FOTOGRAFIE / KUNST : PUNCTUM PROJECT (webwerf)

Onder de naam "PUNCTUM" opereert - in het Gentse - een VZW die zich tot doel stelt om op diverse vlakken en wijzen de audiovisuele kunsten en in het bijzonder de 'hedendaagse fotografie' te promoten en daarbij ook een forum te bieden aan 'beginnende kunstenaars'.

Het is (op de webwerf van deze vzw) momenteel niet echt duidelijk waar men precies naar toe wil en naar toe gaat, maar zeker is dat deze vzw gestuurd wordt door (jonge) mensen die zich vrijwillig, gedreven, begeesterd en zonder winstoogmerken inzetten om projectmatig dingen te realiseren waardoor en waarbij de aard, de mogelijkheden, impact en functies van het 'beeld' in een hedendaagse 'artistieke' context prominent en verrassend veelzijdig kunnen worden belicht en publiek op de voorgrond geplaatst, in relatie met andere vormen van (beeldende) kunst zoals die zich vooral in de 'Lage landen' en in het bijzonder in het 'Gentse' manifesteren en ontwikkelen.

De publieke activiteiten richten zich momenteel op 'lezingen' door diverse actoren en vertegenwoordigers van (als marginaal of 'vreemd' aangevoelde) strekkingen die een nieuwe, vernieuwende en dus ook kritische kijk en visie hebben op de aard, de mogelijkheden, impact en functies van het 'beeld' in een evoluerende tijdscontext.

Naar mijn aanvoelen is het daarbij zeker ook belangrijk dat men de gevestigde artistieke 'normen en waarden' en de eventueel onderliggende maatschappelijk behoudend of verlammend en zelfs destructief werkende mechanismen zonder schroom bloot legt, kritisch durft ontleden en desgevallend ook contesteren.

Dit zal in elk geval NIET bereikt worden door metalen balken toevalsgewijs in een bak met verse mortel specie opgesteld in het Antwerps Artistiek Middelheim Park te laten neer beneden donderen, met de gesubsidieerde steun van de Schone Stad Antwerpen. Dit is geen 'kunst', ook geen kunde maar pure kinderlijke 'Fun' zoals een uk speelt in een zandbak of zoals een kleuter zich creatief kan uitleven in en met zijn eigen 'kaka' of zoals men in de dekadente Romeinse tijden massa evenementen organiseerde om de verveling van de keizer te verdrijven en het geamuseerd volk een leuk rad voor de vermoeide ogen te draaien.

Als dit soort leuke evenementen het laatste nieuwe 'aanschijn' van de hedendaagse conceptuele 'kunst' moet voorstellen, dan hoop ik dat het vlug en vluchtig indampt tot 'schijn' om vervolgens volledig op te lossen in het 'niets'.
Maar het heeft er alle schijn van dat ik me waarschijnlijk ook hierin illusies maak en dat er in een of andere conceptuele kunsttempel al wel een conceptueeel 'kunstwerk' te "zien" zal zijn dat helemaal bestaat uit helemaal "niets", de absolute leegte die ten behulpe van de zich hulpeloos verwonderende kunst consumenten en ter ere van hun nog niet bestaand nageslacht plechtig aangemerkt is met een goud-koperen plaatje met de plechtige inscriptie "dit is niets, HET NIETS".

Bij dergelijke woorden moeten zelfs de gedachten van Nietzsche in het niets verzinken.

Men zou natuurlijk de gewaagde gedachte kunnen laten opborrrelen dat "anti-kunst" tegelijkertijd ook een vorm van 'kunst' kan zijn, overeenkomstig de Wijsgerige Principiën van de Relativiteitstheorie die stoelt op de complexe gedachte dat alles is en tegelijkertijd niet is volgens de anti-wetmatige wetten van het toeval en de waarschijnlijkheid, gestuurd door de allesbepalende parameters van de Algemene Probabiliteit.
Het klassieke schijnbaar probleem van het schijnbaar onderscheid tussen wat 'kunst' is en wat 'niet-kunst' is zou hiermee kunnen komen te vervallen. Dergelijke gedurfde stelling berust evenwel fundamenteel op onaardse gedachten, buiten het bereik van het doorsnee geestes- en bevattingsvermogen van de doorsnee mens. Deze onaardse gedachten zijn weliswaar fundamenteel waar en juist, maar ze missen het kenmerk van het aardse 'nut' waardoor ook het 'nut' van de 'kunst' tegelijkertijd in zijn 'onnut' zou komen te liggen. Het nut van het onnut dus en dat is voor de doorsnee mens, van nature behept met een mercantiele drang naar aards, tastbaar en verhandelbaar nut, een ondraaglijke, levensbedreigende gedachte.
De iets oudere Wijsgerige Principiën van de Hegeliaanse Dialectiek zijn daarentegen heel wat aardser en simpelder. Op basis hiervan zou men het wezen van de 'kunst' direct en afgelijnd kunnen afleiden uit en onderscheiden van een aanvaarde definitie van 'anti-kunst'. Als men bv voor waar en bewezen zou aannemen dat het laten neerploffen van stalen balken in een bak met verse mortel specie, volgens het ongestuurd en onvoorspelbaar parcours van het toeval, per definitie geen structuur kan opleveren die men 'kunst' kan noemen, dan weet men ook meteen dat alle structuren die niet bij het parcours van het toeval en dus beredeneerd en gestuurd tot stand zijn gekomen, per definitie als 'kunst' te bestempelen zijn.
Als men evenwel de omgekeerde redenering toepast - wat in het artistiek "balkengooien-spel" van Artistiek Middelheim duidelijk de bedoeling blijkt te zijn- dan moet de onvermijdelijke en onverbiddelijke conclusie zijn dat alle structuren die niet bij het parcours van het toeval en dus beredeneerd en gestuurd tot stand zijn gekomen, 'anti-kunst' zijn en dus per definitie geen 'kunst' kunnen zijn.

Op dezelfde Hegeliaanse Wijze kan men zo ook tot de conclusie komen dat alles wat niet "niets" is, "iets" is en dat alles wat "iets" is, niet "niets" kan zijn.
Dit lijkt poepsimpel maar misschien is het uiteindelijk toch maar beter voor de aardse kunsten en elk geval leuker voor de aardse mens om toch maar het niet-wetmatige van de wet van het toeval voor waar en lief te nemen, te koesteren als het meest leuke en tegelijkertijd ook het minst zorgenvolle concept voor de zorgenloze, leuke mens, of niet soms...?
Op die manier zal 'kunst' altijd leuk zijn of mogelijks naar alle waarschijnlijkheid waarschijnlijk meestal leuk zijn en misschien raakt dit mogelijkerwijze eventueel de kern van de menselijke zingeving en de aan het toeval verbonden onbekende lotsbestemming van de individuele mens binnen het algemeen probabiliteitskader van het toevallig zijn van de mensheid.

En, beste virtuele lezer, als U nog weet waar het over ging, nu gaat of misschien nog zal gaan , weet waar U stond, nu staat of straks misschien zal staan, dan bent U -geheel toevallig- een Konsept-Kunst-Krak geworden, lid van de orde van de Konseptueel Gekraakte en Gecrashte Kunst.

Terug afdalend naar het aardse Gentse PUNCTUM project: de visies en de mensen daar achter, zijn het mijns inziens zeker waard om met bijzondere aandacht te volgen én op de een of andere manier te (onder)steunen op de ingeslagen (nuttige) weg.

PUNCTUM