WELKOM / BIENVENIDO


MAG IK ME VOORSTELLEN MET EEN LIEDJE?

¿PERMITE QUE ME PRESENTE CON UNA CANCIÓN?


MI CANCIÓN MUY PREFERIDA:

CUCURRUCUCÚ PALOMA



CUCURRUCUCÚ PALOMA, NO LLORES

(LIEF DUIFJE MIJN, WAAROM AL DIE TRAANTJES DIJN?)

Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera a que regrese
la desdichada.
Cucurrucucú paloma,
cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, cucurrucucú,
paloma, ya no le llore
EIGEN VERTALING EN NADERE INFO OVER DIT LIEDJE:


30 januari 2010

' MEISJES EN WETEN-SCHAP ' : DE (opgezette) MOT IN DE FOTOGRAFIE: FOTOGRAFIE VAN NIETS EN VAN HET NIETS

Ik viel bijna van mijn aardse stoel, toen ik de kosmische boodschap hieronder las, maar het is blijkbaar waar : hedendaage fotografen brengen nu ook al de ANTI-MATERIE in beeld. Het is dus al héél VER gekomen, met de hedendaagse "fotografie". Maar het is "Kunst" natuurlijk en met kunst kan alles, zelfs NIETS.
Leest U hieronder even mee hoe deze 'fotografe' de interstellaire sub-atomische achtergronden van de 'nieuwe fotografie' in de 'gedaante' van een elementair deeltje dat geen deeltje is maar wel parallelle krakteristieken vertoont met een opgezette mot, in een subliem buitenaards glashelder exposé ontrafelt en voor iedereen zo klaar als een aards elementair klontje maakt.


[ (door mij vormelijk aangepast) excerpt getrokken van de website Hogeschool Sint Lucas Brussel ]
______________________________________________________________________________________

Het projectvoorstel ’echoing patterns’ van Melanie Matthieu won het 'Kunst am Bau'-project van het Paul Scherrer Institut. Melanie, een studente Fotografie, onderzoekt met ‘Echoing patterns’ het zeer abstracte gegeven van de anti-materie in het heelal. ‘Echoing patterns’ omvat een boek, een portret van een deeltje en een opgezette mot. Haar projectvoorstel zal in maart gerealiseerd worden en te zien zijn in het Paul Scherrer Institut.

Het Paul Scherrer Instituut is een hoogtechnologische wetenschappelijk ‘dorp’ in Zürich. Het instituut, dat onder andere onderzoek doet naar het materie-antimaterie, schreef een wedstrijd uit voor een artistieke toevoeging aan haar experimenteerruimte. Een 15-tal studenten van de Zürich University of the Arts en de Hogeschool Sint-Lukas Brussel namen deel. Melanie was een van de twee winnaars. De studenten werden begeleid door docente Aglaia Konrad.


Melanie Matthieu over
‘echoing patterns, a conversation with the inanimate’


Mijn eigen onderzoek legde de focus op enigmatische karakter van de onzichtbare’ anti-materie in ons heelal, een in wezen zeer abstract gegeven. De onderhuidse globale lijn vormt de oorsprong van fotografie die ligt ingebed in een wetenschappelijke context en diende als middel tot classificatie dat letterlijk het onzichtbare aan het licht bracht. Binnen de wetenschappelijke praktijk ervaart men een gelijkaardige visualisering van niet-waarneembare materie zoals atomen, neutronen, annihilatie,... ‘Echoing patterns’ omvat een boek, een portret van een deeltje en een opgezette mot.
Het boek gedraagt zich als een hybride omgeving die een nervatuurachtige structuur vertoont.
Peri Hypsous- sublimation of an artifact, as particle- het portret van een deeltje, is de afbeelding van een zeer persoonlijk artefact dat gesublimeerd wordt, een geforceerde identiteit krijgt toegewezen en ongesitueerd is in tijd en ruimte.
De opgezette mot, Gargamelle Gloveria, vertoont een naamsgelijkenis met het bellenvat (d.i. een constructie waarin bewegingen van elementaire deeltjes zichtbaar kunnen gemaakt worden) ‘Gargamelle’ die een eerste visueel bewijs leverde voor het bestaan van antimaterie. Dit entymologisch object vormt een fragiel tegengewicht en verwijst naar de parallelle karakteristieken tussen fotografie en de daad van het opzetten: immobilisatie, verstilling, macht en vereeuwiging. 

_____________________________________________________________________________

Santé, zeg, dat is kunnen fotograferen zie! 

Dát, dat soort waanzinnige intergalactische ONZIN die de onmeetbare limieten van het universum dreigt te overschrijden, krijgt men dan als fotografie zich in de mallemolen van een virtuele deeltjesversneller tot "Kunst" transformeert en aldus irreversibel sublimeert in een artistieke vorm van gedegenereerde 'anti materie'.
Onder de Kask masters 2009 was er al iemand die dacht bij Einstein en zijn relativiteitstheorie te rade te moeten gaan om een complex ogend en dus artistiek overkomend 'oeuvre' te kunnen voorleggen, maar dit hier is andere complex gebakken koek van een nog hogere orde in de hiërarchie der complexe lege verzamelingen van elementaire deeltjes. 
Fotografie (de 'nieuwe') moet complex zijn, beweren sommige kenners van het medium. Ja, zoals je ziet, zo complex zelfs dat het gewoon NIETS meer voorstelt of verworden is tot een onzichtbare vorm van 'anti materie' wat niets méér voorstelt dan 'ietsje  minder dan NIETS'.
 
En, tot passend slot, als U het nog niet wist dan weet U het nu: 
het is wetenschappelijk bewezen en kunstig 'fotografisch' aangetoond dat er een parallelle karakteristiek is tussen fotografie en een OPGEZETTE MOT
Inderdaad, ik moet het beamen en bevestigen: ze zijn namelijk alle twee even zo DOOD, zo parallel dood als een parallel opgezette parallelle PIER. Zo simpel kan het (leven) zijn, zonder hippe Peri Hypsous- sublimation of an artifact, as particle !!

Dan vond ik  "EDDY WALLY IN SPACE"  véél interessanter en......wat de motten-materie betreft, aan de "TWEE (levende) MOTTEN" van de goeie ouwe DORUS kan niets tippen, zelfs geen  onzichtbare hip hedendaagse "Peri Hypsous". 
Beluister en bekijk hierna - om af te kicken van de verblindend schone schijn van de mottige 'nieuwe fotografie' - de gewone maar spring-levende "2 motte" van DORUS die hij liefdevol als "Sjarlotte" en "Bas" bezingt:





FOTO THEMA : DE BEELDZOEKER (3)



26 januari 2010

TEMA DE FOTOGRAFÍA : LA CALLE ("PART TWO")



Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.
 
 
 

24 januari 2010

STANDPUNT : EEN MOOIE/NIET MOOIE OF EEN GOEDE/NIET GOEDE FOTO: WAT ZOU DAT EIGENLIJK KUNNEN ZIJN OF BETEKENEN? (1)

Een vraag die me al lang bezig houdt en die ik in de eerste plaats voor mezelf stel, hoewel het misschien ook voor anderen enig stof tot na- en overdenken kan bieden.
Directe aanleiding tot deze bedenkingen was een vooraf gepland bezoek aan de jaarlijkse "Leo Baekeland" foto tentoonstelling van de overkoepelende vereniging van Oost-Vlaamse fotoclubs voor foto liefhebbers (OVU) en - op dezelfde dag- een toevallig bezoekje aan een foto tentoonstelling georganiseerd door mensen die een foto opleiding volgen aan de stedelijke academie Gent deeltijds kunstonderwijs (2de jaar).
Meteen had ik hiermee ook een direct vergelijkingspunt tussen wat enerzijds 'niet opgeleide' foto liefhebbers en anderzijds 'opgeleide' foto liefhebbers als "de moeite waard om om te zien" naar voor schuiven. Ik merkte en voelde ergens wel verschillen - vooral in de presentatie vormen en in de keuze van de onderwerpen - maar  in het algemeen waren er toch meer gelijkenissen dan verschillen waar te nemen. Die verschillen hadden ook iets te maken met een verschil in de selectie methode voor het geëxposeerde werk: waar de werken voor de "Leo Baekeland" geselecteerd werden door een 'jury' (in 2 stappen: preselectie en eindselectie), werden de werken van de fotografen 'in opleiding' door elke fotograaf individueel gekozen en nadien samen gebracht. In elk geval had ik het hierbij het gevoel dat de door de fotografen zelf gekozen werken niet alleen een veel gevarieerder geheel vormden maar ook op een of andere manier een meer 'spontane' en 'levendiger' totaal-indruk opwekten, zonder dat ze daarom 'beter' of 'slechter' zouden zijn natuurlijk, maar daarover wil ik het het nu juist hebben.

Vooraf wil ik hierbij ook een onderscheid stellen tussen fotografen die vanuit een lucratief oogmerk werken en foto's maken, verkopen en eventueel tonen, dit is dus enkel of dan toch in hoofdzaak met het oog op opbrengst van geld en geldelijk inkomen (bv. zelfstandige of in loondienst werkende foto handelaren, reportage fotografen, fotografen die leveren aan foto agentschappen of beeld banken, krant- en magazine fotografen, portret- en modefotografen, reclame- en design fotografen enz..) en fotografen die volkomen vrij en vrijwillig foto's maken en tonen, zonder enig direct lucratief doel.
Voor de eerstgenoemde categorie gaat het immers in de eerste plaats over (een beoordeling van) het gestelde (lucratief) doel terwijl het voor de laatstgenoemden eigenlijk ten gronde over (een beoordeling van) de foto's zelf gaat, over de intrinsieke fotografische 'beeld kwaliteiten' en/of de (individuele of maatschappelijke) 'betekenissen' ervan.
Het is dus enkel over die laatstgenoemde categorie van fotografen en foto's dat ik het hier heb, hoewel het ene natuurlijk het andere niet hoeft uit te sluiten, m.a.w. ook fotografen die hoofdzakelijk in 'opdracht' werken kunnen soms vrij foto werk maken waarbij de kwaliteiten die ze in dit vrij werk kunnen uiten soms zelfs mee bepalend kunnen zijn voor het geheel van de kwaliteit van het foto werk dat ze in opdracht en met een bepaald (lucratief) doel maken.

Verder maak ik hier ook abstractie van 'context' bepalende factoren bij een beoordeling van voormelde intrinsieke eigenschappen van foto's, die uiteraard alleen op (de autonome kracht van) het beeld op zich beoordeeld en eventueel vergeleken kunnen worden, dit is wat in het beeld zit en niet  wat er 'achter, voor, rond of naast' zit, staat, hangt, ligt, straalt...

'Context' bepalende factoren zijn onder andere:

- de materiële 'drager' van een foto ( soort afdruk- of print materiaal, beeldscherm eigenschappen...)
- de fysieke afmetingen van de foto
- de geometrische toon-vorm van de foto (rechthoek, vierkant, cirkel, trapezium...)
- de ruimtelijke positie van de foto (horizontaal, vertikaal, diagonaal...)
- de 'omgeving' waarin de foto wordt gepresenteerd en getoond (kader, passe partout, randje of kantje, expositie ruimte, wand of achtergrond, speciale en visueel niet direct noodzakelijke licht- en verlichtingseffecten...)

Wat me in elk geval opviel in beide tentoonstellingen, was een grote en opvallende aandacht en zorg voor dit soort 'context' bepalende factoren. Maar daarover kan het natuurlijk niet gaan bij een beoordeling van de intrinsieke kracht van foto-beelden. Niet de tijdelijke vertoon 'verpakking' is bepalend en belangrijk maar wel wat er permanent in zit, en eigenlijk staat dat volkomen los van een toevallige 'context', wat niet wil zeggen dat deze 'context' geen versterkend effect kan hebben. Edoch is het goed te beseffen dat er een wezenlijk verschil bestaat tussen 'versterken' en 'verblinden', tussen ondersteunen van wat er werkelijk is en 'doen uitschijnen' alsof  er iets zou zijn maar er, bij nader toezien, niet is.

Wat me in dit oogverblindend kader ook opviel is een trend en een neiging tot een soort artistiek bedoelde 'installatie vorming', waarbij het foto-beeld als onderdeel van een 'installatie' slechts een ondergeschikte rol gaat vervullen in wat waarschijnlijk als een  'kunst werk' bedoeld is, maar het mijns inziens zelfs in de verste verte niet kan zijn. Ik heb alle respect en bewondering voor deskundige 'installateurs' en 'decorateurs' maar als men beweert dat het over foto's en fotografie gaat, dan moet het ook over foto's en fotografie gaan en niet over 'decoraties' en 'decoratie kunde', wat een heel andere branche (en opleiding) is. Het is ook letterlijk en figuurlijk het teken aan de wand van wat ik de 'artistiek decoratieve begrafenis' van het medium fotografie zou willen noemen.
Nogmaals, met alle respect voor de deskundige decorateurs, maar het toppunt van deskundige decoratie kunde is - bij wijze van voorbeeld- de kunst om een versleten vuile dweil te doen overkomen en presenteren als een decoratief  'sier stuk'. Het is een kunst en een kunde als een andere, maar het is en blijft evenwel de kunst van de 'schijn', niet van het 'zijn'. Veel van de hedendaagse zogenaamde 'conceptuele installatie kunst' behoort tot deze categorie. Het volstaat dan ook goed te beseffen waarmee men - als createur - bezig is en wat men - als beschouwer/genieter/verzamelaar - voorgeschoteld krijgt of in huis haalt.

Om de intrinsieke eigenschappen en kwaliteiten van een foto-beeld op zich, te kunnen onderkennen en  beoordelen, kan men verschillende benaderingswijzen hanteren.

1. Een overwegend subjectieve benaderingswijze.

Hierbij wordt het foto-beeld 'beoordeeld' vanuit en op basis van een subjectief 'aanvoelen' van een individuele 'beoordelaar'. Dit impliceert dat hetzelfde foto-beeld verschillend kan worden 'aangevoeld' en 'beoordeeld' naargelang de subjectieve 'inzichten' van verschillende beschouwers of 'beoordelaars'. In feite wordt hiermee niets gezegd over het foto-beeld zelf maar wel alles over de 'beoordelaars' in kwestie, wat dus neerkomt op een verkeerde, omgekeerde dan wel een valse voorstelling van wat  eigenlijk de bedoeling zou moeten zijn. Deze 'methode' is daarom - mijns inziens - ondeugdelijk en deugt ook niet, toch niet om het gestelde doel te kunnen bereiken. Ze leidt immers tot de onvermijdelijke maar onzinnige conclusie dat elk foto-beeld 'goed' of 'slecht' kan zijn, afhankelijk van de 'gepaste' beschouwer, waardoor men dus met elk willekeurig foto-beeld elke willekeurige kant op kan. Zo zou elke fotograaf met evenveel gezag als gelijk wie anders, zelf zijn/haar eigen foto-beelden kunnen 'beoordelen' (en ze waarschijnlijk ook meestal 'goed' vinden) maar wat zegt ons dat dan over de intrinsieke kwaliteiten of niet-kwaliteiten van het foto-beeld en wat hebben we daaraan, behalve allicht een vertekend maar gekoesterd beeld over ons zelf, onze intenties en veronderstelde of gedroomde potenties? In het meest extreme geval zou men er zelfs kunnen vanuit gaan dat het foto-beeld gewoon géén kwaliteitscriteria en kwaliteitstest behoeft en dat elke willekeurige foto per definitie 'goed' is, maar dan kunnen we beter de (foto) boeken en dan zeker ook alle leerboeken van alle foto kunstacademies zonder verpinken dicht doen want dan valt er ook niets meer te zeggen en nog minder iets te leren.

De aanhangers en verdedigers van de subjectieve 'methode' steken weliswaar hartstochtelijk de loftrompet over de grote voordelen van (artistieke) 'vrijheid' en 'beleving' maar -als het erop aankomt - zijn ze in feite dikwijls de grootste 'dictators' en manipulators van (artistieke) waarden, die ze naar eigen goeddunken zelf gaan invullen of verdraaien zonder zelf  (artistieke) schepper of auteur te zijn. Dit komt gewoon neer op een platte ontkenning van de visie en de eventuele objectieve verdiensten van de schepper-auteur en zijn/haar (artistiek) werk en op een nog plattere vorm van zelf verheerlijking. Het is vooral een methode die dienstig is om zichzelf als beschouwer of 'beoordelaar' een onverdiende schijn van belangrijkheid en gewicht te geven en om - naar gelang het in het kraam van elke individuele beschouwer/'beoordelaar' past - op bepaalde auteurs (fotografen) en hun werk subjectief toegemeten 'waarden' te plakken. Het is dan ook 'plakwerk', geen 'metselwerk' en zeker geen 'fundament'. Dit soort 'beoordelaars' maken ook zelden of nooit een beoordelingsrapport, en als ze het doen gaat het uitsluitend over henzelf, hun 'aanvoelen' en hun 'oordeel' maar nooit over wezenlijke en verifieerbare kenmerken van (het werk van) de schepper- auteur, integendeel ze stellen zich dikwijls in de plaats van de schepper-auteur door ongegeneerd te dicteren wat de auteur wel moet bedoeld hebben. Zo is het natuurlijk niet moeilijk, het is gemakkelijk, zou 'Kamiel...de Imbeciel' zeggen...
Bovendien leidt het aanvaarden  van zulke subjectieve 'beoordelings methode' als een  geldige 'methode' tot de min of meer verbijsterende conclusie dat het eigenlijk geen enkele zin of betekenis heeft dat iemand 4 jaar opoffert om een opleiding tot 'fotograaf' te volgen en met een diploma te laten bekronen, wetende dat het bij de 'beoordeling' van zijn/haar werk dan geen enkele rol meer speelt wat een gediplomeerde of niet gediplomeerde fotograaf-auteur objectief kan en maakt, wat hij/zij zelf denkt of bedoelt. De levensgrote vraag rijst dan: wat heeft de gediplomeerde fotograaf objectief gezien 4 jaar lang objectief 'geleerd' dat nadien volkomen subjectief als van nul en generlei waarde van de (jury) tafel kan worden geveegd, erger nog, dat de conclusie zou kunnen zijn dat hij/zij gewoon NIETS heeft 'geleerd' ?
Om zulk grof  neven effect van de subjectieve 'methode' enigszins te verdoezelen en te compenseren gaan sommige subjectieve 'beoordelaars' dan ook eerst eens na of  en welke 'gediplomeerden' er achter de te 'beoordelen' werken zitten en houden hiermee dan ook 'rekening', vóór ze hun 'beoordeling' erop plakken. Meestal gaat het dan over 'beoordelaars' die - in tijden dat ze zich nog niet de verheven taak van subjectief 'beoordelaar' geroepen voelden - ook zelf  'gediplomeerd' geraakt zijn en bijgevolg enige 'solidariteit' aan de dag willen leggen, zonder dat iemand anders het ziet of weet, natuurlijk, terwijl het naar buiten toe lijkt: niets aan de hand, alles OK, schitterende fotograaf-winnaar met schitterende foto-beelden...op basis van een schitterend subjectief oordeel van een zichzelf 'deskundig' verklaarde schitterend subjectieve 'jury' !
My God, what's in a 'photograph' ?
.

(wordt vervolgd)

22 januari 2010

FOTO THEMA : PLANTENTUIN UNIVERSITEIT GENT (EEN FOTOGRAFISCH-VISUELE VERKENNING - 3)



Het thema album "PLANTENTUIN UNIVERSITEIT GENT" kan U in zijn geheel HIER zien.


21 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE (LA CARA DEL ARTE : VISTA DELANTERA Y VISTA DE DETRÁS : UNA INTERPRETACIÓN 'FOTOGRAFICA' )



 Het gezicht van de kunst : gezien van voren en bekeken van achteren : een 'fotografica' interpretatie

Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.




20 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE : LA LÁMPARA ENCENDIDA DEL PITUFO BELGA (de brandende lamp van de Belgische Smurf)




19 januari 2010

FOTO THEMA : PLANTENTUIN UNIVERSITEIT GENT (EEN FOTOGRAFISCH-VISUELE VERKENNING - 1)


Het thema album "PLANTENTUIN UNIVERSITEIT GENT" kan U in zijn geheel HIER zien.

INFO OVER DE PLANTENTUIN UNIVERSITEIT GENT


17 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE (CALLE DEL SOL)




FOTO THEMA : LA CALLE (SIN ODIO / ZONDER HAAT / OHNE HASS / SANS HAINE)




14 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE (HET VLAAMS VENSTER)






FOTO THEMA : LA CALLE ( VENSTER OP DE WERELD)




7 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE ( SELF TAKE AWAY SOCIETY )



Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.



FOTO THEMA : LA CALLE (CANDY SHOP SOCIETY )




Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.
 
 
 

VARIA : KNAPPE (LOTUS) STUDENT




6 januari 2010

VARIA : CHIQUITA ? BANANA(S) ?




5 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE ( SIN PALABRAS )




Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.
 
 
 
 

VARIA : LOS GITANOS, MI QUERIDOS AMIGOS CARIÑOSOS.... (FILM: GADJO DILO)

Los Gitanos: prachtige mensen, een prachtig volk met een prachtige cultuur en een waarachtige levensvisie....
De film 'GADJO DILO' laat dit zien en horen op een bijzonder menselijke, warme en indringende manier.
Ik heb deze film al tientallen keren bekeken en beluisterd en doe dit geregeld nog eens en nog eens...en telkens smelt ik, word ik een soort ander mens of misschien juist wel 'mens', droom ik...wens ik dat ik 'gitano' was, ben.... ??
Woorden schieten hier echt tekort en daarom moet je zelf de film zien, horen, voelen...en laat me misschien dan eens weten wat je voelt en hoe je je voelt...??

Hieronder alvast een korte film bespreking en enkele mooie fragmenten uit deze ongelooflijk maar echt mooie film...over en met 'Gitanos', over en met waarachtige mensen, over menselijkheid, over 'de mens'....over het mysterie 'NORA LUCA'.....

'Gadjo dillo': De reis die wij nooit maken

Volgens de Amerikaanse scenario-goeroe Christopher Vogler is elke film het verhaal van een reis die een held maakt door een wereld die hij niet kent. Daarin volgt de schrijver dan steeds hetzelfde procédé. De hoofdpersoon bevindt zich in een alledaagse omgeving, hoort een lokroep van het avontuur, gaat daar eerst niet op in, maar pakt vervolgens zijn koffers en vertrekt. De theorie hoeft overigens niet altijd zo letterlijk te worden gevolgd als regisseur Tony Gatlif dat doet in 'Gadjo Dillo'.
De jonge Parijzenaar Stephane is op zoek naar de liefde van zijn leven in 'Gadjo Dillo'.
Daarin hoort de jonge Parijzenaar, Stephane, de prachtige zang van een zekere Nora Luca en besluit hij die stem op te zoeken. Hij moet daarvoor helemaal naar Roemenië. Aldaar ontmoet hij de oude Isidor, die een soort van clan leidt van zigeuners. Hoewel die de jongen alleen maar gebruikt, om zichzelf belangrijker voor te doen dan hij werkelijk is, raken de twee toch allengs gesteld op elkaar. En zo gaat Stephane langzaam maar zeker deel uit maken van een cultuur waar hij niet behoort, maar zich wel thuisvoelt.
Letterlijk betekent 'Gadjo dillo': 'de gekke vreemdeling'. Voor regisseur Tony Gatlif een mooie omkering, want hijzelf is een Algerijn van zigeunerafkomst. In zijn film draait het perspectief dan ook een paar keer. Soms bezie je de wereld door de ogen van de Parijzenaar, soms bekijk je de Parijzenaar door de ogen van de zigeuner. Dan weer is de wereld die wij zelf kennen vreemd en gek, dan weer is dat andere ons onbekend en aantrekkelijk, doch wel raar en mysterieus. Op die manier maakt de film een reis die wij nooit zullen maken. Heerlijk toch, die bioscoop.
DvdH


Cast:
Romain Duris, Rona Hartnet
Regie:
Tony Gatlif
Publicatie 17 september 1998


















HIERNA OOK NOG DE FILM TRAILER:





EN VERDER OOK NOG DE VOLLEDIGE EERSTE 10 MIN. VAN DEZE SCHITTERENDE FILM:


Tony Gatlif: Gadjo Dilo Part 1 (English Subtitles) - A funny movie is a click away


Als je HIER klikt, kom je op een website waar je deze film blijkbaar (volledig?) in 12 'delen' kan bekijken (alle 12 delen zijn samen vermeld op deze webpagina) , maar ik raad je toch van harte aan om de volledige (ondertitelde) dvd versie in je videotheek op te nemen, je zal er zeker geen spijt van hebben....als je tenminste een beetje kunstenaarsziel in je lijf hebt , een beetje 'kunstenaar' (= 'mens') bent...allicht...?

Ook degenen die de ambitie zouden koesteren om een echt, waarachtig en geloofwaardig 'fotograaf' te worden, kunnen zowel uit de inhoudelijke als uit de vormelijke beeldtaal van deze film ongelooflijk veel kennis, inzicht en 'wijsheid' puren, zij het dat dan meteen ook de beperkingen van het stilstaand foto beeld zullen worden aangevoeld en blootgelegd maar waarin tegelijk ook de kracht kan worden gevonden om het uiterste uit die beperkingen te proberen halen, m.a.w. enkel die foto's te maken die de naam 'foto' echt waard zijn, foto's die de grens met het film beeld en de film taal benaderen maar zich hier toch wezenlijk van onderscheiden. Zo'n resultaat noem ik dan ware 'foto kunst', in tegenstelling tot de pitloze, onbeduidende en onbetekenende 'artistieke' foto pulp die ik veel 'fotografen' - en zeker ook KASK fotografen -  'en masse' zie produceren en schaamteloos vertonen en verspreiden. Laat ons hopen dat zij blind en onwetend dolen, het zou erger zijn als ze het ook zouden beseffen en desalniettemin 'pulp' voor 'kunst' blijven beschouwen en verkopen.

En om in complete en complexe schoonheid en dus ook met enige geile gedachten en gevoelens af te sluiten, hierna nog een link naar een wondermooie muzikale evocatie (met gemonteerde filmbeelden) "EL EXTRANJERO LOCO" (= gadjo dilo) van deze film , gezongen in de wondermooie Spaansche tale door een (naar ik me voorstel) wondermooie Spaanse CHICO met een wondergeile Spaanse stem. Ik word er wat "españoles" van, een beetje loco-loco......gitanesco, agitanado...buscando la voz, la canción....
Escuchala y mira:


El Extranjero Loco - More bloopers are a click away


3 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE (LA ZONA CERO NUEVE)



Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.

2 januari 2010

FOTO THEMA : LA CALLE ( PHOENIXSTRAAT )




Het thema album "LA CALLE" kan U in zijn geheel HIER zien.