

 

  



FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : "VIVIR" SANO Y SALVO / GEZOND EN WEL "LEVEN"

 

 



OBRA DEL ARTISTA : UIT(GEBLUST) / APAGADO

 

 

 

 



PLEZANTE FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA GRACIOSA : 'FLANDERS EXPO' [ SE ALQUILA & SE VENDE : CÁMARAS FRIGORÍFICAS Y CONGELADORES ]



 

 

 



FOTOGRAFIE IN EEN NOTENDOP

"FOTOGRAFIE" wordt dikwijls populair kort omschreven als "schrijven met licht", waarbij met 'schrijven' niets anders wordt bedoeld dan het OPTISCH LINEAIR AFBEELDEN van belichte of zelf licht afgevende voorwerpen, dwz voorwerpen die zelf 'licht' uitstralen of door 'licht' (bronnen) worden belicht en dit 'licht' weerkaatsen. Zonder - en hiermee bedoel ik bij totale afwezigheid van - "licht", geen optische afbeelding en dus ook geen 'foto'. Het woordje "licht" wordt doorgaans licht uitgesproken maar wetenschappelijk natuurkundig is het een relatief complexe 'materie'. De wetenschap zegt en toont immers aan dat (zichtbaar) "licht" een bundeling (pakket) is van welbepaalde electromagnetische golven ( = energetisch gekwantificeerde straling) die door het menselijk 'oog' capteerbaar zijn. Deze electromagnetische golven die zich in principe rechtlijnig 'voortbewegen' vertonen (bij doorgang door een voor deze golven doorlaatbaar 'medium' dat op een of andere manier hun rechtlijnige doorgang hindert) bepaalde fysische eigenschappen die  - zeer elementair - kunnen worden gevat onder de natuurkundige termen 'buiging' en 'breking' van lichtgolven. Het is precies en alleen door die eigenschappen van zichtbaar 'licht' dat het optisch lineair afbeelden van licht afgevende of door lichtbronnen belichte voorwerpen mogelijk is. Deze optische beeldvorming (met 'zichtbaar licht') vertaalt zich in de concrete en courante toepassingen van de leer van de 'optica' vooral in het vormen van scherpe en meestal ook niet of weinig vervormde optische (verkleinde of vergrote) afbeeldingen van voorwerpen door middel van verschillende soorten lenzen en lenzenstelsels die ervoor zorgen dat (een gedeelte van) de gebogen/'gebroken' lichtgolven precies gebundeld worden (in de focuspunten of  brandpunten van de lens) waardoor er met het lichtgevende of belichte voorwerp overeenkomstige beeldpunten ontstaan en dus een lineaire (scherpe) afbeelding ervan gevormd wordt op een welbepaalde plaats achter de lens, nl. in het beeldvlak of scherpstelvlak, daar waar - in het geval van een foto camera - precies de film of de sensor gepositioneerd is. Deze afbeelding is - in het geval van een foto lens - een verkleind en optisch omgekeerd beeld van het voorwerp. De beeldvorming via een zogenaamde 'camera obscura' ( = 'doos' zonder lens maar met één klein gaatje aan één kant) berust op dezelfde principes van 'buiging' van lichtgolven, zij het - in plaats van bij doorgang door een lens - bij het indringen van lichtstralen door een klein gaatje dat tegelijk als 'brandpunt' fungeert.
De rest van de geschiedenis van de mechaniek van de 'fotografie' situeert zich in essentie op de terreinen van 'sluiter systemen' (waardoor het met een foto camera mogelijk werd om bewegende voorwerpen te isoleren en 'bevroren' (scherp) af te beelden) en van het 'fixeren', bewaren en dupliceren van optisch gevormde afbeeldingen, met inbegrip van technieken die het mogelijk maken om 'kleuren' overeenkomstig de verschillende golflengten van het 'zichtbaar licht' spectrum te herkennen, te interpreteren en als zodanig vast te leggen.

Een film/video camera/functie is niets anders dan een foto camera/techniek waarmee optische afbeeldingen opeenvolgend snel en continu aan een bepaalde snelheid (zonder of met buiten werking gestelde sluiter) in een bepaalde (lage) resolutie worden geregistreerd zodat bij weergave aan dezelfde snelheid een indruk van (oorspronkelijke) beweging ontstaat, aangevuld met synchroon geregistreerd geluid. 'Film' heeft dus meer parameters en mogelijkheden om 'momenten' uit de 'werkelijkheid' te evoceren en te registreren dan 'foto'. In principe gaat het bij 'film' opnamen dus ook niet over het capteren van een (bevroren) 'moment décisif' aangezien er continu beelden worden gecapteerd die desgevallend achteraf precies kunnen worden geselecteerd en 'stilgezet' bij het gewenste 'moment décisif', zij het (tot nog toe?) in een veel kleinere resolutie dan een met een foto camera genomen foto als één enkel op één welbepaald moment gecapteerd 'moment décisif'. Dat geeft alleszins stof tot dieper nadenken over het door de beroemde Magnum fotograaf Henri cartier Bresson bedachte en gelanceerde concept van het (fotografisch) 'moment/instant décisif' én over de (huidige) functies en zin van het medium 'fotografie' (foto apparaat), inzonderheid m.b.t. de zogenaamde 'documentaire/journalistieke fotografie'.
Interessant en tevens merkwaardig is het ook om - uit de geschiedenis van de 'fotografie' als techniek voor het maken van optische afbeeldingen - vast te stellen dat de analoge pellicule filmcamera uiteraard pas werd ontwikkeld na en uit de analoge foto (plaat)camera terwijl de digitale foto camera zich heeft ontwikkeld na en uit de eerste electronische/digitale film/video camera's en verder ten gronde als een strijd om de 'pixels' (stilstaand beeld resolutie) werd voorgesteld en gevoerd. Nog merkwaardiger is de huidige evolutie waarbij in één digitaal apparaat zowel een hoge resolutie 'foto' functie als een (hoge resolutie?) 'video' functie (met mogelijkheid tot bevriezen van hieruit geselecteerde enkel-beelden) wordt ingebouwd. Wat is of wordt dan nog de zin van het nemen van stilstaande 'foto' enkel-beelden als men ook (in resolutie gelijkwaardige) continu opeenvolgende beelden kan registreren die bovendien (in 'film' functie) de 'werkelijkheid' meer 'volledig' en intenser kunnen evoceren?

Wie veel méér wil weten over (zichtbaar licht) optica, vindt in natuurkunde boeken en op het internet zijn gading, onder meer HIER.

Een fotograaf die niets afweet van optica en van de geschiedenis en de evoluties van de fotografische technieken, weet eigenlijk ook niet goed waarmee hij bezig is en mist bijgevolg ook de kennis en het inzicht omtrent de essentie van de mogelijkheden en vooral de grenzen én de toekomst van zijn medium. Zo'n onwetende fotograaf riskeert dan ook 'produkten' te maken en af te leveren die haaks staan op en zelfs compleet indruisen tegen (de functies en de zin) van het medium en die hij - in het beste geval - zal proberen te verkopen onder de vlag van 'kunst' terwijl het concrete resultaat tegelijk een slechte en zinloze vorm van fotografie (foto's) en een zinloze vorm van 'niet-kunst' zal zijn die enkel in de gedachten en voorstellingen van de 'fotograaf' als vermeende 'kunst' bestaat. Tenzij men onder hedendaagse 'kunst'......ja, WAT eigenlijk kan/moet verstaan?

Optische beeldvorming

Uiteindelijk bepaalt de lens van een camera de beeldvorm (beeldhoek) en initieel ook de beeldkwaliteit van een foto. Dit is vergelijkbaar met de menselijke ooglens. Wat u met uw 'oog' ziet is het door uw ooglens geprojecteerde beeld op uw netvlies. Dit geprojecteerd beeld wordt 'zichtbaar' gemaakt en geïnterpreteerd door uw hersenen. In digitale fotografie wordt het door de camera lens (het 'oog' van de camera)  gevormde beeld opgevangen op de camera sensor  (het netvlies van de camera) die het dan verder toelevert aan de intelligente software algoritmes van de camera computer (de 'hersenen' van de camera) waarbij het beeld wordt omgezet en 'vertaald'  in overeenkomstige digitale (electronische) beeldgegevens.

FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : VISTAS PERTURBADAS

 

 

 

 

 



FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : VISTAS PERTURBADAS

 

  

 

 

 

 



FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : VISTAS PERTURBADAS

 

 

 

 

 



FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : VISTAS PERTURBADAS

 

 

 

 



FOTOGRAFIE /FOTOGRAFÍA : PAN / 150 g JAMÓN / 200 g PICADILLO