De 'conversation' met 'the city' loopt 'contemporary' blijkbaar wat verward, een beetje mank of in elk geval héél stilletjes, onhoorbaar bijna en zo goed als onopgemerkt. Misschien komt het mede omdat (nog) niet alle Gentenaars/Vlamingen zo goed beslagen zijn in (artistiek) Engels als de vlot 'Engels' parlerende TRACK 'curators' ? TRACK, TRACK...TREK, TREK...ja, ja...zouden die TRACK 'curators' dan niet beseffen en inzien dat 'conversation' en 'communication' in de eerste plaats een kwestie van taal is en dat een kunstmanifestatie die juist tot doel zou hebben om 'conversatie' en 'communicatie' centraal te stellen bij voorrang, zo niet uitsluitend, moet worden gesteld en gecommuniceerd in de taal van die gemeenschap waarin de betrokken kunstmanifestatie effectief plaats vindt en tot wiens bevolking de kunstmanifestatie zich in de eerste plaats richt, in dit geval de Vlaamse gemeenschap, de Vlaamse stad Gent, de meerderheid van Vlaams sprekende Gentenaars zowel autochtonen en allochtonen, en dus in het Nederlands/Vlaams/Gents? Natuurlijk weten, beseffen die 'curators' dat, alleen is conversatie en communicatie (naar het plaatselijke publiek toe) niet hun eerste zorg en bekommernis maar wel '(self) promotion' door zich uitdrukkelijk op de internationale kunstmarkten en op het internationaal kunst consumerend publiek te richten en daarom moet ook alles zoveel mogelijk in het Engels gepromoot en rondgetoeterd worden want Vlaams, ochgottekes, wat stelt dat internationaal voor, wat kan men daarmee voor zichzelf bereiken, binnen halen? Nothing toch, less dan nothing? En dus noemt 'TRACK' zich TRACK en niet SPOOR want dat laatste woord zou weliswaar de (lokale) communicatie ten goede komen maar niet de (internationale) naam en faam van de met lokaal Vlaams geld betaalde 'curators'. En dus wordt ook de 'uitleg' in de vers van de pers gerolde TRACK cataloog eerst, bij voorrang en bovenaan in grote drukletters 'origineel' in het Engels gesteld en daarna, ondergeschikt en onderaan in veel kleinere lettertjes in het Nederlands vertaald. Ja, ja, beste Vlamingen en Gentenaars, U leest hier wel en goed: de 'uitleg' over een kunstmanifestatie in en over uw eigen stad vertaald in uw eigen moedertaal en u mag al content zijn dat er U zijdelings - zij het met duidelijke tegenzin - een vertalingske gegund wordt! Over spuwen in het gezicht, over schijten op de kop, over stront in de ogen van het Volk gesproken, het Volk dat deze tweedehands vertaalde onbegrijpelijke 'uitleg' over een zo mogelijk nog meer onbegrijpelijke kunstmanifestatie grotendeels met Zijn belastinggeld moet betalen. Weet iemand nog waarvoor uw (Gentse) voorvaderen gestreden hebben in de 19 de eeuw, toen niet het Engels maar het Frans de (over)heersende taal was van de intellectuele, culturele en artistieke elite? Weet iemand nog in welke taal de in 2011 bezongen en gevierde Gentse artistieke zoon Maurice Maeterlinck zijn proza en gedichtjes schreef, met en naar welke maatschappelijke laag hij zijn artistieke zielenroerselen communiceerde en wat hij daarmee zelf op het oog had? Het is niet omdat het Engels thans een minder aristocratisch/bourgeois elitair elan uitstraalt dat het prioritair en bevoorrecht gebruik ervan - boven de taal van het Volk - niet elitair/bourgeois is. Maar zelfs als het niet elitair bedoeld zou zijn dan is het hoe dan ook denigrerend, tactloos, respectloos, beledigend naar de eigen gemeenschap toe en tegelijk ook verwaand, cultuurloos, barbaars en vooral dom, oerdom zelfs.
Maar ten gronde wou ik het hier over de inhoud zelf van deze TRACK cataloog hebben, over de door de 'curators' gegeven 'uitleg' over de zin en de vooruitgeschoven bedoeling van de kunstmanifestatie TRACK. Ik heb deze cataloog gekocht (29 euro) in het centrale 'meeting point' (SMAK) van TRACK, op de dag zelf van de met veel Engels getoeter aangekondigde publieke presentatie ervan. Ja, natuurlijk, vanzelfsprekend bijna, worden de trefpunten van TRACK door de organisatoren 'meeting points' genoemd omdat het Vlaamse woord 'trefpunt' té gewoontjes, té volks zou kunnen klinken waardoor het risico zou bestaan dat er enerzijds wel een goede communicatie met het lokale publiek tot stand zou komen maar dat anderzijds het (verwachte) internationale kunst consumerend publiek niet meteen zou snappen waar het terecht kan voor zijn ingebeelde portie 'kunst voer'! Maar goed, het SMAK zelf dan, de ruimten van het SMAK en het publiek dat deze ruimten op die avond (van de presentatie van de TRACK cataloog) enigszins probeerde te vullen. Geen gewoon volk alleszins maar wel figuren, gestalten en gezichten die als het ware op het model en de maat van de 'aktuele kunst' zelve geknipt waren: geleerd uitziende dames in nipt gesneden maar duur gestileerde Kleedjes en minder geleerd uitziende Heren in iets minder nipt en duur gesneden pakjes waarmee ze een soort conceptueel contrapunt vormden met de geleerd uitziende vestimentair gestileerde Dames. Hedendaagser kon het niet! Ze zaten, dronken en aten gefileerde oestertjes en andere fijn uitgelezen zeepareltjes in een voor hen exclusief gereserveerd 'design' hoekje terwijl ze - zo stelde ik het mij toch voor - in gedachte de loftrompet staken over de artistiek goddelijke kwaliteiten van de in deze Tempel van de Aktuele Kunst bewaarde, vereerde en aanbeden gewoon met lege mosselschelpen beplakte doodgewone 'Mosselpot' van Broodthaers.
Om dit degoutant beeld van degusteren een beetje weg te spoelen, haalde (uiteraard enkel 'self-service') ik mij een (veel te duur geprijsd) wit wijntje in de Aktuele Kunst Bar, dunnetjes bevolkt met stille aanbidders van het Aktuele Kunst Verschijnsel. Het leek me dat velen ervan de stille droom koesteren dat hun passieve kennis van het aanbeden Verschijnsel actief zal groeien met het aantal presentatie bezoekje aan de Tempel van het Verschijnsel. Eén jong mannelijk uitziend exemplaar - met onverholen Latino trekken - sprong er zichtbaar een beetje uit in zijn kont strak gestileerde pak, naar achteren pronkend met een stoer ogende coleta de torero (stierenvechtershaardotje) links en rechts geflankeerd door twee verleidelijk bengelende trenzas artísticas (kunstig gedraaide haarvlechtjes) en naar voren uitdagend stijf besnord met een puntig wassend Dalí pronkstuk. Hij - de Latino por completo - zoude in elk geval prachtig hebben geassorteerd met het maagdelijk blank van de lakens op het bed in de artistieke 'slaapkamer' van Tazu Rous rond de opwindend tikkende klok van de monumentaal oprijzende Sint-Pieterstoren, dachte ik zo...maar ik dwale hier natuurlijk iets te vrijelijk af van mijn eigenlijke onderwerp: de op triestig crisis grijs recyclage papier gedrukte TRACK cataloog. Ik zal de inhoud van deze cataloog informatief trachten te benutten bij mijn verdere persoonlijke beschouwingen over de diverse TRACK 'kunstwerken' en hun respectieve 'kunstenaars'. De cataloog wordt ingeleid met een gesprek - uiteraard in het Engels - met de door de Vlaamse Overheid betaalde SMAK directeur Philippe Van Cauteren, tevens hoofd 'curator' van TRACK. In de marge is er evenwel een vertalingske ervan in het Vlaams opgenomen, weliswaar in kleinere lettertjes gedrukt, zoals dat blijkbaar passend wordt bevonden bij en voor de officiële taal van de subsidiërende Vlaamse Gemeenschap. Ik zal dus uitgaan van deze vertaling in het Vlaams van dit in het Engels gevoerde gesprek met de Vlaamse SMAK directeur omdat ik eerstens zelf niet echt beslagen ben in de Engelse taal om alle nuances perfect te kunnen vatten en tweedens én vooral omdat ik mij - als Belg, Vlaming en Gentenaar - beledigd, gekrenkt en vernederd voel bij deze elitaire gang van 'Vlaamse' kunstzaken. Onze Franstalige én onze Duitstalige landgenoten staan immers voor een nog méér beledigende, krenkende en vernederende 'keuze' : het origineel bovenaan in het Engels, een vertalingske onderaan in het Vlaams of Rien, Nichts, sans paroles, Wortlos. En zelfs als TRACK en de TRACK 'kunstwerken' geen woorden zouden behoeven, waarom dan een gedrukte cataloog boordevol woordelijke uitleg (in het Engels, met een appendix vertalingske in het Vlaams)?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten