RIETVELD ACADEMIE : HOE HET GAT IN DE FOTOGRAFIE IN HET GAT IN DE KUNSTMARKT GESUKKELD IS.

Wat zit er in het Riet? Karekiet, karekiet !!

Wat zit er in het Gat? Ja wat, wat, wat ??

(foto: website Gerrit Rietveld Academie)

Studenten van het beroemde Rietveld exposeren vanaf 10 maart 2011 hun berucht fotografisch 'kunnen' in het beroemde Foam in het beruchte Amsterdam. Met zoveel beroemde en beruchte namen en famen kan dit niet anders dan zeer goed zijn. Straffer nog, alleen en alléén om die reden kan en moet het wel zeer goed zijn, zegt men...
Ik zie en zeg het evenwel helemaal anders, totaal anders, tegengesteld anders...
Er moet toch één iemand zijn die ZIJN mening over de hedendaagse 'Kunstfotografie' zegt, durft zeggen én uitleggen?

Het Rietveld studenten fotografieproject draagt de chic klinkende naam 'Teenage Magazines', in het Engels uiteraard... want een gewone Nederlandse naam zoals 'Jongeren bladen / Jongeren tijdschriften' zou uiteraard te banaal, te leeg, bijna zo hol als een gat klinken in internationaal geörienteerde Kunst Oren die anderszins wél de Banaliteit en de Leegheid adoreren, vereren en als kostbare 'kunststukken' internationaal marchanderen. Zo pretenderen ook de vertoonde 'kunstfoto's' een soort beeld te geven van het Grote Gat in de hedendaagse jongeren leefwereld, geconcretiseerd in fotografische kiekjes van allerlei soorten echte gaten en gatten, onder meer de gaten en gaatjes (pluggen) in deuren, kasten en muren van allerlei slag en soorten, een monumentaal paardengat, een elegant menselijk achterwerk en dies meer... zoals U er enkele kan bewonderen op de webstek van Foam. Het meest indrukwekkende kunstwerk ligt - naar mijn smaak - besloten in dit kunstig gefotografeerde machtig stuk paardengat dat evenwel - volgens de kunsttheorie van Stefan Beyst -hoogstens als een primair stadium van 'onvoltooide mimesis' kan worden gezien:

(foto: website Foam)

De natuurlijke uitstraling van het uit zichzelve machtige paardengat terzijde gelaten, kan ik in de (getoonde) foto's niets anders en niets méér ontwaren dan uiterst simpele kiekjes van uiterst simpele dingen. Daar is op zich niets mis mee, behoudens de dwingende conclusie dat men geen tijd en geld moet gaan verspillen aan een vierjarige academische fotografie opleiding die zich toelegt op het maken van uiterst simpele kiekjes van uiterst simpele dingen. Het volstaat dan evenzeer dat U zich een digitaaltje (mobilofoontje) aanschaft en naar believen op het fotoknopje drukt om U - met het directe resultaat op het schermpje in de hand - met minstens evenveel recht en reden 'master' in de fotografische kunsten te wanen. Zó simpel kan het evenwel niet zijn, als men tenminste mag aannemen dat er in en door de academische kunst(onderwijs)wereld geen groteske charlatanerie en oplichterij op grove schaal wordt bedreven . Daarom - beweert men in hoge academische kunstkringen - gaat en draait het niet (meer) om de foto op zich maar om het zogenaamde 'verhaal achter de foto'. Ik heb het op mijn blog al meermaals gezegd en herhaald: 'achter' een foto zit echt helemaal niets, nada, tenzij hoogstens lucht. Die lucht kan men desgevalllend wel naar elk persoonlijk believen en gerieven virtueel 'vullen' met persoonlijke gedachten, indrukken, gevoelens, wensen of wanen. Daar is op zich meestal ook niets erg mis mee, behoudens de zeer dwingende conclusie dat de opgewekte persoonlijke virtuele 'voorstellingen' in niets de verdienste kunnen zijn van degene die de foto heeft gekiekt - de fotograaf - en in nog mindere mate dan niets een verdienste van de betrokken academische fotografen kweekschool kunnen worden genoemd. Sedert de door waanvoorstellingen en Freudiaanse nachtmerries getormenteerde romanticus-filosoof-fantaisist-spiritist-semioloog-psycholoog-neuroticus ROLAND BARTHES zijn persoonlijk licht punctueel heeft laten schijnen over de donkere kanten van " l'expression photographique du photographe et la valeur attribuée à quelconque photographie en fonction de l'introspection d'un spectateur sur des éléments sélectionnés dans une image bien préférée " is het in de wereld van het fotografendom ernstig mis beginnen lopen en thans ook uit de hand aan het lopen. Hoewel het essay 'La Chambre Claire' van Roland Barthes fundamenteel niets anders is dan een vorm van psycho-therapeutische introspectieve zelf analyse en Roland Barthes uiteraard nooit de bedoeling kan hebben gehad om zijn via introspectieve analyse bekomen persoonlijke 'inzichten' te veralgemenen, werd dit door het kunstgevoelige deel van het fotografendom aangegrepen om dit juist wél te gaan doen. Dit heeft tot pervers gevolg dat een persoonlijke subjectieve interpretatie en appreciatie van een beeld, een foto in dit geval, kan worden voorgehouden als zijnde een veralgemeend, objectief te waarderen 'gezichtspunt' (een 'punctum'). Deze misleidende truc gebruiken hedendaagse fotokunstacademies maar al te veel en al te graag naar hun publiek en hun 'public relations' toe. 't Is wel gemakkelijk én goedkoop, natuurlijk, maar het biedt in geen enkel opzicht een echte meerwaarde voor de academie, noch voor het publiek noch voor de fotograaf die aldus geneigd kan zijn te geloven dat zijn kiekje van een gaatje in een deur of van een paardengat een 'kunstwerk' is dan wel enige ernstig te nemen maatschappelijke relevantie zou uitstralen. Een gat is en blijft altijd een gat maar een goed (opgeleid) fotograaf stelt zich ook altijd de prangende vraag ' waarom een gat?' en - als hij al voor een gat kiest - 'waarom precies dit gat en geen ander gat?'. Zijn foto's vertonen dan ofwel géén gat ofwel een héél bijzonder gat. Dit is wat ik niet zie in de (getoonde) Rietveld foto's in 'Teenage Magazines' : het zijn 'gewone', banale gaten en gatten zoals er zovele zijn... in een dozijn. Hierop past de Rietveld Auroriteit dan de hierbovenvermelde misleidende truc toe door haar volkomen subjectief gekozen gezichtspunt te veralgemenen in de zin zoals U hieronder in de toelichting bij dit studenten project op haar webstek kan lezen :

" Deze gebruikte pluggen zijn het bewijs van iets dat ooit was, maar nu achterlaten is. Door de bijna abstracte, politie-achtige fotografie wekken de pluggen gevoelens van vervreemding en geweld op."

Behalve dat de eerste zin een Waarheid - niet als een paard - maar als een Koe daarstelt en bijgevolg geen iota maatschappelijke relevantie in zich herbergt, vertolkt de tweede zin een volkomen subjectieve interpretatie die als een algemeen aanvaarde stelling wordt geponeerd maar in niets bevestigd noch bewaarheid wordt op basis van visueel objectieve inhoudelijke elementen in de foto's zelf. De omschrijving 'bijna abstracte, politie-achtige fotografie' moet dit fundamenteel inhoudelijk gemis enigszins helpen toedekken met enkele toefjes wollige woordjes maar men kan zich ook de nuchtere vraag stellen wat 'bijna abstracte fotografie' eigenlijk concreet zou kunnen zijn (bv tegenover volledig abstracte fotografie, voor zover een fotograaf al bij machte zou kunnen zijn 'abstract' te fotograferen?) en wat men zich bij 'politie-achtige fotografie' dan wel concreet moet voorstellen?

Kortom, er zitten vele donkere 'gaten' in dit project, gaten als in een lekke zeef waar alles doorloopt

zonder enige artistieke noch maatschappelijke essentie of residu op te vangen, laat staan als relevante boodschap visueel te doen overkomen, wat nochtans ontegensprekelijk de fundamentele functie van het medium fotografie is.
Men neemt hier woordelijk zijn persoonlijke wensen voor een algemeen geldende werkelijkheid, iets waar in de eerste plaats de 'werkelijkheid' zelf niet mee gediend is.

Entree (expositie Foam) : 8 euro. Dat vind ik er minstens 8 te veel gevraagd.

__________________________________________

TOELICHTINGEN VAN DE G. RIETVELD ACADEMIE BIJ HET FOTOGRAFIE PROJECT 'TEENAGE MAGAZINES'

"Studenten van de afdeling Fotografie zijn door Foam Fotografiemuseum Amsterdam uitgedaagd om werk te maken met de titel 'Teenage Magazines'. Het resultaat is een magazine met werk dat vaak zowel provocatief als poëtisch en intiem is. Dit magazine wordt in de vorm van een uitvergrote dummy getoond aan de wanden van het museum en zal later in het voorjaar als publicatie worden uitgegeven.



De opening is donderdag 10 maart 2011 om 17.30u.


Adres: Keizersgracht 609, Amsterdam


Meer dan dertig studenten van de afdeling Fotografie tonen hun werk in Foam. Onder begeleiding van docenten maken de studenten werk waarmee ze het autonome karakter van de afdeling laten zien. Het thema Teenage Magazines wordt breed geïnterpreteerd. Zo toont bijvoorbeeld het werk 'Pluggen' gebruikte pluggen van badkamers, woonkamers, keukens, bijkeukens, kinderkamers, bureaus, gangen, keukens en kasten te zien zijn. Deze gebruikte pluggen zijn het bewijs van iets dat ooit was, maar nu achterlaten is. Door de bijna abstracte, politie-achtige fotografie wekken de pluggen gevoelens van vervreemding en geweld op.


De afdeling fotografie staat bekend als een belangrijke kweekvijver voor talent en heeft vele internationaal erkende fotografen voortgebracht zoals Rineke Dijkstra, Inez van Lamsweerde, Charlotte Dumas, Julika Rudelius en Hellen van Meene.


Teenage Magazines wordt op donderdag 10 maart om 17.30 uur geopend door Tijmen van Grootheest, voorzitter van het College van Bestuur van de Gerrit Rietveld Academie.


Teenage Magazines


11 t/m 23 maart 2011 in Foam.


Open dagelijks van 10.00 -18 uur, do/vr van 10.00 – 21.00 uur.


Entree: € 8,00"
(tekst : website Gerrit Rietveld Academie)