Het project:
De versbakken KASK meester SIMON MOUTON beschrijft zijn afstudeer project als volgt:
Grote en kleine actualiteit
Mijn werk is persfotografie. In mijn werk komt zowel het grote als het kleine nieuws aan bod. Daarbij probeer ik een invalshoek te vinden die velen boeit. Persfoto's moeten in een brede kring belangstelling wekken en moeten actueel zijn . “Momenten” zijn daarbij belangrijk.'Persfotografie' en 'grote en kleine actualiteit' vormt natuurlijk wel een zéér ruim 'project', zó ruim dat het nog moeilijk als een 'project' kan worden uitgewerkt en beoordeeld, behalve dan misschien op het punt waar - volgens deze fotograaf - "momenten" belangrijk zijn.
Aangezien elke foto uit zijn aard zelve altijd een weergave van een "moment" is, gaat het er niet om of "momenten" belangrijk zijn maar of er belangrijke momenten zijn en - als die er zouden zijn - of die "momenten" als dusdanig ook in een foto te zien en te interpreteren zijn. Dit lijkt misschien een kleine nuance maar mijns inziens kan het wel een groot verschil maken.
Dat de drie op de Kaskwebsite getoonde foto's "momenten" zijn, valt niet te ontkennen, maar of het - in een bepaalde context - ook belangrijke of belangwekkende "momenten" zijn, dat kan men er niet zo meteen rechtstreeks uit afleiden, vooral dan omdat deze foto's op zich weinig of geen informatie over een context tonen.
In persfotografie, in documentaire fotografie en zelfs in fotografie in het algemeen, is context altijd belangrijk zo niet hét belangrijkste. Vandaar dat het (veelvuldig) gebruik van tele-lenzen of het systematisch innemen van 'dichtbij' standpunten die de beeldhoek vernauwen dan wel het beeld over accentueren op één bepaald punt (bv bij super groothoek lenzen) veelal tot weinig belangwekkende dan wel oninteressante en zelfs totaal niets zeggende beelden leiden. Dat men er dan als 'troostprijs' misschien wel het etiket 'kunstig' of 'kunst' kan opplakken, is -althans voor mij - géén referentie om als een goed fotograaf en nog minder om als een 'kunstenaar' te worden aanzien, laat staan dat ook te zijn.
Alle grote 'Magnum' fotografen - zoals HC Bresson bv. - fotografeerden trouwens nooit met tele-lenzen (of super groothoek lenzen) maar meestal met een 'ordinaire' 50 mm standaard lens en bovendien namen ze ook zeer zelden 'dichtbij' standpunten in, integendeel ze namen altijd de nodige afstand tot hun onderwerp en dat zal zeker niet 'zo maar' geweest zijn.
Als Robert Capa - één van de stichters van 'Magnum' - ooit zou hebben beweerd dat "een foto slechts goed kan zijn als men het onderwerp zo dicht mogelijk benadert" dan bedoelde hij hiermee mijns inziens niet dat men altijd een fysiek dichte afstand tot het onderwerp moet innemen maar wel die gepaste 'afstand' die de fotograaf geestelijk in gedachten en in het 'oog' moet hebben om het onderwerp inhoudelijk zo herkenbaar treffend en expressief mogelijk in beeld te kunnen brengen. Dit impliceert in de eerste plaats dat de fotograaf zijn onderwerp 'in beeld' moet hebben ('erbij moet zijn') en wel precies op die plaats en op dat moment dat er zich in het onderwerp iets dusdanig interessants, belangrijks of belangwekkends voordoet zodat het van op de best geschikte afstand inhoudelijk verhalend het meest treffend (zonder overbodige of onnodig beeld belastende elementen) kan worden gefotografeerd.
Maar nu terug naar de hedendaagse realiteit van onze Kask master, Simon Mouton:
De op de Kask website getoonde 'sport foto' bv. is op zich wel een leuk kleur beeld, maar verder vertelt deze foto mij weinig of niets over een - grote of kleine - actualiteit ( is het wel een 'actualiteit'?) en zeker niet iets over een of ander specifiek aspect van die 'actualiteit' (wat gebeurt hier eigenlijk?).
Deze foto toont duidelijk het effect van een groothoek lens dan wel van een zeer dichtbij voorgrond standpunt, waardoor de aandacht valt op één punt in de voorgrond - in dit geval een onbelangrijk punt - terwijl de rest - precies wat hier in de context van een bepaalde veronderstelde 'actualiteit' wel belangrijk lijkt te zijn - hopeloos verloren in de mist (hier: in de sneeuw) verdwijnt. Deze 'actualiteits' foto gaat dientengevolge eveneens de mist in .
De foto van 'Leterme' dan: dat Leterme in de Vlaamse politiek als een belangrijk man aanzien wordt, dat wist ik al, maar wat in dit beeld belangrijk zou kunnen zijn voor de politieke 'actualiteit', de politiek of voor de politiek van deze man, dat mag Joost (of Simon) weten...maar ik zeker niet.
Deze foto is overduidelijk een tele-foto. De gevolgen voor de verhalende kracht van deze foto zijn nog duidelijker: elke informatief verhalende context is 'weg- ge- tele- foto- grafeerd' en wat overblijft is de persoonlijk kop van Leterme die misschien wel iets kan tonen van mogelijke stress puistjes of zorgen rimpels of misschien wel speed adertjes op zijn gezicht, maar in elk geval niets en zeker niets belangrijks over een of andere 'politieke actualiteit'. Deze foto gaat niet alleen de 'politieke actualiteits' mist in, hij verdwijnt gewoon in het 'niets', hij is en hij zegt 'niets', ook niet over de politicus Leterme.
De foto van het door verdriet overmand 'koppel' daarentegen, toont wel duidelijk een goed gekozen, pakkend en belangwekkend "moment", maar wat spijtig toch dat enige verdere informatie over de (actualiteits)context waarbinnen dit verdriet moet worden geplaatst en gezien, in de foto zelf niet duidelijk of toch niet voldoende duidelijk tot uiting komt. Hoewel hier geen tele- of groothoek effecten zijn gebruikt en er dus ook duidelijk méér context te zien is, blijven de context marges net iets te smal en bovendien is het gekozen standpunt niet van die aard dat de meest geschikte context elementen in deze foto tot uiting kunnen komen om aldus de verhalende kracht van deze foto nog meer te vergroten en te verduidelijken.
Al met al, als (afstudeer) 'project' over 'grote en kleine actualiteit' en als master proeve van persfotografie, toch een beetje magertjes uitgevallen, vind ik.
Anderzijds vind ik het een grote verdienste van deze Kask master dat hij zich niet geroepen voelt om de 'hogere kunsten' te dienen en zich als fotograaf wijselijk en terecht toelegt op het in beeld brengen (dokumenteren) van wat in en ook buiten de actualiteit voor hemzelf en voor andere mensen betekenisvol en belangrijk of belangwekkend KAN zijn. De rest is oefening en ervaring...en tijd brengt meestal ook wel raad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten