WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


11 december 2009

FOTOGRAFIE : DE KASK MASTERS 2009 / 6 : KERLIJN VAN DER CRUYSSEN

Webpagina KASKWEEK 2009 : KERLIJN VAN DER CRUYSSEN


Het project:


De versbakken KASK meesteres KERLIJN VAN DER CRUYSSEN beschrijft haar afstudeer project als volgt:

Wat de toerist niet ziet

Het onderwerp van mijn eindwerk is ‘de kustlijn’.
Ik heb met hét toeristisch vervoersmiddel bij uitstek, de kusttram, de kust onderzocht op het vlak van architectuur. Ik pendelde van De Panne tot Knokke en terug en fotografeerde enkel architectuur die zich op maximum 50 meter naast de tramsporen bevond. Ik ben op zoek gegaan naar datgene waaraan de toerist voorbij loopt; de chaotische architectuur, de lelijkheid van de gebouwen en de opeenstapeling van verschillende bouwstijlen. Ik wil met mijn reeks de toerist met de neus op de feiten drukken en tonen dat de kust niet enkel en alleen zon, zee en strand is.



Dat er aan de Belgische kust naast water, zand en andere dingen ook nog (lelijke) architectuur her en der neergepoot is, verwondert mij niet en evenmin dat de toerist aan dat weinig interessant architecturaal landschap geen aandacht besteedt. Wat mij wel verwondert is de aandacht die deze fotografe - als niet toerist - er wel aan besteedt door links of rechts van de kusttramsporen toevalligerwijze en bijna zo levenloos en gevoelloos als haar foto apparaat zelve, fotografisch iets te registreren dat op geen enkele manier een verband legt of toont met het geheel (de kustlijn regio en zijn functies, de bewoners, de toeristen...), laat staan met een specifieke en blijkbaar als problematisch ervaren 'leefomgeving of leefwijze'.

Moeder, waarom fotograferen wij? Luister naar de wind, mijn kind, waar je misschien een antwoord vindt...


Geen opmerkingen: