WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:
HIER


26 maart 2009

STEVEN COPPENS FOTOGRAFEERT DE FOTOGRAFIE

Het doen en laten van deze zoekende kunstenaar-filosoof-fotograaf lijkt me bijzonder interessant en trekt me aan omdat het een boeiende en ook vermoeiende zoektocht lijkt te zijn naar de zin en de onzin van het fotografisch beeld als waarneembaar en interpreteerbaar gegeven, een gevecht ook met de natuur en de dwang van "het apparaat" en met de geprogrammeerde functies die de ontwerpers, constructeurs, verdelers en verkopers aan het "het apparaat" en aan de slaafse bedienaars ervan toekennen en opleggen.
Een 'fotograaf' die de fotografie tot onderwerp van zijn foto's maakt, ik zocht er al lang naar, had de hoop al een beetje opgegeven, maar zie... er komt nu wat licht in mijn duisternis:

STEVEN COPPENS

Wordt gevolgd en vervolgd...
Gepost door op
Abonneren op: Reacties posten (Atom)